تنها قانون می تواند در مورد تتلو تصمیم بگیرد/ این خواننده از هر ترفندی برای دیده شدن استفاده می کند

به گزارش خبرگزاری برنا، برای بررسی زمینه های روان شناسانه این رویکرد با دکتر اصغر کیهان نیا،روانشناس و مشاور خانواده گفت و گو داشتیم که در ادامه می خوانید.

_درباره رفتارهای این خواننده ،چه ارزیابی علمی در فضای علم روانشناسی وجود دارید؟

ابتدا باید دلیل این وضعیت را در جامعه جست و جو کرد. چه جامعه واقعی و چه مجازی. رونق گرفتن فضاهای مجازی درکنار رشد تکنولوژی و تغییر و تحول در شهرنشینی باعث به وجود آمدن چنین پدیده هایی می شود. در همه جای جهان هم دیده می شود. او کسی است که به هر شکل و قیمتی می خواهد دیده شود. می خواهد مورد توجه قرار بگیرد.از هر ترفندی برای جلب توجه استفاده می کند. درباره کار هنری باید توجه داشت که ما هنرمندانی داریم که سبکشان اعتراض و عصیانگری است اما ایشان فقط ادای عصیانگری  و اعتراض را در می آورد. وقتی تحلیلی وجود ندارد، شاهد این هستیم که هر روز موضعش را تغییر می دهد. مثلا زمانی به زمین و زمان می تازد،روزدیگر کنار یک کاندید ریاست جمهوری قرار می گیرد . ناگهان به آدمهای مشهور هتاکی می کند و جملاتی می گوید که اصلا با منطق حداقلی جور در نمی آید.

از لحاظ  علم روانشناسی  چطور می توان این رویکرد را بررسی کرد؟

ما  از کودکی و نوجوانی ایشان خبر نداریم. شاید کودکی پرتشنجی داشته و شاید هم کودکی آرامی داشته اما چیزی که مشخص است این است که می خواهد اعتراض کند به همه چیز صرفا برای اینکه مشهور و دیده شود. وگرنه اعتراض هم ابعاد خاص خودش را دارد. نمی توان روزی موافق چیزی بود و دقیقا روز دیگر مخالف آن و اسم این رفتار را اعتراض دانست. هنرمندانی زیادی هستند که با محدودیت مواجه می شوند اما هیچ وقت از این رفتارهای هتاکانه و بی ثبات انجام نمی دهند.مثلا به عنوان آخرین نمونه ایشان گفته اند که اگر کنسرت بگذارند،خانم ها باید با چادر وارد کنسرت شوند! خب طبعا این گونه اظهارنظرها نمود بارز رفتاری مبتنی بر جلب توجه و دیده شدن است. یک روز می خواهد بازیکن فوتبال در تیم های مشهور شود ، یک روز درباره داعش حکم صادر می کند، یک روز علیه فلان بازیگر هر چه ناسزاست به زبان می آورد،روز دیگر درباره آتنا و علت به قتل رسیدنش هم  قضاوت می کند و ادعای دانایی دارد و روزهای دیگر...

تاثیرات این نوع رفتار از این فرد که به هر شکل اکنون سلبریتی است چه تاثیری در جامعه می تواند داشته باشد ؛ وی طرفدارانی دارد که الگو رفتاری خود را از وی برداشت می کند ، آیا با این ابعاد و تاثیر گذاری نباید مسئولان برحرف ها و کردارها و اظهارات وی دقت بیشتری داشته باشند؟  سکوت در برابر اینهمه فریاد این فرد صحیح است ؟

مخاطب اینستاگرام ایشان اغلب نوجوان هستند و فکر می کنند که با طرفداری از این رویکرد می توانند خودشان را بیشتر نشان دهند. البته برخی  از آدمهای سرشناس هم فکر می کنند اگر از اوحمایت کنند و یا کنار او عکس بگیرند می توانند از این حجم طرفدارها استفاده کنند.در حالیکه دلیل نمی شود اگر کسی چهار میلیون فالوور دارد اگر کنار او عکس بگیریم و از او حمایت کنیم ،می توانیم از طرفداری چهار میلیون هم برای منافع خود استفاده کنیم. در کل این مخاطبان می خواهند از کسی که اعتراض می کنند و به زعم خودشان حرف دل آنها را می زند حمایت کنندو برای اینکه  موافقت خودشان را نشان دهندمثل او هتاک و بددهن هستند.البته بیکاری هم می  تواند مزید بر علت باشد. برخی کاری ندارد جز اینکه چنین پست ها و آدمهایی را دنبال کنند و اصلا شاید به نوعی به عنوان سرگرمی هم به آن نگاه می کنند.  البته طبیعی است که بخشی از این فالورها صرفا به دلیل کنجکاوی پست های او را دنبال می کنند و شاید موافق یا مخالف او نباشند.

 اگر به موسیقی رپ چه در ایران و چه در جهان مراجعه کنیم،شاخصه اصلی اعتراض و عصیان و انتقاد است.مثلا از بی عدالتی،اعتیاد، فقر ...حرف می زنند اما کمتر پیش می آید که در فرامتن کارهایشان نسبت به همه بد دهن و هتاک باشند. در واقع اعتراضشان را با زبان شعر و هنر ارائه می دهند نه اینکه مثلا در دنیای مجازی جنجال به پا کنند. در کشور خودمان خوانندگانی داریم که در سبک رپ فعالیت می کنند و اعتراض  و انتقادشان را هم ارائه می کنند اما تا این حد عشق دیده شدن به هر قیمت و ترفندی را ندارند واما  از این بعد که وی جایگاه الگوبرداری برای جوانان و نوجوانان و اقشاری از مردم را دارد به نظر می رسد از کنار رفتارها و بیانیه صادر کردن های وی تا این حد هم نباید راحت گذشت و دقت بیشتری داشت و حتی تذکر داد.

جامعه پزشکی و به خصوص روان شناسان و روان پزشکان چه وظیفه ای نسبت به این اشخاص دارند؟

دو حالت دارد.یا شخص باید خودش مراجعه کند یا تخلفی داشته باشد و از طریق قانون یا دادگاه تشخیص داده شود که باید بستری شودیا تحت درمان و مشاوره قرار گیرد.قانونی وجود ندارد که خودمان بخواهیم کسی را بدون این که این دو حالت را داشته باشد  تحت مراقبت قرار دهیم.