یادداشتی که «سفر به نهایت دور» را بیان می کند

در یادداشت باباچاهی آمده است: «دلم می‌خواهد به شکلی حسی و معنایی راجع به «سفر به نهایت دور» اظهار نظر کنم. این تئاترِ بی‌سرزمین را که می‌توان به جهان تعمیمش داد، تئاتری اضطراب‌ محور است. استفاده از مفاهیمی که در بخشی از این تئاتر، محور هم هست در ظاهر تکراری به نظر می‌رسد. در ظاهر به نظر می‌رسد که استفاده از موضوعیتی مثل مواد مخدر خلافِ خلاقیتِ یک مؤلف است و عموما هم در آثار صحنه‌ای و تصویری این‌ چنین است. بدون تعارف و رفاقت بگویم در این نمایش این چنین نیست و موضوعِ اجتماعیِ چنین مصرف‌شده‌ای، در سایه‌ تصاویر و مفاهیمِ دیگر، رنگِ دیگری پیدا می‌کند. سپس خوشبختانه با جهانِ دیگری در کهکشان، این مسأله را تحت‌الشعاعِ خود قرار می‌دهد و رویکردهای دیگر و مفاهیمِ دیگری پیدا می‌کند.

بازی‌های بازیگران در حدی طبیعی‌ست که تو فراموش می‌کنی در صحنه‌ تئاتر قرار گرفته‌ای. شاید از دیدگاه مثلا تفکرات برشت این حُسن محسوب نشود اما من در اینجا به عنوانِ یک حسن بدان اشاره می‌کنم.

 معما یا ابهامی در نمایش وجود دارد که به اعتقاد من همین بازنشدنش زیباست. برخی از ابهامات یا معماسازی‌ها در اثر هنری ضرورتِ بازشدن و خروج از معماگونه‌بودن را دارند. اما این از مواردی بود که تا پایان دلم می‌خواست من در جهانی مبهم یا معماگونه باقی بمانم. ابهامی «مؤلف» نه ابهامی «مستقر»! یا به تعمیرِ قُدما ابهامی که «بوده بوده» نیست، ابهامی مؤلّف است.

تلفیق مسائلِ روزمره و فرا روزمره در نمایش «سفر به نهایت دور» که به تدریج جنبه‌ فلسفی پیدا کرد و نگاه پرسشگر را جایگزینِ روزمرگی انسان می‌کند هم از ویژگی‌های بارز و موفق این نمایش است.»

نمایش «سفر به نهایت دور» نوشته و کارگردانی محمد میرعلی‌اکبری و با سرپرستی و دراماتورژی روزبه حسینی تنها تا جمعه ۱۵ مردادماه در سالن چهارسو تئاتر شهر ساعت ۲۰ روی صحنه خواهد بود.