بازیکنان فوتبال از فضای اینستاگرام بیرون آمدند

به گزارش خبرگزاری برنا، در برنامه "گفت و گوی فرهنگی" محمد اصنافی کارشناس فضای مجازی با بیان اینکه فضا و شبکه های مجازی کنش ها و حساسیت های جامعه را در برمی گیرد بیان کرد: افراد در فضای مجازی، زندگی موازی با زندگی حقیقی خود دارند، وطوری در آن حضور دارند که با توجه به شرایط و فضای جامعه، هر اتفاقی که رخ دهد و یا هر کنش و واکنشی پیش بیاید نیز در پایندگی و جذب آن تاثیر دارد.

وی ادامه داد: فضای مجازی منجر به شکل گیری شخصیت و هویت اجتماعی می شود و انعکاس و باز نمایی از زندگی و شخصیت حقیقی افراد دارد. اما شرایطی را ایجاد می کند که اگر کنش ها و حساسیت های جامعه دچار تحولات شود و افراد می توانند زمانی که در این فضا حضور دارند، شخصیت خود را پنهان کنند و یا هویت کاذبی را به نام دیگران به وجود بیاورند، طرف مقابل هم بر اساس مکانیزم کنترل اجتماعی عمل می کند و به این شرایط عادت می کند چرا که ما در واقعیت نمی توانیم شخصیت یا هویت خود را تغییر دهیم اما در فضای مجازی به سهولت قادربه انجام این کار هستیم.

اصنافی افزود: برای مثال درهفته گذشته تمامی فوتبالیست ها از فضای اینستاگرام بیرون آمدند چرا که مورد آزار، بی جنبگی و بی ظرفیت بودن بعضی از افراد قرار گرفته بودند. هویت ها و شخصیت های همه مردم با هم فرق دارد اما چون در کنار هم و در جوی همگانی قرار می گیرند متاسفانه یک جوگیری به وجود می آید وهمین جو این اجازه را به تک تک مردم می دهد که خود را فرد دیگری معرفی کنند.

دربخش دیگر گفت و گوی فرهنگی علیرضا آل داوود یکی دیگر از کارشناسان فضای مجازی، در رابطه با اینکه چرا تمامی تلفن همراه ها و ابزار هوشمند دارای چنین ویژگی هایی است عنوان کرد: ما به یاد داریم که در سال دوهزار و سیزده فقط از ایران حدود چهارده میلیارد و از کل جهان حدود نود و هفت میلیارد اطلاعات توسط آژانس امنیت ملی آمریکا جمع آوری شده بود که آن هم فقط از طریق تلفن همراه ها و ابزارهایی که با سیم کارت، کار می کردند به دست آمده بود.

وی تاکید کرد:قطعا بین آمریکا، انگلیس و فرانسه رابطه ای وجود دارد، اما آمریکا به این هم توجه ندارد و اطلاعات تمامی آن کشورها را رصد می کند. در آمریکا حتی تمامی سفیران و مسئولانی که در راس حکومت هستند از تلفن های یک بار مصرف در سفرهایشان استفاده می کنند و اجازه بررسی نمی دهند.

آل داوود ادامه داد: یک سوال ذهن من را درگیر کرده است. آن هم این است که چرا حتی در زمان تحریم ها همه منابع و امکانات، به جز ارتباطات و ابزارِ آن، مورد تحریم قرار گرفتند. چرا در زمان تحریم و پسا برجام هیچ گونه کنشی نسبت به فناوری ارتباطات نشد؟ چرا که آمریکایی ها و هم مردم ما می دانند که تلفن همراه و ابزاهایی همانند آن، خیلی هزینه بر است، و آن ها موفق شده اند تا کاری کنند که ما تحت هر شرایط به فضای مجازی و حضور در آن نیازمند بوده و وابسته باشیم و بتوانیم به آنها برای رسیدن به تمام اهداف و اطلاعاتی که نیازمند هستند کمک کنیم و خودمان با هزینه و خرج خودمان تمامی اطلاعات را، آن هم پالایش و بسته بندی شده به دستشان برسانیم.