نقش مجسمه سازی در جریان سازی ارزشی اجتماعی و عواطف جمعی

به گزارش خبرگزاری برنا، برنامه گفت وگوی فرهنگی با موضوع«مجسمه های شهری و کارکردهای فرهنگی آن» با حضور فرهاد ابراهیمی(مجسمه ساز) و تماس تلفنی ارژنگ نژاد(مجسمه ساز) و حمید شانس(رئیس انجمن مجسمه سازان) روی آنتن رادیو گفت و گو رفت.

در ابتدای این برنامه ابراهیمی درباره تاریخچه مجسمه های شهری گفت: تاریخچه مدونی در این رابطه وجود ندارد اما از 50 سال پیش مجسمه های شهری دیده می شد. در حال حاضر زمینه ای برای اجرای گسترده مجسمه های شهری در شهرداری انجام و آثار بسیاری در شهر نصب می شود.

وی افزود: مکان یابی برای مجسمه باید به عهده هنرمند باشد اما سلیقه ای با این مسأله برخورد می شود؛ چون مجسمه ساز باید بداند که مجسمه در فضای مورد نظر چقدر دیده و چگونه با آن برخورد می شود. معمولا به هنرمند گفته می شود که از مکان مورد نظر خود عکاسی کن اما در پایان با او سلیقه ای برخورد می شود.

این مجسمه ساز درباره سمپوزیوم مجسمه سازی بیان کرد: برگزاری این سمپوزیوم ها بسیار خوب است اما شیوه اجرایی آن خوب نیست چون زمان اختصاص داده شده برای آن بسیار محدود است. گاهی نیز ابزار انتخاب شده برای ساخت سنگ یا دیگر مجسمه ها ممکن است مناسب نباشد.

ابراهیمی در خصوص ارتباط مجسمه سازی و معماری نیز اظهار کرد: معمار و مجسمه ساز می توانند از روی نقشه کنار یکدیگر قرار گیرند. معمار به دلیل اینکه به فضاهای یک مکان فرهنگی اشراف دارد می تواند به مجسمه ساز بگوید که چه فضایی می تواند برای چه مجسمه ای مناسب باشد.

وی ادامه داد: این موضوع در ایران رواج ندارد و معمار، مجسمه ساز و شهرداری هرکدام کار خود را انجام می دهند. همچنین مجسمه ساز می تواند در رابطه با مبلمان شهری به معمار برای تلطیف فضا کمک کند.

این استاد مجسمه سازی درباره ساخت مجسمه از مواد بی کیفیت گفت: معمولا هنرمند مجسمه هایی که با این نوع مواد تخریب شدنی ساخته می شود را دوست ندارد. برخی کارها را نیز به دانشجویان برای افزایش توانایی و قوای مالی هدیه می دهند. این کارها تنها یک مسکن برای نگه داشتن برخی افراد در این عرصه است.

ابراهیمی با اشاره به لزوم توجه به ماندگاری اثر حجمی یادآور شد: اگر قرار است مجسمه ای ساخته شود باید با فکر ساخته شود و مناسب ترین مکان برای قرارگیری آن انتخاب شود. به نظرم امکان پرداختی که روی سنگ و یا برنز داریم در دیگر مواد وجود ندارد. علاوه بر این جایگاه مجسمه باید به گونه ای باشد که مردم بتوانند آن را ببینند و بتواند با مخاطب خود ارتباط برقرار کند.

در ادامه این برنامه حسن ارژنگ نژاد در خصوص استفاده از مواد نامرغوب در ساخت مجسمه گفت: اکثر کارهایی که ما بر دیوار دادگستری، شیرهای بانک ملی در خیابان فردوسی و آرش کمانگیر در کاخ سعدآباد کار کردیم از جنس برنز و مس است و از بین رفتنی نیست.

همچنین حمید شانس(رئیس انجمن مجسمه سازان) در تماسی تلفنی درباره نقش مجسمه های شهری عنوان کرد: ارزش مجسمه های شهری به اندازه و حجم نیست بلکه وابسته به کارکرد اجتماعی شان است. این کارها در مرحله اول بیان کننده ارزش ها و مباحث پایدار شهری هستند و در نتیجه مجسمه سازی به گونه ای با جریان ارزشی سازی اجتماعی و در شکل بخشی به روحیات و عواطف جمعی نقش دارد.

وی در پایان گفت: مردم به تدریج با دیدن مجسمه ها آن را در خاطرات جمعی خود ثبت می کنند و این در ساخت هویت شهری تأثیرگذار است.