حالا دیگر اکثر دوستداران فوتبال در کرمان رضا رزمحسینی را میشناسند، عکاسی که پای ثابت تمام بازیهای خانگی مس کرمان طی سالیان گذشته بوده است. با وی به گفتوگو نشستم تا هم از خودش و هم از اوضاع عکاسی ورزشی در کرمان بگوید. در این گفتوگو رزمحسینی روایت جالبی از بازی مس کرمان برابر استقلال خوزستان دارد که در آن بازی مس کرمان باخت و از صعود به لیگ برتر بازماند، این شکست با حواشی خاصی همراه بود. در ادامه خواننده گفتوگوی من با رضا رزمحسینی، عکاس ورزشی باشید:
**برای شروع بگویید چه شد که وارد عکاسی شدید؟
از زمانی که برادر بزرگترم محمد صالح رزم حسینی در روابط عمومی باشگاه مس کرمان مشغول فعالیت بودند، بنده هم که موسسه عکاسی و تصویربرداری داشتم و بازی های ردههای سنی را برای باشگاه تصویربرداری می کردم که تقریبا ۹ سال پیش بود که در یک بازی حساس که دارای حاشیههای زیادی بود قرار شد از سکوها و نیمکتها هم تصویربرداری کنم و هم عکاسی که اتفاقا در اون بازی از طرف تماشاچیان یک نارنجک به کنار پایم پرت شد که تا آن موقع چنین صحنه ای را ندیده بودم. از آنجا بود که وارد عکاسی حرفه ای ورزشی شدم و در بازی های بزرگسال و رده های سنی عکاسی کردم.
**«هرکسی یک دوربین میخرد و فکر میکند عکاس شده است.» این جمله را مهدی ابراهیمی عکاس ورزشی معروف گفته است. نظر شما در موردش چیست؟
بله متاسفانه و نظری در مورد این سوال ندارم.
**آیا موافقید کسی که در عکاسی خبری حوزه ورزش فعالیت میکند باید رشته ورزشی را که عکاسی میکند، بشناسد؟
بله موافقم،هم باید آشنایی کامل از آن رشته ورزشی داشته باشد و هم قوانین آن ورزش را بداند و هم باید تک تک بازیکنان و کادر فنی را بشناسد تا بتواند عکس های بهتری ثبت کند یا اگر اطلاع کافی از آن ورزش ندارد می تواند با ارتباط دوستانهای که با بازیکنان برقرار میکند اطلاعات خود را در آن رشته ورزشی خاص بالا ببرد.
**عکسهای ورزشی باید چه ویژگی داشته باشند؟
به نظر من عکاسی ورزشی به دو بخش تقسیم می شود، فضای باز و سرپوشیده که هر کدام شرایط خاص خودش را دارد. یک سری قوانین هست که استاندارد بوده و باید در عکاسی رعایت شود مانند نور عکس، کادربندی و غیره.
به نظر من عکاس فکر و هنرش را در قالب عکس به نمایش می گذارد، درست است که تکنیک در ثبت عکس خیلی مهم و از ضروریات می باشد و نیاز به ابزار و وسایل اون ژانر از عکاسی دارد مانند ورزشی، طبیعت، خیابانی و ... . اما مهمتر از ابزار فکر، خلاقیت، اندیشه، هنر و تجربه عکاس هست که یک عکس را زیبا می کند.
یک عکس ورزشی خوب باید دارای نگاه خاص، پیام خاص، زاویه دید خاص، ترکیب بندی مناسب، شارپنس، رنگ و نور خوبی باشد، در لحظه خاصی که ثبت شده است.
صحنه های درگیری و برخورد در حین مسابقه بین دوتیم و حواشی نیمکت از جذابیتهای عکاسی ورزشی بوده که عکاس باید از سرعت بالایی برخوردار باشد تا بتواند آن لحظه خاص را در کمترین زمان ممکن ثبت کند. جو کنار زمین و ورزشگاه نباید تاثیر زیادی روی عکاس بگذارد که وظیفه خودش را فراموش کند.
**مهم ترین مسابقه فوتبالی که عکاسی کرده اید، کدام بوده است؟
بازی جام حذفی مس رفسنجان با پرسپولیس در استادیوم آزادی که تجربه خوبی برایم بود.
**اوضاع عکاسی ورزشی در کرمان چگونه است؟
اوضاع عکاسی ورزشی در کرمان خوب نیست و در سالهای قبل عکاسهای زیادی در کنار زمین می دیدم اما چند سالی هست که خودم تنها در کنار زمین در سرما و گرما عکاسی میکنم و عکاسان کرمانی استقبال زیادی نمی کنند. هزینه تجهیزات عکاسی بالاست. مثلا یک لنز تله خوب ۴۸ میلیون تومان هست و خود عکاس می بایست شخصا آن را تهیه کند مگر یک عکاس ورزشی چقدر درآمد دارد.
**تا حالا شده لنز دوربین تان از دستتان بیفتد؟
لنز از دستم نیافتاده است ولی در بازی پلی آف بود که اگر مس آن بازی را می برد به لیگ برتر صعود می کرد اما متاسفانه باخت و بازی به حاشیه کشیده شد و تماشاچیان صندلی ها را شکسته و ورزشگاه را آتش زدند. تماشاچیان عصبانی صندلی ها را شکسته و به وسط زمین پرتاب میکردند و برای هر عکاسی سوژه خیلی خوبی بود که این اتفاق را ثبت کند و من هم دل به دریا زدم و برای ثبت یک عکس خوب به جلو رفتم تا از صندلی های شکسته که دور زمین چمن ریخته شده بود، عکس بگیرم که تماشاچیان با قدرت بیشتر صندلیها را روی سرم پرت کردند که یکی از آنها به لنز دوربین و دستم برخورد کرد و من هم سریع آن عکس موردنظر را گرفتم و فرار کردم که خوشبختانه به غیر از یک خراش کوچک روی دستم اتفاقی برای لنزم نیفتاد و اون عکس هم روی صفحه اول یکی از روزنامهها چاپ شد.