به گزارش گروه روی خط رسانه خبرگزاری برنا، به نقل از رویداد 24، محمد شریعتمداری مدتی است از «محمدجواد آذری جهرمی»، وزیر ارتباطات، سبقت گرفته است؛ زمانی نام آذری جهرمی با افشای بدون رودربایستی تخلفات گره خورده بود و لیست واردکنندگان تلفن همراه با ارز دولتی را منتشر میکرد. این روزها، اما روز شریعتمداری است؛ انتشار لیست ثبت سفارش قاچاق ۶ هزار و ۴۸۱ دستگاه خودرو در وزارت صنعت و لیست اعضای هیات مدیره شستا و صندوق بازنشستگی در وزارت کار، هر دو در دوران محمد شریعتمداری اتفاق افتاد. با اینهمه نه آن زمان که وزیر صنعت بود به خاطر شفافیت تقدیر شد و نه امروز وزیر کار که پس ۳۲ سال برای اولین بار اقدام به انتشار لیست اعضای هیات مدیرههای شستا و صندوق بازنشستگی کرد مورد ستایش قرار گرفت و جالب آنکه در هر دو مورد از گوشه و کنار تخریب شد.
در موضوع انتشار لیست ثبت سفارش خودروهای قاچاق، درباره شریعتمداری گفته بودند نوشدارو بعد از مرگ سهراب بوده است. شریعتمداری توضیح داده بود که اولا ماجرا مربوط به دوره وزارت او نبوده است و دوما از چند ماه گذشته با همکاری سازمان بازرسی و حراست وزارت، پیگیریها انجام شده بود، اما هنگام پیگیریهای محرمانه لزومی به انتشار لیست نبوده است.
جالب آنکه همین انتقادها زمان انتشار لیست هیات مدیره شرکتهای تابعه وزارت کار نیز مطرح شده بود؛ منتقدان گفته بودند این لیست ابهام دارد و برخی اسامی مربوط به سالهای پیش است. این همان سخنی بود که خود شریعتمداری ساعاتی پس از انتشار لیست مطرح کرده بود و نیازی به کشف آن از سوی منتقدان نبود. شریعتمداری در توضیح لیست منتشر شده در وزارت کار گفته بود «امکان بروز کاستی در ارسال اطلاعات وجود دارد؛ ضمن اینکه وجود برخی اختلاف میان لیست اعلامی و ثبتی طبیعی است، چون صدور حکم انتصاب تا ثبت رسمی یا پذیرش استفعاء تا خروج از ثبت رسمی فرایندی زمانبر است.»
شفافیت و انتشار لیستهایی که تاکنون به دلایل مبهم محرمانه تلقی میشد، اگر اقدامی بیسابقه در تاریخ ۴۰ ساله جمهوری اسلامی نباشد، اقدامی کمسابقه است؛ از این جهت انتشار لیستهای اینچنینی در کشوری که زمانی رئیس جمهور آن حتی میزان موجودی صندوق ذخیره را محرمانه اعلام میکرد، بسیار اهمیت دارد. اما عجیب آنکه عدهای در پی بیاهمیت کردن اقداماتی هستند که در فرآیند ایجاد شفافیت الزامی است. از این جهت است که انتشار چنین لیستهایی در راستای شفافیت مالی دولتها حیاتی است و دولتی موفقتر است که ابتدا بتواند گلوگاههای فساد و رانتهای موجود در بدنه خود را بشناسد و به جنگ آن برود و مهمتر از آن، با انتشار و رسانهای کردن آن، مردم را محرم بداند و آنها را در جریان بگذارد.