اولویت های رده ۶ تا ۸ سال در مدارس فوتبال چیست؟ و چرا کار کردن با رده ۶ تا ۸ سال در مدارس فوتبال اینقدر دشوار است؟

همانگونه که همگی شما به خوبی می دانید، نخستین سن برای ورود بچه ها به اجتماعاتی بزرگتر از اعضای خانواده و محله، سن پنج سالگی به بالاست که عمدتا از پیش دبستانی، مدارس فوتبال و سایر کلاس های آموزشی شروع شده و در حدود هفت سالگی به دبستان ختم می شود که خود آغازگر تحولاتی شگرف از نظر شخصیتی و روحی در بچه ها خواهد بود. « بحث مورد نظر ما در اینجا مدارس فوتبال است ».

بنا به دلایل علمی متعددی، توصیه می شود اولین سن ورود بچه ها به مدارس فوتبال، 6 سالگی باشد و قطعا اولین رده نیز، 6 تا هشت سال خواهد بود. البته برای یک مربی، این رده سخت ترین مقطع ممکنه است. معمولا اکثر مربیانی که در مدارس فوتبال در رده های زیر 14 سال فعالیت می کنند، به راحتی زیر بار مسئولیت این رده نرفته و ترجیح می دهند رده های هشت 8 تا 10 سال، خصوصا 10 تا 12 ساله ها را تمرین دهند. دلایل این امر به قرار ذیل است:

1 . اختلاف سنی مربی با این رده بیشترین مقدار ممکنه است.

2 . بچه ها از دنیایی کاملا کودکانه وارد این مرحله شده اند. در حقیقت به تازگی از سن خردسالی خارج شده و پای بدین مرحله جدید که ابتدای دوران کودکی آنهاست نهاده اند.

3 . نسبت به اکثر مسائل پیرامون، قانون پذیری و سایر مسائل اجتماعی درک شفافی ندارند.

4 . تجربه برخورد، رفتار کردن و آموختن جز از پدر و مادر را نداشته و یاد گرفته اند فقط از والدین حرفشنوی داشته باشند.

5 . هدفشان از فوتبال ، فقط بازی و تفریح است و زیاد فرقی بحالشان ندارد که فوتبال باشد یا ورزشی دیگر.

6 . طاقت دوری از پدر و مادر برایشان سخت بوده و به همین خاطر مرتبا اطراف چمن را نگریسته تا مبادا والدینشان از آنان دور شوند.

7 . عمدتا در کارهای ابتدایی مثل بستن بند کفش، پوشیدن کفش، پیراهن، شورت ورزشی و حتی دستشویی رفتن و....دچار مشکل اند و نیاز به کمک بزرگترها دارند.

8 . بعضا مربی را در جایگاه مربی ندانسته و با عناوینی همچون عمو، آقا، آقا مربی و...صدایش می زنند.

9 . دارای پیچیدگی های روحی، فیزیکی و حرکتی عجیبی بوده و هنگام ناتوانی در اجرای خواسته مربی بعضا گریه می کنند.

10 . دارای روحیه ای بسیار حساس بوده، همه چیز چمن و مدرسه فوتبال برایشان تازگی داشته و تمرکزشان بیشتر صرف تطابق با محیط اطراف می شود. خصوصا اگر صدای رعد و برق، صدای بلند ترمز یک ماشین یا دعوایی در گوشه ای از زمین رخ داده یا سایر مسائلی که کمتر تجربه کرده اند را ببینند.

11 . ممکن است اگر در ابتدا یا زیر سن 6 سالگی باشند، بیشتر متمایل به برداشتن توپ با دست باشند تا بازی با پا.

12 . تمایل کمی به حضور در بازی دارند. به خاطر همین از 10 نفر موجود در یک بازی 5*5، حدودا دو یا سه نفرشان فقط نظاره گرند اما این بدان معنی نیست که از بازی نکردن خویش یا فعالیت دیگران ناراحتند بلکه دلیلش این است که به درک صحیحی از بازی نرسیده یا در حال یادگیری اند.

***دلایل متعدد دیگری وجود دارد که از حوصله این بحث خارج است.

پس با توجه به دلایل بالا، « اولویت اصلی در این رده فقط و فقط بازی است » و می بایست حداقل 80% از زمان 1.5 یا دو ساعته تمرین گروهی، صرف بازی شده و تا حد امکان از تمرین صرف نظر شود. مربیان مجازند تنها تمریناتی که در حد آشنایی با توپ، آنهم به تعداد یک یا دو تمرین و به مدت حداکثر هشت دقیقه باشد را در دستور کار قرار دهند که می بایست شامل: «تمرینات لمس توپ یا نهایتا حمل توپ» شود. البته اگر این شاگردان اولین حضورشان را در مدرسه فوتبال تجربه می کنند، بهتر است مربی در دو یا سه جلسه ابتدایی، همین تمرینات را نیز انجام نداده و این جلسات را صرف برقراری ارتباط، آشنایی با شاگردان و آماده سازی آنان جهت جلسه سوم به بعد کند. خود به خود 10% زمان تمرین نیز، صرف آب خوردن بچه ها، برقراری نظم و انضباط و سایر مسائل دیگر می شود.

مربی این رده می بایست از علم روانشناسی، تجربه ای بالا و صبر و حوصله ای پایان ناپذیر برخوردار باشد.

پس از دو یا سه ماه یا به عبارتی یک ترم که از حضور آن بچه در مدرسه فوتبال گذاشت، کم کم می توان با قوانین بیشتری آشنایش کرد و حتی می بایست کمی دیسیپلین و جدیت بیشتری از شما ببیند. در این شرایط لمس توپ کم و کمتر شده، جای خود را به حمل توپ داده و تدریجا تمرینات پایه ای کوردی نیشن در برنامه گنجانده می شود.