وقتی تاخیر به تحقیر منجر می‌شود/ اوج رفتار ناشایست با جوانان در محل کار/ ببینید

به گزارش خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، چه چیزی موجب می‌شود مقام ارشد به زیر دستان خود تا  این اندازه بی احترامی کند؟ و از طرفی چرا جوانان مجبورند این شرایط را تحمل کنند؟ ناگفته نماند البته این دو جوان می‌توانند شمایی از کارمندان و کارگرانی باشند که در محل کارشان مورد بی احترامی‌های غیر انسانی قرار می‌گیرند. دراین باره با دکتر فرزادی روانشناس گفتگویی داشته ایم که در ادامه می‌خوانید:

دکترفرزادی روانشناس در خصوص این نوع رفتارها که از سوی مقامات بالاتر مثل کارفرما یا روسا سر می‌زند و نیروی زیر دست خود را که اغلب جوانان هستند را تحقیر می کنند گفت: مسلما همه دستگاه‌ها اعم از خصوصی ودولتی وقتی سرویسی را استخدام می‌کنند برای آنها باتوجه به عملکرد مثبت و منفی شان پاداش و جریمه در نظر می‌گیرند. در واقع اصول مدیریتی و رواشناسی حکم می کند که برای عملکرد مثبت تشویق و برای عملکرد منفی افراد جریمه‌هایی در نظر گرفته شود.

فرزادی تحقیر دیگران راناشی از عقده‌های درونی دانست و گفت: در هیچ جای دنیا و در هیچ اصول روانشناسی جریمه را مترادف با تحقیر، سرزنش، زیر سوال بردن شخصیت و هویت فرد نمی‌دانند. برای مثال اگر شما یک تخلف رانندگی انجام بدهید افسر راهنمایی رانندگی با نهایت ادب و احترام با شما برخورد می‌کند اما می گوید که به خاطر این تخلف شما جریمه شده اید. جریمه از لحاظ روانشناختی قابل توجیه و قابل پذیرش است ولی تحقیر و سرزنش و از بین بردن حرمت و حریم وانسانی رفتاری ناشی از عقده‌های خود آن فرد است و از قدرت و جایگاهی که در آن قرار گرفته سو استفاده می کند. که مسلما چنین رفتاری را هیچ نهاد علمی، روانشناختی و  انسانی تایید نمی‌کند.

وی ادامه داد: این رفتار یک رفتار غیر انسانی است. ولی اینکه چرا برخی به خودشان اجازه می‌دهند چنین کاری کنند مسلما مسائل جامعه شناختی و اجتماعی نقش بسیار تعیین کننده ای در آن دارد. متاسفانه جامعه ما با بحران اشتغال رو به رو است و بیکاری بین جوانان و نوجوانان خیلی زیاد است. به همین  دلیل چنین افرادی می دانند که همیشه متقاضیانی برای کار هستند و به خودشان اجازه می‌دهند با کارگران و زیردستانشان به هر شکل غیر معمول و غیر انسانی برخورد کنند. شاید آن افراد هم به خاطر اینکه ناگزیر هستند که در آن کار بمانند، به مورد تحقیر واقع شدن تن می‌دهند.

می توان گفت این قضیه تا حدی ناشی از تبعات اجتماعی و نبود ساختارهای حمایتی از قشر کارگر است که موجب می‌شود تحت آسیب روانی قرار بگیرند. متاسفانه ما آدم ها فکر می‌کنیم اگر به جسم یک انسان آسیب بزنیم مقصریم و آن موقع است که ظلمی را روا کرده‌ایم ولی این را نمی‌دانیم بیش از جسم یک فرد خیلی وقت‌ها روح، روان و شخصیت‌شان مورد آسیب قرار می‌گیرد. این آسیب روحی و روانی  خیلی دیر التیام میابد و گاهی وقت ها تا آخر عمر خاطره بد آن در ذهن فردی که مورد چنین تحقیری قرار گرفته است می‌ماند.

وی در پاسخ به این سوال که چرا جوانان در مواجهه با این رفتار از طرف مقام ارشد خود  سکوت می کنند گفت: ما نمی‌دانیم آن فرد در چه شرایطی بوده و نمی توان آن را قضاوت کرد، ولی مسلما در چنین مواقعی توصیه می‌شود که افراد برای احقاق حقشان از گفتگو استفاده کنند زیرا بیان حق یکی از حقوق انسان‌هاست. من فکر می‌کنم چنین افرادی باید مراقب کرامت انسانی شان باشند. اما واقعیت این است که هیچ کدام از ما جای آن آدم‌هایی که مورد تحقیر قرار گرفتند نیستیم و نمی توانیم به جای آنها قضاوت کنیم که آیا باید به تنبیه تن می‌دادند یا محیط را ترک می کردند. اما باید توجه داشته باشیم که  این مساله بیشتر دامن گیر کارفرمایی است که چنین تحقیری را بر انسان هموار کرده و باید در پیشگاه خداوند، در برابر وجدان انسانی خودش پاسخگوی تحقیر آدم‌های دیگر باشد.