چند نکته درباره جشن سینمای ایران: کسی اگر فهمید به ما هم بگوید!

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، نکات مربوط به اعلام کاندیداهای جشن سینمای ایران به شرح زیر است:

1: فیلم «نهنگ عنبر2» و «گشت ارشاد2» در میان کاندیداهای جشن سینمای ایران نیست ؛ دو فیلمی که عنوان پرفروش ترین امسال را داشتند اما نتوانستند نظرهای کیفی را به خود جلب کنند. موضوعی که اصلاً دور از ذهن نبود چراکه هردو فیلم بسیار ضعیف تر از ورژن اولشان بودند و قطعا قرار نیست چون فیلمی خیلی خوب فروخته در میان کاندیداها باشد و ملاک هایی کیفی نظیر فیلمنامه قوی ، بازی های درست و به جا ، کارگردانی ، فیلمبرداری و.... است که مشخص می کند خروجی یک اثر قابل تامل است یا نه؟ اما نکته عجیب ماجرا این است که دلیل اعتراض سعید سهیلی قابل فهم نیست آن هم در حالی که توهم توطئه در آن نهفته است و این تظلم نمایی ها در نوع خود عجیب است. سهیلی در بخشی از گفتگویش عنوان کرده است: بایکوت کردن «گشت ارشاد» در جشن خانه سینما تعجب برانگیز نیست، نه تنها بهت برانگیز نیست ، بلکه کاملا طبیعی و قابل پیش بینی است، وقتی سال هاست سعید سهیلی توسط خانه سینما بایکوت شده است، مگر می شود فیلمش بایکوت نشود؟ مدت هاست که آب من و خانه سینما در یک جوی نمی رود. آنها نمی خواهند سر به تن من باشد و من نمی خواهم کلاه به سر آنها. شاید دوستان خانه سینما خیلی هم مقصر نباشند و لابد مقصر من هستم. من که هنوز زبان تملق و چاپلوسی را بلد نشدم و همچنان با زبان خودم حرف می زنم، زبانی که از جنگ به ارث برده ام، زبانی تند و صریح، زبانی که این روزها خوشایند بسیاری نیست. البته «زبان سرخ سر سبز هم می دهد بر باد».» آقای سهیلی مطمئن هستید که درباره «گشت ارشاد2» گلایه میکنید؟

2: همانقدرکه میتوان به این اظهارنظرهای عجیب برخی از فیلمسازها خرده گرفت برخی از بخش ها و نکات داوری جشن سینما کماکان محل سوال است. مثلاً چرا از میان آثار اکران هنر و تجربه فیلمی حاضر نیست ، این همه مهجور ماندن این بخش و بی توجهی به بعضی از فیلم هایی که به لحاظ کیفیتی بسیار قابل توجه بود اتفاق خوبی نیست که از طرف یک جشن معتبر شاهد آن هستیم. درحالی که اگر بخواهیم تخصصی به این اتفاق بنگریم فیلم های اکران شده در این حوزه متفاوت از آثار عادی هستند و نگاه نو و تازه و در عین حال یک تجربه گرایی خاص در آن مستتر دارد که اشتیاق کارگردانش به سینما را نمایش می گذارد. پس چرا باید به بهانه سینما ، تلاش و استعداد فیلمسازان این حوزه را نادیده گرفت. 

3: چقدر عجیب است که آکادمی جشن سینمای ایران از بندهای داوری این مراسم بی خبر یا کم اطلاع هستند که یک رسانه خبری باید این موضوع را به آنها یادآوری کند که بند 1 از ماده 8 اساسنامه از چه چیز حکایت میکند؟ و عجیب تر آنکه چرا باید تهیه کننده فیلم نفس بعد از حذف این فیلم از داوری اینقدر گلایه مند باشد ؛ این اعتراض شبیه دویدن بازیکنان به سمت داور بعد از اعلام خطای پنالتی ست ؛ چه وقت نظرشان برگشته که بار دوم باشد؟

4: همان قدر که به برخی از فیلمسازان می توان گلایه کرد که چرا نمی پذیرند که سلیقه در داوری اجتناب ناپذیر است به آکادمی حاضر در این جشن هم می توان خرده گرفت که چرا به شعار اصلی دراینکه سلیقه در این جشن هم برقرار است چیز جدیدی نیست که به آن گلایه کنیم اما اعمال و تحمیل سلیقه با پررنگ کردن معاشرت های پشت صحنه ای موضوعی نیست که دلچسب باشد و دوست داشته باشیم الودگی سنوات سابق کماکان باقی بماند . چراکه شاهسواری هم قول داده بود امسال لابی بی لابی اما بازهم چرایی حضور برخی از فیلم ها را نمی فهمیم ؛ ما داریم از «دختر» رضا میرکریمی حرف می زنیم. هرچقدر که فکر می کنیم نمی فهمیم چرا؟! کسی اگر فهمید به ما هم بگوید!