دومین پنل تخصصی آینده پژوهی تئاتر ایران برگزار شد

به گزارش خبرگزاری برنا، محمود رضا رحیمی مجری دومین پنل تخصصی آینده پژوهی تئاتر ایران  گفت : سال گذشته سیاست های فرهنگی این پنل آغاز شده بود . برای رسیدن به آینده و فرصت ها و تهدیدها باید از گذشته شروع کرد. وی افزود کتاب آینده پژوهی تئاتر ایران نوشته عقیل ملکی فر ، وحید ملکی فر و مرضیه فخرایی کتابی است که در این پنل مورد بررسی قرار گرفته است کتاب چالش عجیب و زیادی به همراه دارد و چون کپی برداری است و بعد خلاقیت و آینده پنداری درهنر هم قابل تامل و اجراست.

در ابتدای صحبت خود از منصور براهیمی خواستند که توضیحاتی در مورد این کتاب بدهند . منصور براهیمی گفت : کتاب فوق رویکردی را مطرح می کند انتخابی را به خواننده می دهد تا رویا پردازی کند و رویکرد قابل    ملاحظه ایی را انتخاب کند کتاب افق دیدی را نشان می دهد و می خواهد که تئاتری ها به آن فکر کنند کتاب آینده پژوهی تئاتر ایران در یازده فصل تهیه و تدوین شده است و این اجازه را به مخاطب می دهد که در آینده به پژوهش هایی در زمینه تئاتردست یابد .

وی افزود : رویا پردازی کمک می کند که جامعه تئاتری به مشارکت بپردازد و رابطه گفتگو پذیر را پیشنهاد بدهد  چهار رویکرد را برای آینده پژوهی مورد بحث قرار می د هد .

چهار رویکردی که در کتاب آینده پژوهی تئاتر ایران مطرح می شود رویکرد هنجاری است که در این رویکرد فرض بر رویا پردازی است که آیا می توان امر ممکن را ناممکن کرد که در این هنگام وارد مرحله دوم و اکتشافی می شود که این مرحله می گوید نه چون ما بریک ساز و کار پایبند هستیم ما حوزه جبری را نمی توانیم نادیده بگیریم . ولی در رویکردی هنجاری رویا ها را می توان به واقعیت نزدیک کرد و اینکه چه چیز اعتبار می دهد به رویا  که به مرحله انگیزش اجتماعی می رسد . رویا ها نه تنها اعتبار ندارند بلکه فاقد مشروعیت نیز هستند . که در این مورد ما دونوع شهروند داریم ساکن و شهروند، شهروندان به یکسری از قوانین متعهد هستند اما سکنه شاید تعهد نداشته باشند تئاتری ها بااختلافات فکری و نسلی که با یکدیگر دارند معلمان نسل بعد ازما هستند که قرار است آینده را بسازند چون نسل ما آینده خود را پشت سر گذاشته است .

منصور براهیمی در ادامه صحبت های خود در دومین پنل تخصصی آینده پژوهی تئاتر ایران گفت: به رقم همه مشکلات بحث آینده پژوهی تئاتر ایران است که تئاتر از امنیت بالایی برخوردار است و رویکردی چند صدایی دارد که بستر اصلی در این حوزه تئاتر است چون صدایی را دنبال می کند و به خیلی از عوامل دسترسی ندارد اگر بخواهیم به رویا ها بیاندیشیم گستره تئاتر خصوصی امکاناتی را ایجاد می کند که می توان به آینده رسید تماشگر فعلی میل به اجرا دارد . تئاتر خصوصی در دنیا به تئاتر جامعه محور معروف است برای اینگونه تئاتر در ایران بستر مناسبی وجود دارد . جامعه در تولید و مصرف سهیم است .

وی در پاسخ به این سوال که چرا اکثر سالن ها نمایش کمدی اجرا می شود گفت : سلیقه ها متفاوت است و متاسفانه جو جامعه تئاتری به سمت اقتصاد دلالی پیش می رود و اگر ما تئاتر کاربردی بیاوریم در گستره وسیع دراماتورژی در همه ابعاد مانند رویاهای آینده ببینم در دل آن همه رویاها به واقعیت تبدیل می شود دلهرآور است که تئاتر ایران یاوری ندارد و چاره این است که خودمان برایش فکری کنیم و اتحادی بین جامعه تئاتری ایجاد کنیم تا آینده درخشانی را برای تئاتر ایران بسازند .

حسین پارسایی کارگردان تئاتر و دبیر اجرایی تماشاخانه ایرانشهر در ادامه مبحث آینده پژوهی تئاتر ایران گفت : آسیب های جدی در حوزه تئاتر ایران وجود دارد که ناشی از عوامل نبود استراتژی و چشم انداز دانست  و اینکه در هر حرکتی ما عادت به برنامه دراز مدت نداریم  و همیشه به آنچه در رویاهای ماست در حوزه تئاتر و هنر چشم انداز در واقعیت را باید جستجو کرد نه آنچه که در خیال و توهم است . نسبت به چیزی که داریم باید عمل کنیم کسی که در تئاتر جز هنرمندان آن نیست . چراما درگیر گذشته و اکنون خود هستیم قاعدتا تا سرنوشت حوزه فرهنگ به دلیل تسلط حوزه دولتی تحت تاثیر خط قرمز هاست نمی توان تصمیم درستی در مورد آینده گرفت.

وی افزود : چراجامعه ما در حوزه اجرا فراموش می کند که امروز در حوزه پژوهش و تولید و اجرا متکی به نیاکان خود است بنابراین در سطوح متوسط با افرادی مواجه هستیم که بی آنکه بدانند چه خواسته هایی دارند خود را متعلق به این عرصه می دانند . پیشنهاد بنده این است که ضمن کوچک سازی ساختار مدیریتی کشور برون سازی کردن آن است زمانی که مسئولیت به هنرمند داده شود بیشتر مراقب است با اتفاقاتی در بخش خصوصی تئاتر و ایجاد تماشاخانه های خصوصی افتاده هنرمند دیگر وابسته دولت نیست بلکه دولت وابسته هنرمند است . ما یک تولید انبوه در حوزه تئاتر داریم و نباید حوزه محتوا را قربانی ساختار کنیم .

وی در ادامه گفت : اگر مدیریت کلان در هر حوزه کارهای خود را صرف کارهای فرهنگی کند و به تماشاخانه ها اجازه داده شود که به سلیقه خودش نمایش را انتخاب کند ومخاطب محوری راکه جزو حلقه مفقود تئاتر کشور است را می توان اینگونه رواج داد .

ایوب آقا خانی مدرس و پژوهشگر نیز در باره دومین پنل تخصصی مدرسه تئاتر و تماشاخانه سه نقطه در مورد کتاب آینده پژوهی تئاتر ایران گفت : کتاب حاضر کتاب کاربردی و مناسبی نیست و حاصل موهومات ذهن نویسندگان بوده و کاملا دور و بری از تجربه زیستی تئاتر است ولی محورهای حرکت آن مشخص است و بهتر است که هنر آینده نگری را در تئاتر ایران جدی بپنداریم  نویسنده دنبال مطرح کردن خود است و فقط می توان آن را صرفا مطالعه کرد وبا آینده تئاتری که مد نظر ماست فاصله دارد زیرا تئاترلحظه به لحظه از نظرتعریف و ساختار تغییر می کند .

وی گفت : برای آینده تئاتر ایران این راهکار ها را مناسب میدانم و به نظر من برای آینده تئاتر یکی ازمهم ترین ها وارد شدن آموزش و پرورش است مانند کشور های توسعه یافته بچه ها باید از کودکی با نمایش و هنر بازیگری آشنا بشوند تا بتوانند بحران هنر را در آینده سازماندهی کنند .

وی افزود : طراحی ساز و کاری که سیستماتیک و اتوماتیک باشد و فرد نتواند در آن تنزل پیداکند و باید در چارچوب فرهنگی مشخص شود بدون تردید باانجام یک نظر سنجی این امر امکان پذیر خواهد بود .

وی گفت : برای داشتن آینده در تئاتر راه هایی پیدا کنیم که تاثیر گذشته را بتوانیم به آینده ببریم تئاتر یک آیین صرفا هنری است و باید دنبال راه هایی باشیم تا آثار آن را در جامعه ببینیم و بسنجیم فرم تاثیر گذار است یا محتوا؟ از نظر من تکنیک کاربردی تر است تا محتوا برای اینکه هیچ چیزی وجود ندارد که بتواند به راحتی تکنیک معنا را به مخاطب منتقل کند و سوال ذهنی ما این باشد که تئاتر تکنیک محور باشد یا محتوا محور .

ایوب آقاخانی مدرس دانشگاه گفت : پالوده کردن عمیق فضای آموزشی خصوصا در دانشگاه ها در جذب دانشجو و هم در مقوله استادی  مراسم و آیینی را باید دارا باشد و نکته دیگر کنترل فضای نشر است زیرا بیشتر کتاب های موجود دیگر پاسخگوی نیازمخاطب نیست . تولید فرهنگی ما وابسته به ایدئولوژی شده است . پژوهش ها بنیان علمی ندارند و افرادی هم که وارد این عرصه می شوند از فقر فرهنگی رنج می برند .تئاترما از ریشه مشکل دارد و بنای آن مدیریت ها هستند .

وی افزود : ریشه ها قابل ترمیم نیستند که مقطع خود را در الویت قرار دهند تا ریشه ما تقویت شوند چون در حوزه فرهنگ ما جریان بهانه جو داریم که باید درمان شود و هرگونه حرکت زیرساختی را این جریان بهانه جو دچار  مشکل می کند 

رحیمی مجری دومین پنل تخصصی آینده پژوهی تئاتر ایران گفت : تئاتر کاربردی نیاز به تخیل دارد اگر تخیل را در تماشاگر بالا ببریم به مرحله تفکر می رسد و عدم وجود تخیل را صرفا لذت نبردن تماشاگر از نمایش ها می داند .

اضافه می شود دومین پنل  تخصصی آینده پژوهی تئاتر ایران  یکشنبه دهم بهمن از ساعت سیزده الی هفده به مدت چهار با حضور نرگس یزدی، جلال تهرانی، منصور براهیمی و علی پور  عیسی  با موضوع دراماتورژی با تاکید بر چیستی و چریی دراماتورژی در تئاتر ایران  برگزار می شود.

علاقه مندان برای حضور در پنل های یادشده و رزرو  صندلی می توانند باشماره تلفن هاى 88952440 و ٨٨٩٥٢٣٨٤ تماس حاصل نموده و یا ازطریق سایت تیوال نسبت به خرید اینترنتی بلیت  این پنل ها اقدام کنند.