جوزانی: معلم سپهسالار سینمای ایران بود/ راد: علی معلم استاد و معلم من بود/رئیسیان: معلم تابع اخلاق ماکیاولیستی نبود/جهانگیر الماسی: معلم مانند نهنگ های دریایی هرگز با دشمنان دریا سرسازگاری نداشت

به گزارش خبرگزاری برنا، مراسم تشییع پیکر علی معلم، منتقد، کارشناس و تهیه کننده سینما با حضور جمعی از هنرمندان در ساختمان شماره ۲ خانه سینما آغاز شد.

در ابتدای این مراسم عزیزالله حاجی مشهدی منتقد سینما شعری در وصف علی معلم خواند.

جعفری‌جوزانی بود که گفت: علی معلم سپهسالار سینمای ایران بود. زمانی که همه دنبال فیلمسازی بودند؛ او دنبال بسترسازی بود و با همین هدف دنیای تصویر را منتشر کرد. علی کسی بود که در المپیک مشعل را روشن می‌کند. او برای رسیدن به هدف استراتژی داشت و کلیت سینما را می‌دید و این نگاه؛ آدم‌های خودخواه را آزار می‌داد. علی معلم با پول و سرمایه خودش به جشنواره‌های جهانی می‌رفت و برای سینمای ایران لابی می‌کرد. علی بیست سال پیش به من گفت؛ یک روزی می‌رویم فرانسه و می‌بینیم که بنر فیلم‌های ایرانی در سینماها نصب شده. این حرف نشان می‌داد که علی معلم افق بلندی را می‌دیدید که دیگران از آن غافل بودند.

سعید راد نیز در بخشی از این مراسم گفت: علی معلم استاد و معلم من بود. او رفیق و دوست بود و پر از عشق و این عشق را با سخاوت خرج می‌کرد. او با مشقت‌های بسیار جشن سینما را راه انداخت و از همه تقدیر کرد. معلم به وسعت خود سینما بود اما هیچ فردی و نهادی از او برای کارهایی که برای سینما انجام داد؛ تقدیر نکرد. علی معلم خیلی زود رفت و من هرچه بگویم نمی‌توانم حق او را ادا کنم.

در ادامه مراسم؛ ابوالحسن داودی پشت تریبون حاضر شد و گفت: چرا ما نباید خیلی از حر‌ف‌ها را در زمان زنده بودن آدم‌ها بگوییم و چرا ما فضایل آدم‌ها را وقتی هستند بیان نمی‌کنیم و همین که از میان ما می‌رود؛ به یاد او می‌افتیم؟ من از خداوند متعال خواهش می‌کنم به فرشته مقربش بگوید تا دست از سینمای ایران بردارد و امیدوارم این سالِ بد زودتر تمام شود زیرا سبد سینمای ایران پرشده است. علی معلم مردی سرشار از زندگی بود و اصلا مستحق مرگ نبود. او یک کمال‌طلب تنها بود که با همه توانش می‌جنگید و تهیه‌کننده قابلی هم بود اما از مرگ رو دست خورد. من و علی معلم بیش از سی سال با هم دوست بودیم و او در کنار همه ویژگی‌های خوبش، به خانواده‌اش عشق داشت.

جهانگیر الماسی نیز گفت: من علی معلم را از دهه شصت می‌شناختم. او بسیار بامعرفت بود. او گریزانِ مرداب و گنداب  و عاشق آبی دریا بود و مانند نهنگ‌های دریا هرگز با دشمنان دریا سرسازگاری نداشت. همه حرف و باور علی این بود که از رسالت به رحمانیت برسیم و روشن‌بخشی راهی بود که در آن مسیر به سعادت و همدلی برسیم. درود بر کسانی همچون علی معلم.

در ادامه؛ علیرضا رییسیان با گرامی‌داشت خاطره علی معلم گفت: علی معلم زمانی که جشن برگزار می‌کرد تیغ‌های بسیاری به زده می‌شد. چند روزی هم مجله‌اش را بستند. در سینما برخی در ابتدای راه و بعضی دیگر در انتهای راه بودند ولی علی معلم خودِ راه بود. او کرنش نمی‌کرد و مجیز نمی‌گفت و در هنگام قضاوت و رای دادن؛ مسایل شخصی را دخیل نمی‌کرد. او تابع اخلاق سیاسی ماکیاولیستی نبود؛ امری که امروز در جامعه زیاد شده است. علی معلم مانند سیف‌الله داد جریان ایجاد کرد و دلیل ماندگاری چنین افرادی نیز همین است. مرگ‌آگاهی چیزی‌ست که وجود دارد و مولانا می‌گوید مرگ تغییر نیست بلکه تبدیل است. امروز روح علی تبدیل به مرتبه بالاتری شده است.

هیوا مسیح هم در این مراسم گفت: سخن گفتن درباره علی معلم توان زیادی می‌خواهد. او به آنچه می‌گفت ایمان داشت. بسیاری از نردبان علی معلم بالا رفتند و بعد او را تنها گذاشتند. اما او یک تنه هزار تن بود که رنج‌های سینمای ایران را به دوش می‌کشید و امروز گُرده‌های علی معلم و سینمای ایران زخمی‌ست اما افرادی مانند علی معلم دیگر پیدا نمی‌شود او گرچه در حوض سینمای ایران رقصید اما نهنگی بود که نیاز به اقیانوس داشت.

جمشید مشایخی، داریوش فرهنگ، رضا ناجی، همایون اسعدیان، علی مصفا، علیرضا خمسه، سیروس الوند، بهرام عظیمی، امیرحسین علم الهدی، محمد شایسته، سعید راد، علیرضا رییسیان، امیر حسین شریفی، جواد نوروزبیگی، فرهاد توحیدی، مسعود جعفری جوزانی، عبدالله اسکندی، علیرضا تابش، ابراهیم مختاری، حسن فتحی، ابوالحسن داوودی، محمود گبرلو، محمدمهدی حیدریان، محمد حیدری و حسین پاکدل از جمله حاضران در این مراسم هستند.