دوست داشتم تنیس در جنوب شهر هم محبوب باشد

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، مجید شایسته روزی که به فدراسیون تنیس آمد، برای اهالی این ورزش یک رئیس ناشناخته بود، هما نطور که برای بخش عمد هایا ز جامعه، ورزش تنیس یک ورزش دست تنیافتنی بود اما شایسته با عملکردی که داشت، نگا هها را هم به خودش و هم به تنیس تغییر داد. حالا از نگاه خانواده تنیس، مجید شایسته یک «خودی » است و از نگاه جامعه هم تنیس دیگر ورزش بچه پولدارها نیست. حالا بچه های جنوب شهر هم این شانس را دارند که تنی سبازی کنند و حتی در تورنمن تهای رسمی مسابقاب دهند.ا ین روزهاا غلبا ستا نهای کشور در تنیس فعالیت حرف های دارند، حتی سیستان و بلوچستان، ایلام، هرمزگان، خراسان و بوشهر... گذشت آن دورانکه بچه های مردم با حسرت به راکت تنیسنگاه می کردند. این روزها هر علاقه مندی که مستعد و علاقه مند باشد، می تواند راکت به دست بگیرد و در زمین های تنیس این ورزش مفرح را تجربه کند. این دقیقا همان چیزی است که شایسته بدو ورود به تنیس دنبالش بود.

خودش می گوید: «اینکه در نقطه های شمالی شهر تهران تنیس رونق داشته باشد، چیز عجیبی نیست و همیشه همینطور بوده و ما می خواستیم تنیس به جنوب شهر برود، به استانهای

محروم و... » یکی دیگر از کارهای جالب شایسته همکاری با منتقدان خودش بود. همان ها که دوره اول ریاست شایسته دوست نداشتند او رأی بیاورد حالا هفتاد درصد از مجموعه همکارانش

را تشکیل میدهند.

خودش میگوید؛ «آنها چون تنیس را دوست داشتند و من را غریبه می دانستند با ریاست من مخالف بودند و دلیلی نداشت آنها را حذف کنم چون به من ثابت شده بود اغل بشان دلسوز تنیس هستند. از آنها خواستم به خاطر تنیس با من همکاری کنند و به مرور خودشان هم به این نتیجه رسیدند که این همکاری به نفع تنیس است و حالا همه در یک جبهه هستیم، جبهه خدمت به تنیس. » حالا با آمار رسمی 22 هزار ورزشکار حرف های و آماتور، هدف شایسته در حال تحقق است.

با شایسته در روزهایی که جام ایلیا با حضور بچه های مستعد جنوب شهر در رد ههای سنی 12 ، 14 و 16 سال در حال برگزاری بود، درباره تنیس حرف زدیم.

می خواهیم بدون تعارف با هم حرف بزنیم... روزی که وارد تنیس شدید، فکر می کردید با این سرعت، تنیس از یک رشته لوکس تبدیل به یک رشته ورزشی مردمی شود؟

باور کنید من با همین نیت و هدف به تنیس آمدم. از همان روزهای اول برنامه هایم همین بود که در سه فاز حرکت کنیم. اول حمایت از قهرمانانمان و ارتقاء آنها که به شکل حرفه ای بازی می کردند ونیاز به امکانات و ابزارهای فنی داشتند، دوم رشد و گسترش تنیس به شکل علمی و نه دیمی و سوم فراگیر کردن تنیس... در این مسیراهداف دیگری هم در اولویت های ما قرار گرفت اما من همچنان سر همین برنامه هایم هستم. جلوتر که آمدیم برای جذب بانوان علاقه مند هم برنامه ریزی کردیم وا لان خوشبختانه اتفاقات خوبی در بخش تنیس بانوان رخ داده است اما برای من مهمترین مسئله همین است که الان در هر تورنمنت سراسری دست کم 20 تیم از 19 استان در رقابت ها شرکت می کنند و تنیس دیگر در چند استان خاص خلاصه نمی شود. بعدها دوره بازآموزی مربیان و داوران و همچنین دوره تربیت مربیان استعدادیابی مطابق استانداردها به اولویت های ما اضافه شد و خوشبختانه حالا بعد از رشد کمی تنیس به مرحله ای رسید هایم که دنبال رشد کیفیا ین ورزش هستیم. حالا دیگر تعداد بالای تنیسور برای ما کافی نیست و م یخواهیم تعداد تنیسورهای خوبمان و داوران حرفه ای و مربیان کاربلد را بالا ببریم و در بخش سخت افزاری هم تنیس را تقویت کنیم.

طبق آمارهای رسمی شما، تقریباً سالی 110 تا 120 تورنمنت تنیس در ایران برگزار می شود، شما خودتان علاقه مند کدام سری از این تورنمنت ها هستید؟

من که تمام تورنمنت های تنیس را دوست دارم. ما گاهی اوقات در هفته چهار سری مسابقه مختلف و همزمان را برگزار می کنیم و از نظر من تمام آنها مهم است که برای برگزاری اش وقت می گذاریم، حامی مالی می گیریم و...اما طرح ابتکاری مسابقات مناطق را بیشتر می پسندم چون به تنیسورهای رنکینگ زیر 23 در بخش مردان و رنکینگ زیر 16 سال دربخش بانوان فرصت شرکت و برنده شدن می دهد وبرای آنها انگیزه ایجاد می کند. در این طرح، ما کشور رابه 5 منطقه تقسیم کردیم و این رقابت های منطقه ای به تنیسورهایی که در جمع نفرات برترنیستند، فرصت جمع آوری امتیاز و کم کردن فاصله با نفرات برتر را می دهد.البته به جام ایلیا هم علاقه خاصی دارم چون با این قبیل تورنمنت ها تنیس ما در جنوب شهر هم پیشرفت می کند. آینده تنیس ما همین بچه های 12تا 16 سال هستند که در تورنمنت ایلیا کسب تجربه می کنند.

یکی از برنامه های جالب شما ملاقات های مردمی تان است که هر دو هفته یک بار برگزار می شود. ایده این نشست ها از کجا آمد؟

دوست داشتم بی واسطه و مستقیم با خانواده تنیس در ارتباط باشم، به همین دلیل هر دو هفته یک بارسه شنبه ها در آکادمی تنیس مجموعه ا نقلاب ا ز ساعت 10 صبح تا 18:30 با هر عضوی از خانواده تنیس که مشکل یا خواسته یا طرحی داشته باشد، دیدار می کنم.

این دیدارها فاید ه ای هم دارد؟

این را دیگر باید از خانواده تنیس بپرسید ولی مطمئن باشید به هر موضوعی که تا به حال در این ملاقا ت ها مطرح شده، ظرف 48 ساعت رسیدگی شده است.البته خانواده تنیس ا ز طریق یک کانال تلگرامی هم 24 ساعت شبانه روز با ما درارتباط هستند و می توانند مشکلات و مسائل خود را مطرح کنند.

اصرارتان برای اینکه هر مربی باید کارت سال فدراسیون را داشته باشد برای چیست؟ این را درک می کنیم که می خواهید مربیان یکپارچه و هماهنگ آموزش بدهند و مسلط به دانش روز تنیس باشند اما اصرارتان جالب است...

رسماً ما گفتیم مربیانی، مربیان ما هستند که کارت سال فدراسیون را داشته باشند. مردم هم باید بدانند اگر می خواهند بچه هایشان تنیس را یاد بگیرند حتماً باشگاهی باشد که مربیا نشان کارت سال مورد تأیید فدراسیون را دارند تا هیئت ها در قبال آن پاسخگوباشند. باشگاه هایی هم که مربیان آنها، مورد تأیید فدراسیون نباشند، فعالیت شان غیرقانونی است که از بازرسی ادارات کل پیگیری می کنیم وبرابر قانون با آنها برخورد می شود. هیچ باشگاهی حق ندارد از مربیانی بدون کارت سال استفاده کند، حتی اگر مربی با تجربه ای باشد. چراکه هر ساله مربیان باید آنالیز شوند و اگر ارزیابی نشوند شاگردی که زیرنظر او کار می کند ممکن است اتفاقات زیادی برایش رخ دهد علاوه برا ینکه چیزی یاد نمی گیرد؛ درحالی که هزینه کرده به جای فایده، خدای ناکرده به بدنش ضربه می خورد. این مسئله به نفع مردم وبچه هایشان و مربیان و فدراسیوناست اما بعضی مواقع مردم گول اسم بزرگ را می خورند.

مربی بزرگی که به خاطر لجبازی، کارتش را تمدید نکند، دارید؟

نه نداریم.البته لجبازی نیست، بیشتربی دقتی است.اصلاً هم مربیان در کلاس شرکت نمی کنند، عملکرد آنها آنالیز می شود. در واقع مربیان با حضور در هیئت و فرمی که پر می کنند در آن گزارش عملکرد می دهند. هیئت با تأیید آن را به فدراسیون می دهد. البته هزینه سالانه تمدید کارت هم می دهد که در استا نهای مختلف محروم و غیرمحروم از 50 تا 100 هزار توماناست. با این کارت در واقع خیال مردم راحت است که هر اتفاقی بیفتد ما قدرتی برای برخورد با مربی خاطی پیدا می کنیم.

تنیس آکادمی رسمی دارد؟

از همین جا می گویم ما آکادمی تنیس نداریم. عناوین آکادمی ها مردم را گول نزند، مثل فوتبال. مردم می توانند در تماس بافدراسیون یا هیئت درباره صحت و سقم این قضیه استعلام بگیرند.

تنها آکادمی رسمی و مورد تأیید فدراسیون، آپت است که در مجموعه انقلاب فعالیت می کند. مربی و کم کمک مربی دارد و طبق اصول فدراسیون کار می کند. ما می خواهیم تعداد

آکادمی های رسمی بیشتر شود. علاقه مندان می توانند با مراجعه به هیئت ها، درخواست بدهند و با استانداردسازی شرایط باشگاهها طبق خواست فدراسیون مجوز صادر می شود. من از مردم

می خواهم گول اسم و رسم آکادمی ها را نخورند و هزینه زیادی متحمل نشوند.

تا به حال تقاضا برای مجوز هم نداشتید؟

تا به حال تقاضا نشده است. مشکلی که در ورزش وجود دارد فدراسیونها مسئول نظارت فنی بر عملکرد ورزش ها هستند، ادارات کل مسئولیت نظارت فیزیکی، امکانات و باشگا هها هستند. از این تفکیک افراد نهایت سوءاستفاده را می کنند، آنها به هر طرف می گویند با طرف دیگر هماهنگ کرده اند. در حالی که هیچ دستگاه تحکمی برای باشگاهها نداریم. باشگا هها مجوزشان را از ادارات کل می گیرند و ما فقط باید از نظر فنی تأیید کنیم. به همین خاطر وقتی نظارت نیست هیچ علاقه مندی هم وجود ندارد. ما هم وقتی دیدیم نظارتی نیست، خودمان ورود  کردیم. یعنی من خودم به همه باشگاههای تهران سرکشی و مسائل را چک کردم و به خاطر همین در تهران پیچیده شایسته دیوانه است، خودش می آید چک می کند. من هفته پیش به باشگاه استقلال که زیرنظر فدراسیون است، رفتم، وقتی که مربی کارت سالانه نداشت کل باشگاه را به هم ریختم. وقتی در باشگاه ما چیزی رعایت نشود، دیگر نباید از باشگاه ته مشهد انتظارداشته باشم. کمک مربی هم همان روز آمد و اقدام کرد. نکته دیگر اینکه از مردم می خواهم تنیس را درباشگاههای با مجوز آموزش ببینند.

بعضی مواقع درباغها، ویلاها و... آموزش م یبینند که اگر اتفاقی برایشان بیفتد هیچکس در کشور جوابگویشان نیست. به خاطرا ینکه خودشان بدون رعایت اصول جایی ورزش کردند که

مجوزی ندارد. این مسئله در تهران و شهرهای بزرگ ما را آزارمی دهد. خیلی از افراد متمول در با غهایشان زمی نهای تنیس ساخت هاند که منبع حضور افراد مختلف بدون رعایت استاندارد شده است. هزار اتفاق غیرمترقبه می افتد که این مکان های آموزشی از نظر ما غیرقانونی است و هیچ پاسخگویی در قبال آنها نداریم. اگر هم به قطعیت برسیم، خودمان پیگیر حقوقی آن هستیم وبرخورد می کنیم، بعد هم به باشگاههای رسمی ما صدمه می زنند. چرا که در باشگاهها بانوان و مردان باید شئونات اسلامی را رعایت کنند اما گاهی در این مجموعه های غیر رسمی شئونات رعایت نمی شود که در آینده اتفاقات بدی را برای خانوادهها رقم می زند که ما از حالا هشدار می دهیم.

چند باشگاه رسمی تنیس در ایران داریم؟

استان به استان داریم اما حضور ذهن ندارم اما در تهران بالغ بر 30 باشگاه رسمی فعالیت می کنند. در مناطق مختلف که متأسفانه بیشتر آنها از خیابان انقلاب به بالاست. شهریه هایشان هم با نظارت اداره کل است. قیمت مربی متفاوت است ونرخ مورد تأیید مابین 30تا 60 تومان در هر جلسه که بستگی به درجه مربی

دارد. زمین هم معمولا بًین 30 تا 50 تومان است. نکته مهم این است که مربیان اشل مشخص طبق سابقه، مدرک تحصیلی و درجه شان به ریز بروی سایت هست و علاقه مندان هم می توانند کمک کنند. آنها هررقمی، غیر از آن را بدهند، به خودشان اجحاف می کنند.

تخلفی هم گزارش شده؟

نه. تا به حال تخلفی گزارش نشده اما اگر بشود، در کمیته انضباطی رسیدگی می کنیم.این ایراد خانواده هاست که تخلف گزارش نمی کنند. چون ما آ نقدر مربیان خوب تأثیرگذار داریم که نیازی نیست قیمت را هم بالا ببرند اما هرکس این کار را بکند در حق خودش کم لطفی کرده، ما کم لطفی نکردیم. چراکه اشل مصوبه هیئت رئیسه فدراسیون مشخص است. هر تخلفی هم صورت بگیرد آمادگی رسیدگی در هیئت ها و فدراسیون را داریم. مربیانی که در دوره ما تربیت می شوند و کارت مربیگری م یگیرند، با امضای تعهدنامه ملزم به رعایت آن هستند واز طرفی افراد کم بضاعت علاقه مند به تنیس را باید آموزش بدهند. یعنی مربیان درجه یک، دو و سه به ترتیب 2، 4 و6 ساعت باید در هفته رایگان در هیئت حضور داشته باشند تا آنها را آموزش دهند. هر هیئتی که عرضه داشته باشد می تواند از این تعهدنامه استفاده کند، مربیان با امضای تعهد نامه موقع گرفتن کارت موظف می شوند. حالا در تهران این طرح اجرا می شود. ما برای توسعه تنیس در مناطق محروم از این طرح استفاده می کنیم.

طرح دیگری هم دارید؟

آموزش و پرورش اوایل تنیس را راه نمی داد.

می گفت تنیس ورزش خاص است و ما امکان توسعه آن را نمی توانیم در مدارس فراهم کنیم. ما به هزار زور و ضرب 5- 6 سال پیش با راه اندازی انجمن تنیس، آن را در آموزش و پرورش ثبت کردیم. دختر دادگر رئیس فدراسیون تیراندازی را در رأس آن گذاشت هایم. آنجا متعهد شدیم تنیس را به 1000 مدرسه ابتدایی دختر و پسر ببریم. ما تنیس را در این 6 سال به این مدارس بردیم، یعنی به معلم ورزش مدرسه 30 ساعت آموزش رایگان دادیم بعد هم یک ست مینی تنیس برای بچه های زیر 10 سال و راکت و توپ تنیس را رایگان به مدارس دادیم. فدراسیون جهانی در طرحی ما را موظف به آموزش بچه های زیر 10 سال کرده است. حالا ما بعد از 6 سال روی بچه های 10 ، 12 ، 14 و 16 سال سرمایه گذاری کرده ایم و یک سری از بچه های تیم های نوجوانان وجوانان از همان ها هستند. فاصله فدراسیون با آموزش و پرورش مهمترین دلیل عدم توسعه و عدم قهرمان پروری تنیس ایران بود.

در مدارس غیرانتفاعی قوطی کبریتی که نمی شود استعدادیابی کرد؟

این مدارس اتفاقا کار ما را کمی راحت تر می کند. چون آنها که زمین برای فعالیت ندارند، ما در باشگاهها را به روی آنها باز می کنیم تا در ساعات ورزش یک ورزش خاص را آموزش ببینند.

حالا با هماهنگی مجموعه آپت بچه های مهد کودک در آکادمی آن آموزش می بینند یا مدارس غیرانتفاعی اطراف مجموعه بچه هایشان را به آنجا می آورند یا برای آموزش تئوری مربیان آپت به مدارس می روند و در زنگ ورزش می آیند مجموعه بازی می کنند.ا تفاقاً این پاشنه آشیل ما نیست بلکه فرصتی است که اگر عرضه داشته باشیم از آن استفاده می کنیم. چراکه هم باشگا هها را پر کردیم، هم زمین ها بیشتر استفاده می شود و هم مستعدان را شناسایی می کنیم. یعنی به راحتی حتی اگر درآمدزایی هم نکند، مفت و مجانی از مستعدان استفاده می کنیم. این ارتباط خوب ما با آموزش و پرورش به ما کمک کرده تا این اتفاق بیفتد. حالا ما دنبال ایجاد مدارس غیرانتفاعی تنیس و پیگیر راه اندازی اولین مدرسه در تهران هستیم. البته ما باید درباره درس این مدارس به توافق برسیم.

اگر شود مهر راه اندازی می شود که البته فرصت کم است.اگر نشود هم می ماند برای سال آینده.اتفاق بزرگی است که از این بابت از آموزش و پرورش و مخصوصا دکتر مهرزاد حمیدی تشکرویژه می کنم. باشگاه تنیس استقلال 5- 6 سالی است در اجاره ماست و با موافقت وزیر قرار شد این مجموعه به شرط سرمایه گذاری برای 5 تا 10 سال برای فدراسیون باشد که آکادمی بین المللی و کمپ ملی تنیس می شود. خوابگاه، سالن بدنسازی، کلاس آموزش،زمین های سالنی و روباز هم در حال ساخت است. علاوه برای نکه بقیه کشورها هم می توانند از آن استفاده کنند، کمپ ملی هم می شود.

گویا شما با آقای قرائتی نسبتی دارید؟

باعث افتخار من است که داماد آقای قرائتی هستم.

بودجه فدراسیون تنیس چقدر است؟

امسال یک میلیارد تومان شده است. فعلاً یک میلیارد را امضا کرده ایم اما معلوم نیست تا آخر سال تخصیص پیدا کند اما جوابگو نیست و ما 110 مسابقه را داریم. همه مسابقات مختلف به جز 6 تورنمنت قهرمانی کشور که برگزاری اش به عهده ما است، همه مسابقات در همه ردهها را بخش خصوصی برگزار می کند. ما هزینه این می کنیم و علاوه بر اینکه هربخش خصوصی

برای گرفتن امتیاز باید مبلغی برای اخذ امتیاز به سازمان لیگ فدراسیون بدهد. از 4- 5 سال پیش سازمان لیگ را ه اندازی شده که همه مسابقات ملی و بین المللی را برگزار می کند.

اسپانسر برای این رقاب تها ممنوعیتی برای دعوت از تنیسورهای خارجی ندارد؟

نه. شهریور لیگ برتر تنیس با حضور 10 تیم برگزار می شود که، تیمها بازیکن خارجی طبق اصول می گیرند و تبلیغات اسپانسر هم برای دور تا دور زمین را داریم که نسبت به سا لهای قبل بیشتر شده است. تنیس چه من باشم و چه نباشم راه افتاده است.

نگران نیستید با پایان کار شما در فدراسیون برنامه ها لغو شود؟

ریل گذاری در تنیس ایران گذاشته شده است. چه شایسته باشد و چه نباشد. ما همه کارهایمان را طبق برنامه استراتژیک انجام داده ایم. برنامه استراتژیک ما هم در این هشت سال طبق توسعه کمی تنیس بوده، یعنی شناساندن و رشد آن. برنامه سال 97 تا 1401 ما رشد کیفی است. فعلاً در حال تدوین است و می خواهیم هرکس حرفی دارد به ما برساند.

الهی مسئول برنامه استراتژیک ومشاور برنامه های فدراسیون در حال مصاحبه با همه رؤسا، دبیران فدراسیون، پیشکسوتان،  رؤسای کمیته ها وبازیکنان است تا دغدغه های آنها را بگیرد تا برنامه منظم و خوبی بنویسد. برنامه ای با قابلیت اجرایی و سنجش باشد تا بتوانیم هر سال بعد از بررسی بدانیم به چه اهدافی رسیده ایم.

تیم ملی ما به سید دو رسید، قرار نیست در همین سید درجا بزند. چه برنام های برای صعود به سید یک دارید؟

دربرنامه استراتژیک همان برنامه ای است که توسعه کیفی، چگونگی ماندگاری تنیس ایران در سید دوم و صعود به سید یک دیده شده است. یکی از برنامه های ما سرمایه گذاری روی جوانان است که به رشدو بالندگی رسید ه اند.

حضور آنها در تورنمنت های بین المللی با تجربه شان می کند، استفاده از تنیسورهای دوتابعیتی مثل فوتبال و مربی خارجی خوب. مربی خارجی تأثیری به مراتب بیشتر از دو نکته قبلی دارد. چراکه دو، سه خاصیت دارد؛ اول؛ تیم ملی را به علم روز و تمرینات جدید آماده می کند، حضورش می تواند دانش مربیان فعلی تنیس ما را هم به روز کند و در جذب استعدادها کمک کند و حتی استعدادهای شناسایی شده را مهر تأیید بزند اما شرایط ورزش ما طوری است که چون مربیان بزرگ دنیا معمولاً مربی تنیسورهای بزرگ رنکینگ دار دنیا هستند سخت به ایران می آیند اما دو، سه مربی را شناسایی کرده ایم، هم از طرف سفارت خانه ها و هم کمیته که فعلاً در حال بررسی رزومه و شرایط کاری با آنها هستیم.ا گر هم تا به حال مربی خارجی نیاورده ایم به خاطر دغدغه مالی نیست بلکه دنبال مربی ای هستیم که بتواند تنیس ما را تکان دهد.

الان کاندیداهای شما از چه کشورهایی هستند؟

یک مربی فرانسوی و سه مربی از کرواسی و صربستان. سعی می کنیم تا شهریور سرمربی تیم ملی را مشخص کنیم که به نفع تیم هم هست. چراکه آخر بهمن مسابقه داریم که فرصت زیادی نداریم. قبلاً دغدغه سرمربی تیم ملی کمبود بازی تدارکاتی

تنیسورها بود، برای این مشکل چه راه حلی دارید؟

تنیسورها هرچه بیشتر در تورنمنت ها باشند به نفع آنها است اما ما به خاطر محدودیت بودجه نمی توانیم هزینه حضور آنها در تورنمنت ها را بدهیم اما برای ایجاد انگیزه بازیکنان، هیئت رئیسه مصوب های داشت که هر بازیکن با اطلاع فدراسیون در مسابقه بین المللی شرکت کند ونتیجه خوبی بگیرد، در هر بردش جایزه نقدی می گیرد و کمی از هزینه

او را جبران می کند که با استقبال خانوادهها هم روبه رو شد، مخصوصا در رد ههای سنی پایین. این مسئله تجربه بچه ها را بیشتر می کند.