مهیار خسروشاهی دیابتولوژیست و عضو مدرسین انجمن دیابت ایران در گفتوگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری برنا، در خصوص بیماری دیابت گفت: «دیابت یک بیماری همه گیر و جهانی است. بیش از 600 میلیون نفر در دنیا تا سال 2020 به بیماری دیابت در جهان مبتلا میشوند.»
وی با اشاره به اینکه درحال حاضر، درایران 5 میلیون دیابتی که بیماریشان به طور واضح تشخیص داده شده، وجود دارد، بیان کرد: «اگر بیماران پیش دیابتی و افرادی که بیماریشان تشخیص داده نشده را هم با این 5 میلیون نفر در نظر بگیریم، ایران بیش از 10 میلیون نفر دیابتی دارد.»
خسروشاهی در خصوص عملکرد وزارت بهداشت در مورد بیماران دیابتی گفت: «با توجه به اینکه وزارت بهداشت یک سازمان دولتی است، در خصوص درمان دیابت و پیشگیری از آن برنامههایی دراز مدت در دست دارد. وزارت بهداشت در کنار عملکرد سازمانهای خصوصی مانند انجمن دیابت ایران می تواند اقدامات مناسب و تاثیر به سزایی در کنترل و پیشگیری از دیابت داشته باشد.»
این متخصص دیابتولوژیست با اشاره به اینکه اساس کنترل و درمان دیابت، آموزش بیمار است، تصریح کرد: «به آن چیزی که باید توجه بیشتری در خصوص بیماری دیابت داشت، آموزش است. وزارت بهداشت، متخصصین و پزشکان دوره دیده دیابت را در کنار دیابتولوژیست ها و فوق تخصصان غدد و داخلی تربیت می کنند تا روند درمان بیماران دیابتی علمی و بهتر پیش رود. اما جدا از آموزش پزشکان، بیماران دیابتی باید آموزش داده شوند. این بیماران اگر اطلاعات و آموزش کافی از دیابت، فعالیت فیزیکی، تغذیه و داروهای تزریقی و خوراکی خود نداشته باشند، در طول درمان با شکست مواجه خواهند شد.»
وی چالش اصلی بیماران دیابتی را هزینه درمان آنها خواند و بیان کرد: «سازمانهای بیمه گر در این خصوص بسیار می توانند به بیماران دیابتی در پرداخت هزینهها کمک کنند. زمانی که هزینه درمان بالا میرود، در برخی موارد ممکن است بیمار توان پرداخت هزینه دارو و لوازم جانبی را نداشته باشد که در این صورت درمان بیمار با شکست مواجه میشود. بنابراین اگر سازمانهای بیمهگر بیماران دیابتی را تحت پوشش خود قراردهند و هزینههای درمان دیابت را مثل بیماریهای خاص پوشش دهند، چالشهای درمان کاهش پیدا می کند.»
این متخصص دیابتولوژیست در خصوص تفاوت هزینه درمانی بیماران دیابتی در بیمارستانهای دولتی و خصوصی، عنوان کرد: «به دلیل اجرای طرح بیمه سلامت در بیمارستانهای دولتی هزینه درمانی بیماران دیابتی بسیار پایینتر آمده و قابل مقایسه با بیمارستانهای خصوصی نیست. اما تعداد مراجعین بیماران دیابتی به بیمارستانهای دولتی بالا است که سر ریز این مراجعین در بیمارستانهای خصوصی قابل مشاهده است و چون کیفیت درمان بیمارستانهای خصوصی بالاتر است، هزینه های جاری درمان هم افزایش مییابد. اگر شرکتهای بیمهگرهزینه بیمارستانهای خصوصی را حمایت کنند، هزینههای بیمارستان خصوصی به تبع پایینتر و وضعیت درمان بیماران دیابتی سهلتر خواهد شد.»