به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، عکس ها و تصاویر می توانند رویای یک قرن باشند، تصویر اشک های هوادار بارسلونا در بازی مقابل پارسی سنت ژرمن یا تصویر تلاش های یک پدر برای نجات دادن پسرش از حمله ی صهیونیست ها یا تصویر آن لاشخوری که منتظر مرگ کودک فقیر آفریقایی بود تا آن را بخورد همه این ها توسط چشم های تیز بین و نگاه های متفاوت عکاسانی گرفته شده اند که نادیدنی ها را دیده اند.
در تقویم بسیاری از کشور های جهان در روز 19 اگوست به نا روزعکاسی نامیده شده است، متاسفانه به دلیل نبود یک نهاد واحد بین المللی همه گیر برای هماهنگ کردن امور، قوانین و رویدادهای مرتبط با عکاسی در جهان، نامگذاری 19 آگوست بعنوان روز جهانی عکاسی برای بسیاری از عکاسان در کشورهای مختلف ناشناخته مانده است.
دلیل این نامگزاری را می توان به جهت قدیمیترین عکس ثبت شده در تاریخ اشاره کرد، عکسی که نیسفور نیپس، اشراف زادهی فرانسوی در سال 1826 از چشمانداز پنجرهی اتاقش گرفت و آن را هلیوگرافی نامید گرفت.
چند سال هم بعد یک فرانسوی دیگر به نام لوئی داگر در سال 1837 به نوعی فناوری دست یافت که تصویری مثبت، مستقیم و پایدار بر صفحهی نقرهاندود ثبت میکرد. او فناوری خود را داگروتیپ نامید که در تاریخ عکاسی بعنوان نخستین شیوهی عملی ثبت تصویر شناخته میشود.
پیرترین عکاس جهان
ته سونکو ساساموتو پیرترین عکاس خبری ژاپنی که متولد 1914 است در سن 25 سالگی عکاسی را به صورت حرفه ای آغاز کرد و هنوز هم در سن 103 سالگی به کار حرفه ای خود ادامه می دهد. او مثبت بودن در زندگی و پشتکار داشتن را مهم ترین عامل موفقیت خود میداند. تصاویر مربوط به بعد از بمباران شیمیایی هیروشیما و ناکازاکی از شاهکارهای این عکاس پر انرژی است او می گوید: "ضروریست که درباره زندگی مثبت بیندیشید و هرگز تسلیم نشوید. هرگز نباید تنبلی کنید. باید به خودتان فشار بیاورید و آگاه بمانید، در این صورت است که می توانید رو به جلو حرکت کنید."