تغییر و تحول مدیران تلویزیون، با چه هدفی؟

بعد از تغییر مدیر شبکه سه و رفتن یک با تجربه استخوانخوردکرده‌ی تلویزیونی و روی کار آمدن یک جوان قبراق صاحب فکر، پنج‌شنبه گذشته تغییر مدیران شبکه یک و پنج، به شایعات موجود در خصوص تغییرات مدیران شبکه های مختلف تلویزیونی حداقل برای مدتی پایان داد.

اینکه چه هدفی از تغییرات در راس مدیریت شبکه های مختلف تلویزیونی اتخاذ گشته از چند جنبه قابل بررسی است. نکته مهم اینکه اصولا تغییرات اگر با هدف برنامه ریزی و تفکر ارتقا صورت پذیرفته باشد ، قطعا به نفع رسانه است چراکه ضمن تزریق یک تفکر جدید، با تغییرات، به سمت نگاهی نو و پویایی خواهیم رفت به شرط آنکه این تغییرات با منطق رسانه مطابقت داشته باشد و یک نگاه سلیقه‌ای و شخصی بر آن حاکم نباشد.

در اینکه تلویزیون برای درآمدن از کرختی و خمودگی به تغییر نیاز دارد شکی نیست اما سپردن فرمان رسانه به فردی که مسیر را بشناسد و مخاطب امروزش را بلد باشد بسیار مهم‌تر و حیاتی‌تر است. تلویزیون ملی قبل از اینکه نیازمند امید دادن به مخاطبش باشد بایستی اعتماد سازی کند تا پیام و یادآوری و امیدواری دادن بر جان مخاطب بنشیند.

در واقع اعتماد حرف اول را در اقبال یک رسانه پر مخاطب می زند و این یعنی مدیر رسانه بایستی از آنچه غیر واقعیت و هر آنچه دور از حقیقت است، هر آنچه فاصله مخاطب را با رسانه زیاد می کند پرهیز کند و در حوزه های مختلف؛ فیلم، سریال، برنامه های ترکیبی و... با مخاطبش روراست باشد.

تلویزیون امروز بیش از هرچیز نیازمند مدیران جسور، صاحب فکر و ایده و البته امید است. امید را نمی‌توان نقش بازی کرد و در واقع مدیر امیدوار است که می‌تواند دیگر اعضای هرم مدیریتی اش را با ساخت آثار مختلف به آینده امیدوار کند و البته در نقد و بررسی از هرگونه تعارف و تمجید رسانه ای دوری کند.