فرخیان: تا آخر عمر سرباز ایرانم

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، رضا فرخیان، ملی پوش سابق ایروبیک ژیمناستیک از جمله چندین مهاجری بود که برای ادامه فعالیت به کشور اتریش مهاجرت کرده است. وی از سال ۷۴ وارد دنیای ژیمناستیک شد و ابتدا در بخش هنری فعالیت کرد و از سال ۸۷ به رشته ایروبیک روی آورد و به عضویت تیم ملی بزرگسالان درآمد.

فینالیستی در مسابقات جهانی و آسیایی، نایب قهرمانی آسیا و جایگاه چهارمی در رده بندی جهانی و البته ارسال ۱۷ حرکت ابداعی به فدراسیون جهانی و ثبت دو حرکت در این فدراسیون از جمله موفقیت های وی بوده است. او به تازگی در لیگ اتریش هم به عنوان قهرمانی دست پیدا کرده است.

در خصوص قهرمانی در لیگ اتریش توضیح می دهید؟

- فرخیان: بله لیگ اتریش هر سال در یکی از شهرهای اتریش برگزار می شود که منتخب ورزشکاران هر باشگاه از سراسر کشور در یک روز جمع می شوند و به رقابت می پردازند. مسابقات امسال نیز در شهر لینز برگزار شد و من از باشگاه وست یونیون شهر وین در این رقابتها شرکت کردم و موفق شدم به لطف خدا و زحمات مربی ام به مقام قهرمانی دست پیدا کنم.

در خصوص حرکات ابداعی تان که منجر به ثبت دو حرکت در فدراسیون جهانی شد توضیح می دهید؟

- من اولین ورزشکار ایرانی بودم که در فدراسیون جهانی حرکت ابداعی در کتابچه داوری بین المللی ایروبیک ژیمناستیک ثبت کردم که با همکاری استادم علی اروجی صورت گرفت. ولی نه از طرف فدراسیون کشور و نه هیچ ارگان دیگری کوچکترین حمایتی نشدم و پاداشی دریافت نکردم. کار به جایی رسید که حتی فدراسیون وقت از ما خواست تا از طرف خودمان نامه ای برای فدراسیون جهانی تنظیم کنیم و در آن بخواهیم با فدراسیون ما همکاری و مساعدت کنند و آیا این بدین معنا نیست که مدیریت عقب تر از ورزشکار قرار می گیرد؟

چرا برای ادامه فعالیت در ژیمناستیک به کشور دیگری رفتید؟

- از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ به هیچ مسابقه بین المللی اعزام نشدیم و چهارسال طلایی از دست رفت. فقط بحث ۴ سال نیست، شما اگر ۶ ماه در میادین نباشید دیگر کسی در سیستم بین المللی شما را نمی شناسد. با همه این کم لطفی ها و بی اعتنایی ها هدف من همیشه قهرمانی بوده و هیچوقت به دنبال حاشیه نبودم و نیستم. عمر قهرمانی ورزشکار محدود است و من به خارج از کشور آمدم تا هم ادامه تحصیل بدهم و هم به صورت حرفه ای ورزشم را ادامه بدهم.

 اگر شرایط تغییر کند مجددا به ایران بازمی گردید؟

- من هیچوقت نگفتم چرا ندیدند یا چرا نشد. همیشه خودم را سرباز ایران می دانم و تا آخر عمرم نیز سرباز وطن می مانم. هر وقت کاری از دستم بربیاید برای ایران انجام می دهم و اگر لازم باشد مجددا باعلاقه و اشتیاق با فدراسیون همکاری می کنم به شرطی که بستر فراهم باشد و فدراسیون وظایف خودش را به نحو احسن انجام دهد و حامی باشد و دست و پایم را نگیرد.

مشکل ژیمناستیک ایران را چه می دانید؟

- در ایران مشکل مدیریتی وجود دارد و سلیقه ای عمل می شود و این امر جز به عقب افتادن در مسیر هدف به چیز دیگری منجر نمی شود. ورزشکار در اولویت فدراسیون ایران نیست و برای حضور در رقابتها باید از جیب هزینه کرد و حمایت از قهرمانان معنایی ندارد.

 چه زمانی می توانیم به المپیکی شدن فکر کنیم؟

- المپیک برنامه ریزی منظم ، پایدار و هدفمند می خواهد. همچنین باید به فکر داشتن کرسی بین المللی در مجامع بین المللی ژیمناستیک باشیم تا از حق و حقوق ورزشکارانمان دفاع شود که ما در این مورد ضعیف هستیم. برخی مربیان داخلی نیز به روز نیستند که باید برای فراگرفتن علوم جدید فکری کرد.

 سخن پایانی شما؟

- جا دارد از همه کسانی که در این مدت در قالب دوست، مربی و مدیر دلسوز من بودند تشکر کنم و برای همه ژیمناستهای پرتلاش و بااستعداد ایرانی آرزوی موفقیت کنم.