وقتی خالق «سیا ساکتی» با "بی بار" همراه می شود!

بهرام عظیمی چطور به فضای عروسکی وارد شد؟

ورود من به این فضا به 2 سال پیش بر می گردد.  یک سری انیمیشن برای وزارت بهداشت در حدود 20 قسمت 3 دقیقه ای ساختم که از تلویزیون پخش شد. کارهای بدی هم نشده بود و از کارم راضی بودم، ولی به دلایلی آن طور که باید، دیده و پخش نشدند. البته این انیمیشن ها کم و بیش پخش می شدند، اما اتفاقی که باید برای آنها می افتاد به نظرم نیفتاد. از همان موقع با  آقایان کاوه و زارعان که از دوستانم هستند صحبت کردیم و قرار شد کاراکترهای عروسکی داشته باشیم.

یعنی تصمیم به ساخت سریال گرفتید؟

ابتدا قرار بود یک باکس 30 تا 40 دقیقه ای در تلویزیون داشته باشیم، کاری را بسازیم و در دل آن این انیمیشن‌ها پخش شود، اما بعد از جلسات زیادی به این نتیجه رسیدیم که یک کار عروسکی از تلویزیون پخش کنیم. وزارت بهداشت با این کار موافقت کرد، طرحش بررسی و به جایی رسیدیم که قرار شد من به صورت زنده با اسم و شغل واقعی ام در کنار یک سری عروسک حضور داشته باشم و در نهایت چیزی که امروز دیدید اتفاق افتاد.

از سبک و سیاق روایت «سرحال» برای ما بگویید؟

من در این سریال در نقش خودم حضور دارم، به دنبال خانه برای سکونت می گردم و قصه از آنجا شروع می شود که من خانه ای را از این عروسک ها اجاره می کنم. در یکی از خانه ها یک خر به نام "بی بار" ساکن است و به مشاغل مختلفی مشغول است. در این سریال شخصیتی به نام "آقا منوچهر" به همراه همسرش "مهناز خانم" و دخترشان "گلی" حضور دارند. کاراکتر دیگری هم  به نام "باری به هر جهت" که یک آقای جوان است و تازه از ژاپن برگشته است و این 3 عروسک (آقا منوچهر، باری به هرجهت و بی بار) صاحب خانه های من هستند. من خانه ای را از آنها اجاره می کنم و یک سری اتفاق های باحال و بانمک در این خانه بین من و عروسک ها می افتد.

 پیام های آموزشی این مجموعه با چه قاعده ای ارائه می شود و در دل کار جای گرفته است؟

هر قسمت از این سریال یک پیام مرتبط به موضوع بهداشت و پزشکی و ... دارد. همچنین در رابطه با آلودگی هوا، آلودگی های صوتی، سیگار، مصرف قند بیش از حد، امراض، بیماری ها و... مباحث مفیدی به صورت نامحسوس مطرح می شود که به نظرم می تواند برای مخاطبان مفید باشد.

با توجه به تجاربی که در فضای انیمیشن داشته اید. به نظر شما فضای عروسکی به فضای انیمیشن نزدیک است؟

به نظرم فضای انیمیشن و عروسکی شباهت های زیادی به هم دارند. در کارهای عروسکی یکسری شخصیت خلق می شوند که برای بیننده تازگی دارد، صداپیشه و عروسک گردان داریم، ولی حقیقت این است که کمی دست و بال آدم بسته است. به هر حال چون عروسک هستند به مبل، میز یا تختی نیاز است که عروسک گردان پشت آن برود و بتواند به عروسک ها جان دهد. البته ما سعی کردیم در این سریال خیلی پیشرفته تر عمل کنیم، فضایی که برای این کارها در نظر گرفتیم فضای یک سریال است و انگار کاراکترهای زنده می خواهند در آن بازی کنند. فضای خیلی شاد و جذاب و متنوعی دارد. از روز اول هم هدف ما این بود به سراغ کار عروسکی برویم که برای بیننده آشناست.

اما قطعا قبول دارید که کار راحتی پیش رو ندارید...

با این لوکیشنی که در نظر گرفتیم کار خودمان را خیلی سخت کردیم. فضای اتاق ها و مغازه ها تنوع تصویری و جذابیت خاصی برای بیننده دارد. فکر می کنم بیننده مشابه این کار عروسکی را کمتر دیده است. روز اول فکر نمی کردیم که این کار در این حد پیچیده و سخت باشد، ولی چند روز که گذشت دیدیم که چقدر جالب و جذاب است. به نظرم برای بیننده نیز جذاب خواهد بود. بالاخره چون فضا عروسکی است یکسری از حرف ها را می توانیم در قالب شوخی بزنیم که کاراکتر بزرگسال بهتر متوجه می شود تا کودک.  به نظرم این سریال بیشتر برای بزرگسالان مناسب است تا کودکان.

از اینکه برنامه سرحال به فضای دیگر کارهای عروسکی شبیه باشد هراسی نداشتید؟

این که کار عروسکی باشد 50 درصد به کارهای دیگر  شباهت دارد. به هر حال در همه کارها چون کار با عروسک است، صداپیشه و عروسک گردان دارد تکنیک انجام همه کارهای عروسکی مثل هم است، اما ما سعی کردیم که متفاوت باشیم. سختی هایش را به جان خریدیم که متفاوت تر باشیم، یعنی در حین ساخت این سریال می توان دید که برای گرفتن یک سکانس 5-6 دقیقه ای چه اتفاقاتی که نمی افتد...  بعد از ضبط یک سکانس اگر لوکیشن را عوض کنیم همه چیز تغییر می کند. نور، دوربین، صدا و این اتفاق سرعت روند کار را می گیرد. این جابه‌جایی ها واقعا دشوار است و زحمت زیادی هم دارد. عروسک های ما خیلی تحرک دارند، اینطور نیست که به عنوان بازیگر بایستم و تک تک بیایند و بروند.

تیم عروسک گردانی قوی دارید...

 تیم عروسک گردانی ما متشکل از چند نفر آدم بسیار حرفه ای و 2 جوان با استعداد است. عروسک ها کارهایی انجام می دهند که من تا به حال از هیچ عروسکی ندیده ام. خواستیم که کار جذابی ساخته شود ولی پیچیده تر شد، اما به جذابیت اش می ارزد. شخصیت ها جدید هستند. در «سرحال» دو شخصیت خانم نقش دارند که خیلی شخصیت های بانمکی دارند. در طول قصه این سریال یک نکته پزشکی گفته می شود که در عین جذابیت آموزنده هم هست.

سریال «سرحال» خیلی فانتزی نیست و عروسک های ما در خدمت یک کار رئال هستند و بیننده حتما خواهد پذیرفت که عروسک ها موجود زنده هستند و زندگی می کنند. من هم بازیگر این سریال هستم. تیمی که در این سریال کار می کند به شدت کاربلد و حرفه ای هستند. غیر از عروسک گردان ها که همیشه در این تیپ کارها بوده اند و حرفه ای هستند، تیم دیگری هستند که در رأس آنها احمد اطراقچی در مقام کارگردان در جشنواره جهانی فجر امسال نیز حضور داشته است. یعنی از 3 فیلم ایرانی که در بخش مسابقه جشنواره جهانی فجر حضور دارد یکی از ان فیلم ها متعلق به احمد اطراقچی است. به نظرم سینما و تلویزیون را خیلی خوب می شناسند. همچنین امیررضا کاوه به عنوان تهیه کننده کار عروسکی زیادی انجام داده و حرفه ای است که از نظر کیفیت کار کاملا خیال ما راحت است.

همه می دانیم نقاط ضعف چیست. چه چیزهایی می تواند نقطه قوت باشد. البته خیلی از آدم های دیگر به نقطه قوت فکر کرده بودند، ولی چون اجرای آن خیلی سخت است به سراغ آن نمی رفتند.

هدف ما این بود یک کار خاص انجام دهیم و با این تیم خوب این کار را شروع کردیم. از طرفی سریال «سرحال» از شبکه نسیم پخش می شود،  برنامه های این شبکه مخاطبان زیادی دارد و این روزها خیلی پر بیننده است. ما به همه این موقعیت ها فکر کردیم و قدرشان را می دانیم.

احساس می کنیم این سختی که در ساخت این سریال می کشیم ماحصل خوبی خواهد داشت.  به هر حال همه این دوستان و خود من در این سال ها اندک اعتباری جمع کرده ایم. من در طول عمرم بازیگری نکرده ام. حالا می خواهم از چهره، اسم و شغلم در این کار استفاده کنم. این می تواند خیلی خطرناک باشد ولی آن طور که نوشته می شود و شخصیت ها در می آیند متوجه شدم و می بینم که کار جالبی است. به هر حال من سال های زیادی در حوزه طنز فعالیت داشته ام. تقریبا همه آثارم آموزشی و فرهنگی بوده و این سریال هم در همان تِم است و از شاخه خودم خارج نشدم. حالا شکل آن تغییر کرده در آن آثار کاراکتر انیمشن داشتم، این سریال کاراکتر عروسکی دارد.

این گفت‌وگو ادامه دارد...