فریاد و سکوت رسانه‌های دلواپس بر اساس منافع

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، اینکه می گویند تاریخ تکرار می شود بیراه نیست، در زمان اصلاحات به طور میانگین هر 9 روز یک بار علیه دولت هجمه صورت می گرفت و برای دولت خاتمی بحرانی شکل درست می کردند تا  محبوبیت آن را با چالش روبرو کنند و نشان دهند که بجز خودشان کسی نمی تواند زمام امور کشور را به دست بگیرد، امروز هم بعد از گذشت 8 سال علیه دولت تدبیر و امید در اتاق های فکرشان دست به کار شده اند تا دستاوردهای روحانی و کابینه اش را زیر سوال ببرند.

طبق معمول اصولگرایان این حرف را کتمان کردند و معتقد بودند که دولت دچار توهم توطئه شده است و سعی در مظلوم نمایی دارند، اما روند پرداختن به فیش های حقوقی و در بوق و کرنا کردن آنها توسط جریان های مخالف  خلاف این ادعا را  ثابت می کند و نشان می دهند که اتاق های فکر توهم نیست.

مقصر نشان دادن دولت در مسائل ریز و درشتی که این روزها اتفاق می افتد تازه نیست اما نسبت دادن فیش های حقوقی غیرمتعارف که مدیران سال‌هاست با استفاده از قوانین به حساب خودشان واریز می کنندٍ، بی انصافی است.

 بر خلاف گذشته کابیه و مدیران دولتی خط قرمز محسوب نشدند و رئیس جمهوری در ابتدا با اینکه مقصر ماجرا نبود از مردم عذر خواست و با اقتدار با خاطیان برخورد کرد، رفتاری که کمتر در حافظه سیاسی کشورمان به یاد  داریم، همین رفتار، وجه تمایز مهم دولت یازدهم با دولت های نهم و دهم است..

به اعتقاد برخی از کارشناسان این فیش ها متعلق به 10 سال گذشته است و با کمی تأمل می توان به درستی سخنان محمدباقر نوبخت پی برد که اتاق های فکر علیه دولت واقعیت محض است.

حال این سوال پیش می آید که کسانی که امروز در صف اول ایستاده اند و دولت یازدهم  را متهم به فساد مالی می کنند، آن هنگام که دکل نفتی در میان آب ها گم شد چرا سکوت کردند؟ چرا سراغی از میلیاردها تومان که در تأمین اجتماعی نیست و نابود شد نمی گیرند و فریاد وامصیبتا سر نمی دهند؟ چرا وقتی که معاون اول رئیس جمهورشان فسادهای مالی اش بر ملا شد ، یاد بیت المال نیفتادند؟

آن زمان سکوت کردند و نگذاشتند کسی هم اعتراض کند، اما از آنجا که ماه پشت ابر نمی ماند، دُم خروس نفتی بیرون زد و با هیچ ترفندی هم نشد در میان آب های نیلگون خلیج فارس پنهان شود.

رسانه های دلواپس، آتش بیار معرکه

نتایج انتخابات 7 اسفند 94 یک پیام روشن برای اصولگرایان و تندروها داشت، مردم خواهان آرامش و ثبات در اداره کشور هستند و سیاست های جنگ طلبانه  که کشور را به نابودی می شکاند نمی پسندند.  بعد از پیروزی اصلاح طلبان و حامیان روحانی، جریان مخالف از هر ابزاری برای تخریب کابینه دولت یازدهم استفاده کرد؛ از داد و بیداد کردن پشت تریبون مجلس برای توقف برجام گرفته تا مقصر دانستن دولت در حمله به سفارت  عربستان اما وقتی دیدند راه به جایی نبردند فیش های نجومی را مطرح کردند.

اینبار برخی از رسانه های خاص دست به کار شدند، آنان که از وجود فیش های حقوقی با رقم های غیر متعارف چند سالی بود اطلاع داشتند و از منتشر کردن آنها در زمان رئیس جمهور مطبوعشان امتناع ورزیدند و درست زمانی دست به انتشار زدند که یکسال بیشتر به پایان دور اول دولت روحانی نمانده است و تمام هدفشان این است که مردم را نسبت دولت یازدهم و رای که در سال 92 به صندوق ریخته اند بد بین کنند، غافل از اینکه نمی دانند این بی اعتمادی باعث ناامیدی مردم از کل نظام می شود و این یعنی آبه به آسیاب دشمن ریختن است.