کسب مدال المپیک تلاش ۴ ساله می‎طلبد/ برترین ورزشکار زن ایران شدم و حالا مربی ندارم!

به گزارش گروه ورزش خبرگزاری برنا، بدون شک نام سپیده توکلی، قهرمان ارزشمند کشورمان با دوومیدانی بانوان ایران عجین شده است. ورزشکاری که در پرش ارتفاع، 5گانه و 7گانه کشورمان، تاریخ‌ساز شد. قهرمانی که بدون شک نام او در تاریخ ورزش ایران ثبت و بایگانی خواهد شد. نایب‌قهرمانی رقابت‌های داخل سالن آسیا، آخرین افتخاری بود که این ورزشکار فراموش نشدنی برای ورزش ایران به ارمغان آورد. چندماه پس از این افتخار توکلی در گفتگو با ما از وضعیت خودش و دوومیدانی ایران گفت. ماحصل این گفتگو را در ادامه می‌خوانید.

*از رقابت‌های داخل سالن آسیا شروع کنیم. چه اتفاقی افتاد که برنز شما در 5 گانه نقره شد؟

زمانی که رقابت ماده دوی 800 متر به پایان رسیده بود، متوجه شدیم پای ورزشکار هندی در 50 متر اول روی خط رفته بود. به همین دلیل اعتراض دادیم و با تایید  اعتراض تیم ایران، مقام سوم و مدال برنز من به نایب قهرمای و مدال نقره بدل شد.

*رقابت دشواری بود و قطعاً شما متوجه این خطا نشدید.

بله آقای مهدی زمانی که در جایگاه تماشاگران حضور داشت، متوجه تخلف دونده هندی شد. وقتی ما متوجه این موضوع شدیم، ورزشکار ژاپنی هم که به مقام چهارم رسیده بود با ما همراه شد و اعتراض مشترکی را تقدیم کمیته برگزاری بازی‌ها کردیم و به این ترتیب شرکت‌کننده ژاپن هم به مدال برنز رسید.

*قبل از اعزام به مسابقات  گویا با حساسیت فصلی دست به گریبان بودید. ماجرا چه بود؟

درست 15 روز قبل از اعزام به قطر بیمار شدم. ابتدا یک سرماخوردگی ساده بود اما بعد از آن با تشدید حساسیت فصلی، شب‌ها نمی‌‎خوابیدم و فقط تکنیک کار می‌کردم. واقعاً توان دویدن نداشتم. به هرحال با آن شرایط راهی مسابقات شدم. بعد از دوی 800 متر هم که حالم خیلی بد شد و تا فردا ظهر در رختخواب بودم اما برای دوی چهار در چهار متر، از آنجا که وضعیت تیم ملی خیلی خوب بود و مدالمان قطعی بود، در مسابقه حاضر شدم. البته اصلاً نتوانستم گرم کنم اما خدا را شکر که دویدم و تیم هم مدال نقره گرفت.

*خب اگر موضوع حساسیت فصلی بود، چرا از ستاد مبارزه با دوپینگ داروی موجه نگرفتید؟

اینطور نبود. من به این ستاد هم مراجعه کردم. با توجه به نوع حساسیتم باید از داروی تزریقی دگزا استفاده می‌کردم اما دکتر رامین طباطبایی به من گفت ستاد نمی‌تواند مجوز مصرف این دارو را به من بدهد و باید از داروی جایگزین استفاده کنم اما این دارو کمکی به من نکرد. ضمن اینکه در جریان مسابقات استرس هم داشتم و به این ترتیب با وجود اینکه بدنم خیلی آماده بود و رکوردم بالای 4 هزار می‌شد، نتوانستم آنطور که می‌خواستم در مسابقات ظاهر شوم. به هرحال نتیجه این شد که دچار آسم خفیف شدم و 20 روز بعد از آن هم آمپول زدم. واقعاً اگر تلاش‌‎های مادرم نبود و زحمت‌هایش نبود هرگز به این مسابقات نمی‌رسیدم.

*شما رکورددار پرش ارتفاع ایران هستید اما رکورد پایینی در مسابقات داخل سالن  آسیا در قطر ثبت کردید. دلیلش همین بیماری‌تان بود؟

علاوه بر بیماری‌ام که با افت قوای بدنی توام بود، روز مسابقه از ناحیه زانو هم صدمه دیده بودم. این آسیب‌دیدگی به حدی بود که روی تشک هم با درد فرود می‌آمدم. به هرحال توانستم در جدول بمانم.

*آیا در بازگشت از ایران، از شما تشکر شد؟

بله آقای کیهانی گفت دست شما درد نکند اما 1500 متر را خوب ندویدی! (سپیده توکلی در 5 گانه و در دوی 800 متر شرکت کرده بود نه 1500 متر.)

*پیش از این هادی سپهرزاد به عنوان مربی با شما کار می‌کرد. چه شد که دیگر با شما کار نمی‌کند؟

آقای سپهرزاد همیشه مشکل حقوق داشت.در زمان ریاست افشین داوری در فدراسیون دوومیدانی، مبلغی به عنوان حقوق ماهانه برایش تعیین شد اما او حتی تا پایان دوران ریاست احسان مهاجر هم حقوقی از فدراسیون نگرفت. زمان حضور آقای کیهانی هم از اسفندماه حقوقش را نپرداختند. او واقعاٌ نمی‌خواست از مهرماه کار کند اما پس از بازی‌های آسیایی به دلیل تعهدی که داشت ماند و هدایتم کرد. واقعاً باید از ایشان تشکر کنم.

*یعنی در حال حاضر بدون مربی تمرین می‌کنید؟

 آقای ایمان روغنی فعلاً بر تمریناتم نظارت می‌کند اما برای ایشان هم دستمزد مشخصی تعیین نشده است. باید توجه داشت که 7 گانه رشته بسیار دشواری است. زمانی که بحث حضور مربی جدیدم مطرح شد، من به مسئولان فدراسیون گفتم که نقطه ضعف من در 7 گانه سرعت است، پس منطقی است با ایشان که رکورددار 200 متر است تمرین کنم اما به من گفتند نمی‌توانیم تا المپیک با این مربی قرارداد ببندیم. البته به من گفته شد برای ایشان حق‌الزحمه در نظر گرفته خواهد شد اما سئوال من اینجاست که این حق‌الزحمه چگونه پرداخت خواهد شد؟

*گویا خودتان هم به جرگه مربیان پیوستید.

نه اینطور نیست. فقط یک شاگرد در اصفهان دارم که به او برنامه می‌دهم. در ماه هم فقط 5 روز به تهران می‌آید. درحدی نیست که بگویم مربی شده‌ام.

*چطور شد که سهمیه المپیک را نگرفتید؟

ببینید رکورد ورودی  المپیک در 7 گانه بسیار بالا رفته است. رسیدن به امتیا 5 هزار و 200 واقعاً برای ورزشکاران زن، نه در ایران، بلکه در آسیا بسیار دشوار و دست نیافتنی است. اگر اشتباه نکنم فقط شرکت‌کننده ازبکستان به این رکورد رسیده است.

*خارج از بحث مربیان، حقوق خود شما از فدراسیون چقدر است؟

پیش از این که مدال بگیرم، حقوقم 600 هزار تومان بود و بعد از مدالم به 900 هزار تومان افزایش یافت. یکی دوماهی حقوقم پرداخت شد، البته با کسر مالیات 810 هزار تومان به من پرداخت شد.

*کسر مالیات؟! مگر شما بیمه‌اید؟

نه بیمه نیستیم اما این مبلغ از حقوقم کسر می‌شود!

*برخی معتقدند حضور کیهانی در راس فدراسیون دوومیدانی، عامل بسیاری از مشکلات این ورزش است. این نقد را قبول دارید.

نه به نظر من مشکل حضور کیهانی نیست. مشکلات امروز دوومیدانی در زمان همه فدراسیون ها بوده است. از نگاه خودم، از اینکه مربی ندارم خیلی ناراحتم. همه ما، همیشه  مشکل حقوق داشتیم اما به دلیل نداشتن مربی 6 ماه اول سال من به هدر رفت. من بهترین نتیجه سال 94 را گرفتم و بهترین ورزشکار زن سال گذشته شناخته شدم. بیشترین مدال ها را داشتم و ورزشکار برتر بانوان شدم اما تقدیر و تشکر که هیچ، حالا مربی هم ندارم!

*فکر می‌کنید دلیل این مشکلات، بی‌توجهی به ورزش با نوان است؟

در ورزش ایران همیشه در حق زنان اجحاف شده است اما در دوومیدانی متاسفانه مردان هم مورد ظلم قرار می گیرند، چه برسد به ما!

*امسال دوومیدانی ایران در کسب سهمیه المپیک عملکرد بسیار خوبی داشته است. فکر می‌کنید بازهم بتوانیم سهمیه بگیریم؟

بله سهمیه‌های ایران اکثراً در شرایط بسیار دشوار به دست  آمد. مثلاً در ترکیه و زیر باران و تگرگ  شدید ورزشکاران ایران نتایج خوبی گرفتند. البته رسیدن به المپیک دیگر خیلی سخت شده است. شاید در پرتاب دیسک بتوانیم باز هم سهمیه بگیریم.

*غیر از احسان حدادی، فکر می‌کنید بازهم شانس کسب مدال را در المپیک داریم؟

ببینید مدال گرفتن در المپیک یا هر رویداد مهم دیگری به برنامه نیاز دارد. ما مسابقات سال 2018 آسیایی جاکارتا را پیش رو داریم و اگر بخواهیم مثل گذشته، 6 ماه مانده به آن رقابت‌ها اردو بزنیم و همه را برای بازدید دعوت کنیم، کارمان خیلی سخت می‌شود. برای المپیک هم باید دست‌کم 4 سال برنامه ریخت، کار کرد و زحمت کشید. من به خانم رباب شهریان هم گفتم که با یک اردوی چندماهه نمی‌توانیم نتایج درخشان بگیریم.

*شما سال‌ها پیش در پرش ارتفاع فعالیت می‌کردید و رکورددار این رشته هم در بین بانوان ایرانی هستید. فکر نمی‌کنید اگر این ماده را تخصصی ادامه دهید، آینده درخشانتری هم انتظار شما را بکشد؟

نه با این نظر خیلی موافق نیستم. درست است که سالها به صورت خصوصی پریدم اما حضورم در 7 گانه بدنم را قویتر از زمانی کرد که فقط به پرش ارتفاع می‌پرداختم. در 7 گانه موفق شدم وزنم را هم راحت تر کم کنم و چون سیستم بدنم فرق کرد توانستم رکورد بزنم. ضمن اینکه با حضورم در  7 گانه موفق شدم در  آسیا مطرح شوم و مدال بگیرم. در پرش ارتفاع بهترین عنوانی که می‌توانستم کسب کنم، مقام ششم بود.

*پیش از دوومیدانی در والیبال هم فعالیت می‌کردید. پشیمان نیستید که این ورزش را رها کردید و به دوومیدانی پرداختید؟

اگر بحث پیشیمانی باشد، باید از رها کردن ورزش تکواندو اظهار پشیمانی کنم. چون سال‌ها پیش در این ورزش هم فعالیت می‌کردم و می‌توانستم تکواندوکار موفقی باشم اما خارج از هرچیز حضور در دوومیدانی و افتخاراتی که کسب کردم، برای من باعث غرور است.