المپیک ۲۰۱۶ آخرین حضورم در عرصه وررش حرفه‌ای نخواهد بود/ اگر طلا را بگیرم بازهم آن را به سردار سلیمانی تقدیم خواهم کرد

پیمان نصیری پس از کسب مدال طلای پار المپیک لندن نه تنها در ورزش ایران بلکه در ورزش جهان تبدیل به چهره سرشناسی شد و با اهدای مدالش به سردار سلیمانی نشان داد که علاوه بر اینکه در داخل میدان قهرمان است، در خارج از میدان نیز یک پهلوان و قهرمان است. نصیری به گفته خودش ورزش را از سال 76 شروع کرده و از سال 83 ورزش دو و میدانی را به صورت حرفه‌ای پیگیری کرده است. اولین حضور رسمی‌اش در ورزش دو و میدانی در سال 76 انتخابی دو امدادی در شلمچه بود که وی انتخاب شده بوده است. امام حالا پیمان یک قهرمان ملی است.

خبرگزاری برنا با وی به گفت‌وگو نشسته تا از آخرین وضعیت ورزش حرفه‌ای اش بگوید و ار برنامه‌هایش برای آینده. انچه در پی می‌آید حاصل گفت‌وگوی برنا با پیمان نصیری دارنده 9 مدال مسابقات جهانی و بیش از 9 مدال آسیایی است:

**با توجه به اینکه از سال 76 در ورزش فعالیت می‌کنید و در سن 36 سالگی هستید و ورزش دو و میدانی هم یک ورزش با تمرینات سنگین است و ورزشکاران در سنین بالا نمی‌توانند بدوند، بگویید شما چه اقداماتی انجام داده‌اید که همچنان با طراوت هستید و قرار است در المپیک پیش‌رو نیز شرکت کنید...

کسانی را داشته‌ایم که 37 ساله بوده‌اند و در همین ورزش دو و میدانی طلای المپیک را کسب کرده‌اند. بالاخره سخت است ولی اینکه انسان بخواهد ورزش حرفه‌ای را دنبال کند توان و اراده جدی هم می‌طلبد.

ورزش حرفه‌ای باعث می‌شود توان عضلانی یک ورزشکار کم نشود و وقتی ورزش حرفه‌ای مرتب انجام شود این توان کم نخواهد شد. البته باید این نکته را هم در نظر گرفت که انجام ورزش حرفه‌ای در سنین بالاتر نیازمند تمرین بیشتر است به طوری که اگر ورزشکار در جوانی روزی دو یا سه ساعت تمرین می‌کرده در سن 36 سالگی باید دو برابر این زمان تمرین کند تا بتواند خود را در این اوج نگه دارد. در ورزش حرفه‌ای بعضی‌ها از مکمل‌هایی استفاده می‌کنند و مثلا چیزی را که در چهار سال قرار است به آن برسند در شش ماه می‌رسند ولی از آن طرف این موضوع توان عضلانی هشت سال را از ورزشکار می‌گیرد و همین باعث می‌شود که عمر ورزشی ورزشکار کوتاه شود و من خداروشکر به واسطه لطف خدا و افکاری که خودم داشتم هیچ‌وقت به دنبال استفاده از مکمل نبوده‌ام و بهترین رکوردم را در مسابقات جهانی قطر زدم که در سن 35 سالگی بود و رکورد قبلی‌ام را هم بهبود بخشیدم.

**صحبت‌هایی مطرح است پیرامون این موضوع که المپیک 2016 اخرین حضور حرفه‌ای پیمان نصیری در عرصه ورزش حرفه‌ای خواهد بود، ایا این موضوع صحت دارد؟

امیدوارم که حضورم در المپیک با طلا تمام شود. این ورزش، ورزش سخت و سنگینی است و روزی 10 الی 15 ساعت تمرین، ساده نیست و احساس می‌کنم باید بیشتر به زندگی شخصی‌ام هم برسم ولی احتمالا من بازی‌های آسیایی را هم خواهم رفت و سپس خداحافظی کنم پس المپیک 2016 آخرین حضورم در عرصه وررش حرفه‌ای نخواهد بود.

باید بگویم اگر من عزمم را جزم کرده‎‌ام برای کسب طلای المپیک برزیل، فقط و فقط درخواست‌های مردمی بوده است چون که من در ورزش به ان چه که می‌خواستم رسیده‌ام و بیشتر برای ایران و استان به دنبال کسب این مدال طلا هستم. انصافا کرمان ظرفیت‌های خیلی بالایی دارد و من و خانم نعمتی توانستیم در عرصه جهانی مدال‌های خوبی برای کرمان کسب کنیم.

**آیا فکر می‌کنید که شما بعد از بازنشستگی، بتوانید یک مربی خوبی باشید؟

من به دنبال بحث مربیگری نیستم ولی سعی می‌کنم تجربیاتم را در اختیار جوان‌ترها قرار دهم و انسانی هستم که راغب نیستم به مربیگری به عنوان یک شغل نگاه کنم که بخواهم از بغل آن حقوقی دریافت کنم. در حال حاضر هم که ورزش حرفه‌ای انجام می‌دهم حدود 5 یا 6 سالی است که شاگردانی دارم که قهرمان کشور هم شده‌اند ولی هیچ‌وقت هم از کسی هزینه‌ای دریافت نکردم.

**در حال حاضر رئیس هیئت دو و میدانی شهرستان کرمان نیز هستید، در این مورد توضیح دهید...

بچه‌های هیئت دو و میدانی به بنده لطف داشتند و از چندین سو برای پذیرش این سمت به من فشار اوردند که ابلاغی هم برای من زدند و من ان ابلاغ را رو نکردم و سپس به این نتیجه رسیدم که من در بحث‌های مشاوره‌ای ورود کنم نه مدیریتی و هنوز نپذیرفتم.

**چندی پیش آقای استاندار، خانم زهرا نعمتی را به عنوان مشاور خود در امور ورزشی منصوب کرد، ایا شما از این بابت ناراحت نشدید؟

امیدوارم هرکسی به هر حقی که دارد برسد. اگر احساس کنم که کاری از من ساخته است حتما آن را انجام خواهم داد. کسی در کرمان نبوده که به اندازه من پرچم ایران را بالا ببرد. من 27 بار پرچم ایران را در کشورهای مختلف به اسم یک کرمانی بالا بردم و بهترین مدال‌هایی هم که یک ورزشکار می‌توانست بگیرد من به اسم کرمان برای کشورم گرفتم. یک سری کم محبتی‌ها شد.

بحث اهدا مدالم به سردار سلیمانی به عنوان یک هم‌استانی باعث خوشحالی مردم شد و صحبت سر این است که کسی که چنین اقداماتی انجام می‌دهد باید نگاهی به وی شود که تشویق شود.

**اگر مدال دیگری به دست بیاوری آیا آن را به سردار سلیمانی تقدیم می‌کنید؟

مطمئنا این کار را خواهم کرد چرا که سردار سلیمانی در عین بزرگی انسانی افتاده است و ما شاهد جانفشانی‌های ایشان هستیم و مطمئن باشید که اگر طلا را بگیرم بازهم به سردار تقدیم خواهم کرد.