دوخت لباس محلی بختیاری از رشته های اصیل و بومی صنایع دستی

به گزارش خبرگزاری برنا از شهرکرد؛ این روزها در ویترین مغازه ها، لباس های جور وا جور با رنگ ها و طرح های مختلف می بینیم. لباس هایی که اصلاً شبیه پوشش قدیمی و سنتی هر منطقه نیست.

اما هنوز هم هستند کسانی که با استفاده از پوشش محلی مناطق، برای حفظ این گنجینه گرانبها تلاش می کنند.

معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری گفت: یکی از رشته های اصیل و بومی صنایع دستی استان، دوخت لباس های محلی بختیاری است که ریشه در فرهنگ و تاریخ این دیار دارد.

مهرداد رئیسی افزود: لباس زنان بختیاری آمیزه‌ای از پوشش، فرهنگ و تمدن چهارمحال و بختیاری می باشد که نه تنها جایگاه ویژه ای در میان مردمان این قوم دارد بلکه قابلیت عرضه به سایر نقاط ایران به عنوان یک لباس ملی را نیز داراست.

وی اضافه کرد: 250 کارگاه تولید لباس محلی در استان وجود دارد که 300 نفر در این کارگاه ها مشغول به کار هستند و سالیانه نزدیک به 30 میلیارد ریال سودآوری، حاصل کار این کارگاه هاست.

کارشناس اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری گفت: لباس زنان بختیاری دارای رنگ، طراح و تزئینات هماهنگ با سن افراد و متناسب با شرایط محیطی است که شامل لَچَک، مینا، بند سوزن، دستمال، پیراهن، جلیقه، شلوار قری و کفش می‌باشد.

مهسا اکبری افزود: لچک کلاه کوچکی با 2 بند است که روی سر زنان بختیاری قرار می گیرد و بند هایش از کنار گوش ها گذشته و زیر گلو گره می خورد و از بالا با سوزن به مینا متصل می شود که از رایج ترین آنها می توان به لچک ریالی، الماسی و منجق نما اشاره کرد.

وی اضافه کرد: مینا پارچه حریر نسبتاً بلند در رنگ های مختلف است و جوانان بیشتر از رنگ های روشن آن استفاده می کنند.

اکبری گفت: بند سوزن (سیزن بن) زنجیری است پر از سکه، مهره و زینت آلات دیگر که به وسیله گیره یا سنجاق روی لچک می بندند و از پشت سر تا کمر آویزان می شود.

وی ادامه داد: دستمال پارچه ای مشکی، بزرگ و چهارگوش هم که روی پیشانی بسته و دو سر انتهایی آن پشت سر گره می خورد، از دیگر بخش های لباس محلی زنان بختیاری است که بیشتر در مراسم عزاداری از این دستمال استفاده می کنند.

کارشناس اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری چهارمحال و بختیاری افزود: پیراهن هم لباسی آستین بلند و مچ دار است که بلندی آن بالای زانو می رسد و 2 عدد چاک نسبتاً بلند دو طرف آن داده می شود.

اکبری اضافه کرد: جلیقه تکه ای دیگر از این لباس و بیشتر از جنس مخمل با مهره‌های رنگی و سنگ تزیین است که روی پیراهن پوشیده می‌شود و لباس زنان بختیاری را به یک لباس فاخر تبدیل می کند.

وی گفت: شلوار قری هم دامنی است با 6 تا 12 متر پارچه مخمل، دارای چین های زیاد که زیر پیراهن پوشیده می شود و بلندی آن تا بالای مچ پا قرار دارد و به خاطر سنگینی به جای کش، از بند یا طناب باریکی استفاده می کنند.

به گفته این کارشناس؛ کفش زنان بختیاری هم از جنس چرم رویه دار و بیشتر به رنگ مشکی است که به آن اُرسی نیز می گویند.

گفتنی است؛ در برخی مواقع استفاده از چادر نیز در میان زنان بختیاری رواج دارد که جنس این چادر از پارچه توری و مزین به تارها، نقش‌ها و حاشیه‌ است.