"دیستمپر" هم از طنازی دلبر برای کوشکی کم نکرد

به گزارش خبرنگار محیط زیست خبرگزاری برنا، دلبر و کوشکی دو یوزپلنگ ایرانی هستند که از کودکی به دیدن انسانها عادت و هرکدامشان سرنوشت عجیبی دارند. کوشکی زمانی که توله ای بیش نبود از سه چوپان که شکارش کرده بودند و قصد کشتنش را داشتند خریداری شد. در هفت ماهگی کوشکی به تهران آمد و به سازمان محیط زیست هدیه داده شد. دلبر هم درسال 90 به وسیله سگ‌های شکاری یک چوپان افغان در شهرستان شاهرود به دام افتاد و توسط وی پرورش یافت. این دو یوز از خردسالی در اسارت بودند و هرچند زندگی پرفراز و نشیبی داشتند اما اکنون بیش از یک سال است که به پردیسان آورده شده اند. روزگار خوش پردیسان با سه وعده غذای متنوع در روز و پیاده روی و از پی هم دویدن می گذرد.

مرغ، خرگوش و گوسفند قوت غالب این دو یوز باقیمانده از تعداد کمی گونه اصیل ایرانی هستند. عمارلویی، مسئول سایت نگهداری دلبر و کوشکی درباره برنامه غذایی آنها به خبرنگار برنا می گوید: روزهای شنبه، دوشنبه و چهارشنبه خرگوش می خورند. یکشنبه ها و سه شنبه ها هم مرغ می خورند و پنجشنبه ها، گوشت بزی که خودمان سر می زنیم. روزهای جمعه هم استراحت می کنند و غذایی نمی خورند. باید وزن شان را حفظ کنند و چربی زیادی نگیرند.

اینچنین که عمارلویی می گوید دلبر و کوشکی کاملا تحت نظر دامپزشک هستند و حتی با وجود شیوع بیماری دیستمپر در بین سگ های ولگرد پردیسان، حالشان کاملا خوب است. سایت آنها 6 قسمت دارد و معمولا به صورت گردشی در این سایت ها نگهداری می شوند.

او تاکید می کند که تا جایی که ممکن باشد وارد محوطه دلبر و کوشکی نمی شوند و از طریق دوربین های مداربسته آنها را تحت نظر دارند.

دلبر، دل کوشکی را برده است

هومن جوکار، مسئول طرح حفاظت از یوزپلنگ آسیایی معتقد است که نشانه های علاقمندی نسبت به کوشکی در دلبر ظاهر شده است. او به برنا می گوید: مجموع محوطه سایت نگهداری دلبر و کوشکی حدود 5/1 هکتار است. علت ساخت این سایت هم این بوده که دلبر و کوشکی ناخواسته به اسارت درآمدند و از کودکی در اسارت بزرگ شدند. اما این اتفاق فقط برای این دو یوز نیفتاده و نمی افتد. تا قبل از این برای یوزهایی که تصادف و مشکلات دیگری پیدا کردند، جای مشخصی وجود نداشته است. به همین علت این سایت در پردیسان احداث شد تا در آینده بتوانیم از یوزهای دیگری که دچار تصادف می شوند هم نگهداری کنیم.

جوکار بر این باور است که وجود دلبر و کوشکی فرصتی بوده برای به دنیا آمدن یوزی دیگر. هرچند که توله یوز هم مانند پدر و مادرش هرگز به دامان طبیعت باز نمی گردد. زیرا تاکنون هیچ تجربه موفقی که توله های در اسارت متولد شده  بتوانند به طبیعت آزاد برگردند وجود نداشته است. در نتیجه نمی شود گفت که توله دلبر و کوشکی می تواند به نجات یوزپلنگ آسیایی در طبیعت کمک کند؛ اما وجودش یک ذخیره ژنتیکی محسوب می شود.

مسئول طرح حفاظت از یوزپلنگ آسیایی می گوید: با توجه به اینکه دلبر و کوشکی خیلی وقت است که در کنار هم هستند امکان دارد جفت گیری کنند. اما خوشبینانه ترین حالت این است که طرح جفت گیری آنها تا 30درصد امکان موفقیت داشته باشد. علت هم این است که ماده در این گونه با اکثر پستانداران فرق می کند. ماده یوز پلنگ تا زمانی که نر را نپسندد، باردار نمی شود.

دلبر و کوشکی خوب غذا می خوردند و پس از آن هم، پیاده روی جزء جدایی ناپذیر برنامه روزانه شان است. یک متخصص خارجی هم شب و روز به وسیله ماهواره و دوربین وضعیت آنها را کنترل می کند تا ببیند بالاخره دلبر ما دل کوشکی را می برد یانه.