به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ بدون شک ورزش یکی از بهترین ابزارهای موجود برای ایجاد شادی و نشاط در جامعه است. از سالیان گذشته تا به الان ورزشکاران ما با کسب عناوین مختلف در میادین بینالمللی بارها توانستهاند هم پرچم ایران را به اهتزاز درآورند و هم اینکه امید و نشاط را در دل مردم زنده کنند.
نکته حائز اهمیت این است که این افتخارات و دستاوردهای ورزشی تنها به یک رشته ختم نمیشود و بسیاری از رشتههای ما در کسب این موفقیتها سهم دارند. اگر به گذشته نگاهی بیاندازیم شاید تنها دو یا سه رشته بود که به واسطه فعالیت و کسب افتخارات مورد توجه مردم قرار میگرفت ولی در چهل سالی که از انقلاب اسلامی میگذرد با سیاستگذاری که روی ورزش کشور انجام شد در حال حاضر شاهد هستیم ورزش ایران صرفا به فوتبال، کشتی و وزنهبرداری ختم نمیشود و رشتههای دیگر نیز در سبد مدالآوری ایران در بازیهای آسیایی و جهانی و المپیکها سهم بسزایی دارند. یکی از دلایلی که باعث شده بود برخی رشتهها در گذشته رشد و شکوفایی نداشته باشند به خاطر عدم توجه کافی از سوی مسئولان وقت بود و اینکه به خاطر مقبولیت چند رشته خاص تنها به آنها توجه میشد و بودجه کافی به دیگر رشتهها تعلق نمیگرفت. اگر بخواهیم کارنامه وزارت ورزش و جوانان در دولت تدبیروامید را بررسی کنیم قطعا مهمترین فاکتور مثبت وزارت این است که به فراخور و ظرفیت هر فدراسیون بودجه لازم را در اختیار آنها گذاشته و دیگر الان هیچ فدراسیون و رشتهای نمیتواند این ادعا را داشته باشد که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به ما بیتوجهی میکند.
اتفاق ناخوشایندی که در چند روز اخیر شاهد آن بودیم حاشیههای ایجاد شده بعد از پرداخت پاداش به ملیپوشان فوتبال بود که با واکنشهای مختلف از سوی ورزشکاران رشتههای دیگر همراه شد. عملکرد هر فدراسیون و رشته ورزشی را میتوان نقد و بررسی کرد ولی این دلیل نمیشود که بخواهیم با الفاظ بد به یکدیگر توهین کنیم و زحمات ملیپوشان دیگر رشتهها را زیر سوال ببریم. قطعا تیم ملی فوتبال ایران ظرفیت و پتانسیل بالایی در این دوره از جام ملتهای آسیا داشت و نسبت به توجه و رسیدگی که به این تیم شده بود انتظار میرفت که آنها بتوانند قهرمانی را در امارات به دست آورند ولی این نکته را باید مورد توجه قرار داد که اگر عواملی در عدم نتیجهگیری تیم ایران دخیل بوده است نباید این عوامل را به همه تیم و بازیکنان بسط داد.
فوتبال در ایران همانند دیگر کشورهای جهان بیشترین مخاطب و بیننده را دارد و تنها رشتهای است که میتواند صدهزار تماشاگر را به ورزشگاه بکشاند. از اینرو با وجود مقبولیتی که این رشته در کشور دارد و مردم کشور خواهان موفقیت آن در مسابقات برون مرزی هستند طبیعی است که هم دولت و هم وزارت ورزش بخواهد موجبات رضایت و خرسندی مردم را فراهم کند. در مسابقات بینالمللی وقتی پرچم ایران به واسطه موفقیت یک ورزشکار و یا یک تیم به اهتزاز درمیآید و سرود کشورمان طنینانداز میشود غرور ملی در دل همه مردم زنده میشود و سربلندی و افتخار برای جامعه ورزش است. ورزشکاران ما اعم از وزنهبرداری، کشتی و دیگر رشتههای المپیکی و غیرالمپیکی در این چهار سال گذشته مورد بیشترین توجه قرار گرفتند و با توجه به تعهدی که وزارت ورزش بر دوش خود احساس میکرد هر سال مراسم تجلیل از ورزشکاران را برگزار کرد و در این مدت بهترین اردوها نیز در اختیار ورزشکاران منهای فوتبال بود که بتوانند افتخارآفرینی کنند.
رییس هر فدراسیون به عنوان متولی هر رشته به مباحث مالی و بودجهای آن فدراسیون اشراف لازم را دارد و موظف است که بودجه در اختیار را به بهترین شکل در اختیار تیمهای زیرمجموعه خود قرار دهد و مدیریت هزینه کند. در این بین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک خارج از بودجه تخصیص داده شده به فدراسیونها در مسابقات مختلف همواره برای ورزشکاران پاداش در نظر گرفتهاند. در این دوره از بازیهای آسیایی شاهد بودیم که پاداش مدالآوران ایران برای اولین بار در پای سکو به آنها پرداخت شد که این امر هم انگیزه مضاعف برای قهرمانان ما ایجاد کرد و هم نشان داد که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دید یکسانی به همه رشتههای ورزشی دارند.
حاشیه و دعوای ایجاد شده بین ملیپوشان فوتبال و دیگر رشتهها به هیچ عنوان به سود جامعه ورزش نیست و هر ورزشکار با هر درجه و جایگاهی که در ورزش کشور دارد نباید دخالتی در اقدامات صورت گرفته برای دیگر رشتهها داشته باشد. دولت و وزارت در دشوارترین شرایط اقتصادی کشور همواره سعی کرده بهترین شرایط را برای ورزشکاران مهیا کند و هیچگاه تبعیضی قائل نشده است.