به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، هرچه میتوانستند در دوره ۱۲ ساله محمدباقر قالیباف، شهردار اسبق تهران دست به ساخت پروژهایی زدند که به تردد بیشتر خودروهای بی کیفیت ایرانی کمک بیشتری کرد و در این رابطه بهنظر میرسد هیچکس برنامهای برای بهبود وضعیت ندارد و رفته رفته تهران به شهر دی اکسید کربن تبدیل میشود زیرا با برجسازی در حاشیه اتوبانها و منطقه ۲۲ راه تنفس تهران را بستهاند و همه این عوامل باعث شده تا تهران به بیابان بی آب و علف تبدیل شود. مدیرکل سابق مشارکتهای مردمی سازمان محیط زیست با ناباوری از وخیم شدن وضعیت پایتخت ایران خبر میدهد ولی در مقابل از نوع فعالیتهای مسئولان و نمایندگان شورای شهر و مجلس انتقاد میکند و معتقد است اگر کسی نمیتواند کاری انجام دهد باید صندلی مدیریت را رها کند.
در این خصوص با محمد درویش فعال محیط زیست گفتوگو کردهایم که در ادامه میخوانید.
محمد درویش، فعال محیط زیست و مدیرکل سابق مشارکتهای مردمی سازمان محیط زیست در مورد وضعیت زیست محیطی پایتخت ایران به خبرنگار اجتماعی برنا گفت: متاسفانه ساخت و سازهایی در منطقه ۲۲ تهران در حد فاصل وردآورد تا ورزشگاه آزادی میبینیم که چه ساختمانها و برجهایی را ساختهاند که جلوی نفس تهران را گرفته است. همچنین در حاشیه اتوبانهای همت و رسالت این سازهها در حال ساخت است که آشکارا خود باعث میشود تنفس شهر بزرگی مانند تهران مختل شده است .
وی در همین مورد ادامه داد: نکته دوم که باید در مورد وضعیت زیست محیطی تهران رعایت بشود بافتهای قدیمی و سنتی تهران به همراه فضای سبز است که در مقایسه با عکسهای هوایی مربوط به سال ۱۳۳۰ موجود است نشان میدهد در پهنه ۷۵۰ کیلومتری تهران بیش از ۷۵ درصد پوشش گیاهی از بین رفته است و شاهد بزرگترین رخداد بیابانی شدن هستیم که نامش تهران است.
درویش در خصوص اینکه برای بهبود وضعیت کنونی چه کاری باید صورت بگیرد اضافه کرد: یکی از کارهایی که باید برای بهبود وضعیت کنونی تهران انجام شود متوقف کردن هرگونه ساخت و ساز در پایتخت است در غیر این صورت همه اکسیژنها تهران از بین خواهد رفت. اکنون میبینیم که خودروسازی فلکس واگون در آخرین تحقیقات خود گفته است که به روزترین خودرویی که تولید کردهاند در طی مسافت صد کیلومتری، اکسیژن ۳۶۵ نفر را از بین میبرد. باتوجه به چنین تحقیقاتی باید به فکر کاهش تردد خوردهایی که غیر استاندار هستند باشیم. از سوی دیگر از سوختهای فسیلی به سمت استفاده از سوختهایی که برای محیط زیست کمتر خطر دارند حرکت کنیم و همچنین باید از افزایش گازهای گلخانهای جلوگیری کنیم.
این فعال محیط زیست با درخواست از مسئولان شهری گفت: اگر کار در تهران به درستی انجام بگیرد و به سمتی حرکت کنیم که تردد خودروهای شخصی را کاهش دهیم و با افزایش تعداد خطوط حمل و نقل عمومی مردم را تشویق به استفاده از آنها کنیم و اینکه از برجسازی در مناطق غربی تهران و حریم باغها جلوگیری کنیم میتوانیم نگرانیهایمان را کاهش دهیم.
وی افزود : در طول ۱۲ سالی که قالیباف شهردار تهران بود آنقدر اتوبان و پل و تونل و تقاطع غیر هم سطح ساخت که دیگر در تهران جایی برای احداث پروژهای شهری نیست. باید به این نکته توجه داشته باشیم که قالیباف ۷۰ کیلومتر بیشتر از چشم انداز ۱۴۰۴ ساخت و سازدر تهران انجام داده است .
مدیرکل سابق مشارکتهای مردمی سازمان محیط زیست با انتقاد از عملکرد سردار قالیباف در جایگاه شهردار تهران، خاطرنشان کرد: قالیباف وقتی در سال ۸۴ شهرداری را تحویل گرفت به اندازه یک سوم حالا ماشین در تهران تردد میکرد و بعد از آن با ساختن مانند بزرگراه امام علی (ع)، پل صدر، تونل توحید، تونل نیاییش و با نابودی همه میدانهای زیبای شهر، خودرو محوری را در دستور کار قرار داد و با این کار تولیدکنندگان خودرو محصولات بی کیفیت خود را وارد خیابانهای تهران کردند و وضعیت هم همین شد که حالا میبینیم و باید گفت که با یک فاجعه روبهرو هستیم.
وی با تذکر به مسئولان در رابطه با معرفی راهکار عبور از بحران گفت: از نماینده مجلس و نمایندگان شورای شهر انتظار آن نمیرود که فقط دست به انتقاد بزنند و مشکلات را تنها مطرح کنند. نمایندگان شورای شهر وقتی که میگوید نباید در تهران ساخت و ساز صورت بگیرد باید طرحی را اجرایی کنند و در زمینه آن بیایند و شفاف سازی انجام دهند نه اینکه تنهانقد کردن بی رویه کرده و همچون فعالان اجتماعی طرح موضوع کنند. الان وضعیت به صورتی شده است که نمیدانیم که چه کسی به چه کسی انتقاد میکند.
درویش در واکنش به گفتههای عیسی کلانتری در مورد کیفیت خودروهای تولید داخل گفت: رییس سازمان حفاظت محیط زیست میگوید اگر جای مردم بود سوار خودروهای بی کیفیت نمیشد . من از ایشان سوال می کنم ،او بهعنوان رییس سازمان حفاظت محیط زیست چرا اجازه شماره گذاری به خودروهایی را میدهد که دشمن محیط زیست هستند و اگر نمیتواند جلو این بیقانونیها را بگیرد چرا صندلی مدیریتی را اشغال کرده است و ترک نمی کند ؛ مسئولی که نمیتواند قانون را اجرا کند صندلیش را ترک کند. وقتی به این سوالها پاسخ داده نمیشود مردم اعتماد خود را به نحوه مدیریت مسئولان از دست میدهند. عملکرد ناقص یا نادرست بعضی از مسئولان حتی کار بقیه مسئولان را نیز برای مردم زیر سوال می برد.