اهمیت قصه پردازی در سینما و تلویزیون (بخش دوم)؛

بی‌سوادی و عدم شناخت برخی نویسندگان ما را به سمت فیلم‌های کلیشه‌ای می‌برد

|
۱۳۹۷/۰۸/۰۳
|
۰۵:۰۰:۰۰
| کد خبر: ۷۶۸۳۲۴
بی‌سوادی و عدم شناخت برخی نویسندگان ما را به سمت فیلم‌های کلیشه‌ای می‌برد
"قصه پردازی" در فیلم های سینمای و سریال های تلویزیونی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است ولی در حال حاضر کمتر شاهد فیلمنامه کیفی هستیم که تمام قواعد یک درام استاندارد رسانه ای مثل تلویزیون را رعایت کرده باشد. در بخش اول این گفت و گو با حامد عنقا در این خصوص صحبت کردیم در ادامه و در بخش دوم با علی اکبر ثقفی هم کلام شدیم که در ادامه از نظر می گذرانید.

علی اکبر ثقفی کارگردان و تهیه کننده فیلم «هلن» در گفت و گویی به خبرنگار برنا گفت: متاسفانه واقعیت جامعه با فیلم‌ها و سریال‌هایی که می‌بینیم بسیار متفاوت است. سرزمین ما پر از گنجینه‌های ادبی مثل: حافظ، سعدی، مولوی و...است همچنین در کشور ما اگر از یک طرف خیابان به سمت دیگر بروی سوژه‌های زیادی دستت را می‌گیرد ولی متاسفانه دانش محدود عده‌ای از نویسندگان باعث می‌شود به سمت موضوعات کلیشه‌ای بروند. کلیشه‌هایی که قابلیت بیان حتی یک نکته را هم ندارند.

ثقفی یادآور شد: این مسئله نیاز به اندیشه و تلاش یک نویسنده دارد. وقتی ما می‌بینیم نویسنده‌ای یک سریال 100 قسمتی را در طول دو-سه ماه نوشته است نشان از عدم تفکر دارد یا مثلا بارها دیده‌ام که نوشته‌ شده اقتباس از رمان داستایوفسکی در صورتی که اگر به عمق قضیه پی ببرید متوجه خواهید شد که آن نویسنده اصلا شناختی از داستایوفسکی و ادبیات و نوع نگارش او ندارد.

تهیه کننده «همه چیز برای فروش» ابراز کرد: به هر حال نمی‌توان کتمان کرد که برخی از سریال ها و فیلم‌ها نیز قوی ساخته شده‌اند. کارهای مرحوم علی حاتمی مثل «تهران قدیم» یا سریال «مختارنامه» و نمونه‌های دیگر از این دست کارهای موفق رسانه ما محسوب می‌شوند. ما افراد نخبه و با اندیشه‌ای در ادبیات داریم ولی به نظر من اگر کسی می‌خواهد در مورد زمین فیلم بسازد حداقل باید رمان «کلیدر» محمود دولت آبادی را خوانده باشد. حرف من این است که حتی این افراد نخبه هم نیاز به اطلاعات و مطالعه دارند و این مسئله‌ای است که مورد کم توجهی همکاران قرار گرفته است.

او بیان کرد: یک نویسنده برای نگارش یک فیلم یا سریال باید تحقیق و پژوهش کند. ما در سریال‌ها می‌بینیم که وقتی داستانی مربوط به خطه‌ای از ایران ساخته می‌شود بیشتر لهجه دیده می‌شود تا فرهنگ و آداب آن خطه از کشور. در جای جای سرزمین ما ادبیات، تاریخ، فرهنگ و... وجود دارد و خیلی بهتر از این حرف‌ها باید از این گنجینه غنی استفاده کرد.

ثقفی در پایان عنوان کرد: از سوی دیگر وقتی بحث سانسور و ممیزی درمیان باشد نویسندگان ما جسارت‌شان را از دست می‌دهند و خودسانسور می‌شوند که این قضیه از بروز خلاقیت جلوگیری می‌کند و عملا وقتی سانسور و ممیزی وارد شود ابتذال و سطحی نگری را نیز به همراه خود وارد می‌کند.

نظر شما