کامران عسگری با بیان اینکه مشکلی که الان در جامعه ما در روانشناختی اجتماعی وجود دارد مهر طلبی است ادامه داد : جامعه ما مقدار زیادی خشم در وجودش است و فضای مجازی مکانی را ایجاد کرده است که این آدم ها،بدون اینکه با فردی که به او توهین می کنند یا به تمسخرش می گیرند روبه رو شوند خشمشان را شلیک کنند .
این روانپزشک با تاکید بر اینکه پرخاشگری در فضای مجازی بیشتر است زیرا همانطور که گفتم مردم در آن فضا ناشناس تر هستند و شاید اصلا همدیگر را نبینند گفت :متاسفانه این مساله در جامعه ما شدت پیدا کرده وعلتش احساسات سرکوب شدهای است که مردم دچار آن شده اند به همین دلیل خشم زیادی را تحمل میکنند. طبیعی است این هجمه از خشم به سمت قشری می رود که کمی شناخته ترند و مردم بیشتر آن ها را مورد قضاوت قرار می دهند و این قضاوت ها همواره با مقدار زیادی خشونت همراه است که در فضای مجازی شاهد آن هستیم.
اما علاوه بر سلبریتیها ما افراد دیگری را هم میبینیم که مورد خشم و توهین دیگران قرار میگرند،عسگری در این باره افزود: هر کسی که به نوعی متفاوت است بیشتر مورد خشم این افراد سرکوب شده در احساس قرار می گیرد. البته در میان این افراد توهین کننده کسانی هم هستند که توهین می کنند و ناسزا می گویند تا فقط مخاطب جلب کنند! مریضی مورد توجه قرار گرفتن در فضای مجازی مشکلی است که باید خیلی زود در یک جامعه پرخشم به فکر درمانش بود .
این روانپزشک افزود: رفتارهای بروز خشم به صورتهای مختلفی در جامعه نمود پیدا میکند. به عنوان مثال تخریب وسایل عمومی، بد دهنی در فضای مجازی، پرخاشگری در زمان رانندگی و... جز این رفتار ها هستند. انجام دادن کارهای هنری میتواند خشم را تبدیل به رفتاری دیگری مثل پرداختن به موسیقی، نقاشی و... کند. باید سعی شود روحیه خشم را خنثی کرد،اگر نتوانیم آن روحیه را تغییر دهیم ناگهان به رفتارهای خطرناکی تبدیل میشود. چنین رفتارهایی از سوی افرادی از کاربران مجازی در حال حاضر همانند آبی پشت یک سد جمع شده است که اگر درمانی برایش پیدا نشود و جامعه به سمت اجتماعی با آرامش روان پیش نرود ناگهان سد از فشار تجمع این آب شکسته شده و فاجعه رخ می دهد ، فاجعه ای که در جامعه ما به مرز رخ دادن رسیده است که در پس آن دیگر پیوندهایی که باید بین افراد یک جامعه باشد از هم گسسته می شود و این اتفاق ، مرگ خیلی از رفتارهای درست انسانی را رقم می زند و تولد جرایمی را شکل می دهد که ویرانی همراه دارد .
عسگری عنوان کرد: همانطور که گفتم نکته مهم این است که رفتارهایی هستند که می توانند خشم را تبدیل و تثبیت به رفتار دیگری کنند مانند پرداختن به موسیقی، آواز، ورزش، مطالعه، نقاشی و... . فروید در اینباره میگوید: ما اگر هنر را نداشتیم به جای هنرمندان یک مشت جانی و قاتل در جامعه پرورش میدادیم. یکی از راه هایی که می تواند ما را از مشکل پرخاشگری به یکدیگر دور کند نزدیک شدن به فضای هنری است . هم ایجاد فضاهای هنری و هم میسر کردن شرایط حضور همه اقشار جامعه با توان های مالی مختلف برای ورود به این مکان ها و هم تشویق جامعه برای یادگیری هنرهای مختلف نسبت به روحیه افراد مهم است تا روح های زخمی به سمت ترمیم و سلامت کشیده شوند.
وی در پاسخ به این سوال که چه نوع فرهنگ سازی می توان انجام داد که در فضای مجازی سلامت گفتاری و سلامت رفتاری به وجود بیاید گفت:برای اینکه خشم مهار شود اولین نکته آن است که ما شخصیت واقعی خود را بپذیریم. یعنی مجبور نباشیم همیشه ماسکهایی را روی صورتمان بگذاریم و متظاهرانه رفتار کنیم وقتی آدم ها از ماسک ها دور شوند و خود را نمایان کنند دیگر به راحتی توهین و تمسخر کردن را انتخاب نمی کنند . اغلب افرادی که در فضای مجازی رفتار توهین آمیز نسبت به دیگران دارند هویت حقیقی پشت عکس و نامشان نیست .
کامران عسگری روانپزشک در پایان اظهار داشت: متاسفانه جامعه ما به سمتی میرود که سطح تحمل مردم نسبت به یکدیگر به شدت پایین آمده است. ادامه این روند باعث می شود مردم ما مثل شبه جزیرههایی شوند که کنار جزایر دیگر زندگی میکند ولی هیچ کدام تحمل دیگری را ندارند. در واقع فرهنگ باهم کنار آمدن در جامعه ما رو به نابودی است یا حتی به گونهای در حال تجزیه شدن است. در جامعهای که همسایه با همسایه خود سازگاری ندارد طبیعی است که آدمها درفضای مجازی که حتی یکدیگر را نمیبینند خیلی تیز و برنده با هم رفتار کنند. برای درمان این فضای آلوده در فضای مجازی که دیگر بخشی زیادی از دقایق روزانه افراد را به خود اختصاص داده است باید سریع فکری برای برداشتن ماسک ها و مردم را به سمت دوست داشتن هویت خود کشاند که در پی آن باز تاکید می کنم این روش می تواند گام بزرگی برای پاک شدن رفتارهای نادرست اینگونه باشد که برای رسیدن به این نقطه نیز، اصل بر این است که جامعه به شرایط مناسب اقتصادی و کاری برسد که در ادامه سلامت روانی و آرامش روحی را در برخواهد داشت .