به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا و به نقل از نشریه Science News ،در چارچوب اجرای پروتکل مونرآل در سال 1989 میزان پخش ترکیبات برم و کلر در جو زمین که برای لایه اوزونی مضر هستند، کاهش یافت و در نتیجه سوراخ های اوزونی بر فراز قطب شمال و قطب جنوب به تدریج کوچکتر شدند اما این ترکیبات شیمیایی با کندی فوق العاده از جو زمین خارج می شوند و در نتیجه در هر زمستان سوراخ بزرگ تازه ای بر فراز قطب شمال باز می شود
زمستان سرد سال های 2015 و 2016 میلادی باعث تراکم اسید نیتریک و ظاهر شدن ابرهای دارای رنگ های درخشان بر فراز عرض های شمالی شد. چنین ابرهایی کاتالیزور چنان واکنش های شیمیایی می شوند که در نتیجه آنها گاز کلر ایجاد می شود که برای لایه اوزونی خطرناک است. آفتاب درخشان در بهار باعث می شود این پدیده ها به پیدایش سوراخ های بزرگ اوزونی منجر شوند.