ترس عمومی از "ایدز" به مدیران سینما و تلویزیون سرایت کرده است

به گزارش خبرگزاری برنا،چرایی این کم کاری هدف کمپین "هنر+ایدز" است. کمپینی که از ابتدای سال 95 آغاز به کار کرده و می کوشد در گفتگو با اهالی هنر درباره این کم کاری طرح پرسش کند.

ثنا حاجی‌زاده کارشناس بازیگری درباره چرایی عدم پرداخت دقیق از وضعیت بیماران اچ.آی.وی می گوید: به نظر می رسد یک سری خط قرمز وجود داشته باشد که فیلمنامه نویسان و کارگردانان را از ورود به مسأله بیماران اچ.آی.وی منع می کند. البته پیش از این و در سریالهایی مانند "خط قرمز" و "داستان یک شهر" و آثاری سینمایی نظیر "شمعی در باد" و "قصه ها" پرداختن به مسأله بیماران ایدزی را دیده بودیم اما این آثار هم نه در متن که در حاشیه به این مورد پرداخته بودند شاید بخاطر اینکه فکر می کردند این موضوع خط قرمز است و نباید آشکارا در آن ورود کرد.

حاجی زاده که فارغ التحصیل اپرا از دانشگاه ملی روسیه است و تجربه بازیگری هم دارد با اشاره به مدیران فرهنگی ایران می افزاید: به نظر می رسد ترسی که مسئولان سینما و تلویزیون از ایدز دارند باعث شده که به صورتی کاملا ناخواسته از ورود به آثار معرف این بیماری پرهیز داشته باشند.

وی ادامه می دهد: سالها پیش مردم نسبت به بیماری هایی مانند وبا و طاعون همین ترس را داشتند و حالا نسبت به ایدز همین واهمه وجود دارد چون به درستی این بیماری به جامعه شناخته نشده است. ترس مردمان به طور مستقیم به مدیران فرهنگی هم سرایت کرده و باعث نوعی واهمه از تولید محصولات نمایشی درباره این بیماری شده است.

این کارشناس بازیگری خاطرنشان می سازد: طبیعی است که این واهمه در ذهن کارگردانان، فیلمنامه نویسان، تهیه کنندگان و حتی بازیگران ما هم وجود دارد که آیا اگر پروژه ای با محوریت بیماران ایدز را در دستور کار قرار دهند از سدّ ممیزی به راحتی می گذرند و تازه بعد از تصویب فیلمنامه و ساخت فیلم، اثرشان اکران می شود یا نه.

این بازیگر افزود: وقتی از مدیران فرهنگی تا کارگردانان و بازیگران واهمه تولید آثار مرتبط با ایدز وجود دارد طبیعی است که سرمایه گذاران بخش خصوصی هم جرأت ورود به تولید چنین آثاری نمی کنند.

ثنا حاجی زاده در پایان گفته های خود با مخاطب قرار دادن مدیران سینما و تلویزیون گفت: اگر مدیران ایدز را بشناسند قطعا ترس شان از این بیماری فرومی ریزد و در این صورت است که کارگردانان و تهیه کنندگان هم به مدیران اعتماد کرده و تولید درامهایی واقع گرایانه با محوریت ایدز را در دستور کار قرار می دهند و در نتیجه تولید چنین آثاری است که آگاهی بخشی عمومی درباره ایدز صورت پذیرفته و ترس عمومی از ایدز از بین می رود.