جلالی: برخی‌ها تحمل وجود چنین کانونی‌های مستقلی را ندارند/ ذوالفقارنسب: به دنبال حفظ منافع مربیان هستیم

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، کانون مربیان، کانون داوران، اتحادیه فوتبال و از این دست کانون هایی یک نهاد غیردولتی و مردم نهاد است که هر کدام در حیطه کار و تخصص خود به فوتبال کشورشان خدمت می کنند، بگذریم که در کشور ما که بسیاری از این کانون ها وجود خارجی ندارند آنهایی هم که مجوز دارند و به صورت قانونی کار می کنند یا به وظیفه ذاتی خود نمی توانند عمل کنند به دلیل آنکه قدرت انجام آن را ندارند یا اینکه حداقل قدرتی برای فعالیتی در سطح فوتبال ندارند.

*انجمن مربیان از سوی فدراسیون به رسمیت شناخته نشده!

انجمن مربیان ایران را که پس از چندین دهه از فعالیت فوتبال ایران از سال 84 در کشور ما فعالیت خود را آغاز کرد شاید بتوان یکی از این انجمن ها دانست اگرچه این انجمن با تغییراتی که در هیأت مدیره خود داشت حالا به پیشرفت هایی رسیده و مسیر خوبی را در پیش گرفته اما هنوز با جایگاه واقعی خود فاصله زیادی دارد، درحالی که در کشورهای قدرتمند فوتبال انجمن یکی از تاثیرگذارترین انجمن های فوتبال است در کشور ما هنوز این انجمن به صورت رسمی از سوی فدراسیون فوتبال به رسمیت شناخته نشده در حالی که این انجمن از وزارت کشور کاملا رسمی ثبت شده است.

انجمن مربیان در کشوری مانند آلمان آنقدر قدرت دارد که حتی در انتخاب رییس فدراسیون هم نظر دارند و در تمامی کشورها مربیان تیم های ملی زیرنظر این انجمن یا از طریق آنها مشخص می شود.

نکته قابل تأمل در این میان صحبت های مجید جلالی رییس پیشین این انجمن است، از او درباره دلایل عدم نفوذ این انجمن در فوتبال کشور پرسیدم، آقا معلم فوتبال ایران اینگونه پاسخ داد: متأسفانه برخی ها تحمل وجود چنین کانونی های مستقلی را ندارند و مهمترین دلیل استعفای بنده نیز همین موضوع بود. او در ادامه از روند فعلی فعالیت این انجمن ابراز رضایت و حمایت می کند.

ذوالفقارنسب: به دنبال حمایت از منافع مربیان هستیم

فراموش نکنیم تعداد بسیار زیادی از مربیان کشور افراد زحمتکشی هستند که کاملا گمنام به فوتبال کشور خدمت می کنند، عاشقانی که در دورافتاده ترین نقاط کشور در فوتبال پایه فعالیت می کنند متأسفانه در باشگاه های لیگ برتری مربیان فوتبال در این بخش کمترین دستمزد را دارند که البته آن هم به درستی پرداخت نمی شود اما حال شما مربیان فوتبال پایه در سایر استان ها را در نظر بگیرد.

بیژن ذوالفقارنسب رییس فعلی انجمن مربیان ایران به خبرنگار برنا می گوید، اتحادیه فوتبال در کشورهای درجه یک فوتبال از نظام قانونمندی برخوردار است که یکی از مهمترین بخش های آن کانون مربیان است. در یک جمله کانون مربیان به دنبال حمایت از منافع مربیان است. ما در بیش از یک دهه از فعالیت این کانون هنوز نتوانسته ایم یک مکان را به عنوان دفتر مدیریت معرفی کنیم البته توانسته ایم در چند استان مانند فارس، گلستان و کرمانشاه دفاتری را دایر کنیم و هم اکنون در تهران با حمایت وزارت ورزش و جوانان یک دفتر در محل این وزارتخانه در اختیار داریم که هر دو هفته یکبار در آن جلسات خود را به صورت مستمر برگزار می کنیم. ما در حال تغییر آیین نامه هستیم و فدراسیون فوتبال هم برای به رسمیت شناختن این کانون علاقمند است و ما امیدواریم در آینده ای نزدیک ضمن دایر شدن دفتر مرکزی در تهران این انجمن از سوی فدراسیون هم به صورت شناخته شود.

وی برگزاری کلاس های دانش افزایی و ارتباط با مربیان برای شناسایی و حل مشکلات آنها را مهمترین اقدامات در حال انجام بیان کرد و خاطرنشان کرد: اجرای فوتبال در جهت پیشرفت باید به صورت متوازن پیشرفت کند، شما شک نکنید پیشرفت چنین ارگان های مستقلی می تواند در راستای حرفه ای تر شدن فوتبال کشور تاثیر به سزایی داشته باشد ما اگر به دنبال بهره برداری از فوتبال های موفق دنیا هستیم باید بدانیم این انجمن ها در تمامی کشورهای صاحب نام فوتبال از منزلت و جایگاه بالایی برخوردار هستند و قسمت مهمی از پیشرفت فوتبال را باید در توسعه نرم افزاری و سخت افزاری این ارگان ها دانست.

اتحادیه فوتبال هم مانند انجمن مربیان اندر خم یک کوچه

اتحادیه فوتبال که زمان تاسیس آن به سال های دورتر می رسد هم با تمام اسمی که دارد در بخش اجرایی فوتبال ایران کاری انجام نمی دهد و نقش این اتحادیه در تصمیم گیری های کلان فوتبال کشور و هم چنین کارهای اجرایی بسیار کمرنگ است و این اتحادیه حتی نتوانسته در زمینه حرفه ای شدن باشگاه ها و کسب در آمد برای آنها گام مثبتی بردارد که این شاید به خاطر دولتی بودن باشگاه ها هم باشد. تنها کار اجرایی اتحادیه باشگاه های فوتبال ایران که به چشم آمد برگزاری جام اتحادیه بوده که گاها با حضور شش تیم برتر لیگ برگزار می شد که این هم به دست فراموشی سپرده شد!

البته همه تقصیرها به گردن اتحادیه باشگاه های فوتبال ایران نیست. سازمان لیگ برتر و هم چنین فدراسیون فوتبال فضای کار اجرایی به اتحادیه باشگاه ها نمی دهند در حالی که در ممالک حرفه ای از جمله آلمان اتحادیه باشگاه های بازوی اجرایی فدراسیون فوتبال هستند. امروز در آلمان می بینید که فدراسیون فوتبال فقط به تصمیمات کلان در مسیر برگزاری بوندس لیگا مثل تنظیم قرارداد حق پخش و برنامه ریزی بازی ها می پردازد و برگزاری بازی ها با اتحادیه باشگاه ها است و اتحادیه باشگاه ها هم بازی ها را مستقیم با کمک باشگاه ها برگزار می کند. به واقع نقش فدراسیون فوتبال در برگزاری بوندس لیگا نقش نظارتی است و اینکه اگر نقصی ببیند به سرعت وارد صحنه می شود و نکات لازم را گوشزد خواهد کرد.

باشگاه ها اجزای اصلی فوتبال هستند و طبیعتا باید نقش شان در تصمیم گیری برای فوتبال پر رنگ باشد و از همه مهمتر بازی ندادن به باشگاه ها در کارهای اجرایی فوتبال سبب شده پیشرفت در فوتبال ایران لاک پشتی باشد! به طور مثال و با گذشت 16 دوره از لیگ برتر هنوز بلیط فروشی بازی ها بر عهده سازمان لیگ برتر است در حالی که در همه کشورهای در حال توسعه سال های سال است که باشگاه ها بلیط فروشی را برعهده دارند و این یکی از منابع درآمدزایی است.

باید به این نکته اشاره کرد که اگر اتحادیه باشگاه ها در فوتبال ایران جدی گرفته می شد و این اتحادیه در اجرای امور از متدهای حرفه ای بهره می گرفت اکنون بیشتر باشگاه های ما دارای آکادمی و استادیوم اختصاصی بودند و این خیلی سخت نبود. کافی بود قانون می شد هر باشگاهی در هر فصل به طور مثل مثل فولاد 20 درصد از بودجه مصوب را به ساخت استادیوم اختصاصی اختصاص دهند! در این باره حرف بسیار است. این سوال مهم مطرح است. هم اکنون نقش اتحادیه باشگاه های فوتبال ایران در فوتبال باشگاهی چیست؟  

به هرترتیب، دایره واژگان در رابطه با انجمن ها درون خانواده فوتبال کم نیست اما نکته مهم این است که کارایی این ارگان ها به دلیل ماهیت مردم نهاد آن می تواند بسیار زیاد باشد، فراموش نکنیم اصل44 قانون اساسی واگذاری مدیریت به بخش خصوص و مردم را نیز شامل می شود.

در پایان نگارنده تاکید دارد که در نتیجه گیری از مباحث مطرح شده این پرسش پاسخ داده شود که چرا اتحادیه فوتبال و انجمن مربیان درکشور از کارهای اجرایی دور نگاه داشته شده اند؟چرا مسئولان فوتبال به فکر بها دادن به این چنین بخش های مردم نهاد نیستند؟ فراموش نکنیم در کشورهای صاحب سبک فوتبال این ارگان ها نقش مهم و اساسی در فعالیت های اجرایی دارند و شاید کمترین آن برگزاری مسابقات لیگ و اجرایی کردن تقویم اجرایی فوتبال است و در ایران هم  فدراسیون می تواند با سپردن این کارهای مهم به این انجمن ها خود را وقف امورات مهمتری مانند اجرای سیاست گذاری های کلان خود خواهد کرد و یکی از حلقه های مفقود پیشرفت در فوتبال ما نداشتن ضریب نفوذ در مدیریت و مباحث اجرایی توسط اتحادیه فوتبال و انجمن مربیان است و این مهم بی تردید یک ضعف به شمار می رود.