فضیلت های فراموش شده را احیاء و از گناهان جاری دوری کنیم

به گزارش خبرگزاری برنا در هرمزگان؛محمدباقر کشفی در این یادداشت آورده است:اگر رفتارهای روزمره خود را مورد بررسی قرار دهیم، متوجه خواهیم شد که امروزه معصیت ها و گناهانی در زندگی ما نهادینه شده است و در حالی که ما به لحاظ تئوری این اعمال را بد، ناپسند و گناه می دانیم اما در رفتار، عمل و صحنه زندگی ما این اعمال به وفور دیده می شوند که به نوعی می توان گفت آنها را به عنوان یک گناه و معصیت فراموش کرده ایم.

برای نام بردن از این رذائل اخلاقی می توان به حسادت، بخل، تنگ نظری، غیبت، تهمت، بدگویی، بددهنی، سوءظن و صفحه بلند بالایی از دیگر گناهان اشاره نمود که هرچند آنها را از جهت شرعی، عقلی، تربیتی و اخلاقی تقبیح می کنیم اما گناهانی جاری در زندگی ما هستند.

متاسفانه ما نسبت به وخامت و اثرات نامناسب این گناهان در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی خود غافلیم و باید توجه داشته باشیم که این معصیت ها عوارض بسیار بدی در صحنه های مختلف زندگی ما داشته و دارند.

ما گناه و معصیت را صرفا در یکسری اعمال و رفتار خاص، محدود و خلاصه کرده ایم و از این غافل هستیم که اگر نسبت به سایر گناهان بی توجه باشیم، این معصیت ها می توانند تار و پود فکر و روان ما را مسموم نمایند و تاثیرات منفی بسیار بدی را در زندگی ما به دنبال داشته باشند.

از سوی دیگر فضیلت ها و ثواب های بسیاری نیز وجود دارد که از آنها غافلیم و در عمل کمتر چنین رفتارهای خوبی را از خود نشان می دهیم. متاسفانه ثواب ها را نیز در دایره خاصی محدود نموده ایم و بسیاری از فضیلت ها در رفتار ما دیده نمی شود.

از جمله این فضیلت ها و ثواب ها می توان به خیرخواهی، کمک به یکدیگر، خوش بینی، رفتار محترمانه و مهربانانه و خوشرویی اشاره کرد که فضیلت هایی فراموش شده در جامعه هستند و در رفتارهای فردی، اجتماعی و خانوادگی ما کمتر ظهور و بروز پیدا می کنند.

متاسفانه به دلایل مختلف در فضای تربیتی و فرهنگی خود در ترویج ثواب ها به شکل گزینشی عمل کرده ایم در حالی که در مسیر رسیدن به کمال باید به همه اعمال خوب به اندازه ارزش آنها توجه داشته باشیم.

برای احیای ثواب های فراموش شده در جامعه باید تلاش کنیم که دلی را نشکنیم، قلب ها را شاد کنیم، دستی را بگیریم، زبان ما به خیر بچرخد و برای کسی بدی نخواهیم که چنین فضیلت هایی در فرهنگ دینی، مذهبی و ملی ما به وفور مطرح و بیان شده اند و در احادیث، روایات و سیره حضرات معصومین(ع) کاملا متجلی هستند.

انتخاب گزینشی اعمال ثواب موجب شده تا در این زمینه ناقص عمل کنیم و اگر هوشمندانه در این زمینه تامل داشته باشیم متوجه خواهیم شد که ثواب های بسیاری وجود دارد که ما آنها را از دست می دهیم و منشا آن نیز غفلت و کم توجهی در تعلیم و تربیت و فضای عمومی جامعه است. برای بهره مندی بیشتر از آنها باید دقت، تمرکز و توجه بیشتری بر روی این فضائل داشته باشیم.

تشویق مردم به سمت این فضیلت ها و اعمال ثواب و تلاش برای دوری از گناهان و معصیت ها، مصداق بازر امر به معروف و نهی از منکر است که برای رشد در زندگی باید به آنها در رفتار خود توجه بیشتری نمائیم.

اگر فضیلت ها و ثواب ها در زندگی ما بروز پیدا نکنند به مانند داروهایی خواهند بود که پزشک برای ما تجویز نموده و ما تنها صفحه روی آن دارو را می خوانیم اما آن دارو را مصرف نمی کنیم و در عین حال انتظار شفا یافتن نیز داریم.

ما باید تلاش کنیم که عامل نیکی و خیر باشیم و از بدی و پلشتی نیز در عمل پرهیز داشته باشیم.