تاثیر شایعاتی شبیه به توقیف فیلم بر فروش آنها؛ (بخش چهارم)

مردم هر چه ممنوع می شود را بیشتر دوست دارند!

|
۱۳۹۸/۰۲/۰۳
|
۰۴:۵۶:۰۰
| کد خبر: ۸۳۶۶۳۰
مردم هر چه ممنوع می شود را بیشتر دوست دارند!
مدیر مجتمع پردیس سینمایی ایران می گوید: در مملکت ما مردم چیزی را که ممنوع می شود بیشتر دوست دارند؛ این واقعیتی است که بنده به چشم در سینما دیدم.

این روزها شایعه‌های زیادی در مورد توقیف برخی فیلم‌های سینمایی شنیده می‌شود. فیلم «رحمان 1400» بعد از فروش 2 میلیارد تومانی توقیف شد و چند روز بعد خبر توقیف فیلم «قصرشیرین» آمد که بلافاصله روز بعد، آن را تکذیب کردند. نکته‌ای که شاید نظر خیلی‌ها را به خود جذب می‌کند این است که وجود چنین شایعه‌هایی می‌تواند حربه‌ای باشد تا مردم برای دیدن اینگونه فیلم‌ها به سینما بروند و به طبع فروش آنها نیز افزایش یابد. برای بررسی این موضوع با حمیدرضا ناجیان، مدیر پردیس سینمایی ایران، گفت‌وگو کردیم که در ادامه آن را از نظر می گذرانیم.

ناجیان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری برنا وجود حواشی و شایعه در مورد فیلم‌ها را بر میزان فروش آنها موثر دانست و گفت: از نظر من اینگونه شایعه‌ها مثل توقیف فیلم و... بر فروش بیشتر آن اثر، کاملا تاثیر 100 درصدی دارد. درست است که محتوا و داستان فیلم در کشاندن مخاطب به سینما تاثیرگذار است، اما هر دفعه که شایعه‌هایی در مورد یک فیلم می‌شود؛ مثل خبر توقیف شدن آن در آینده، درآمدن آن از توقیفی، اعمال سانسور و... باعث بیشتر دیده شدن و فروختن آن می‌شود.

این سینمادار با اشاره به توقیف شدن فیلم «رحمان 1400» افزود: از زمانی که این فیلم را از روی پرده سینما برداشتند، زنگ خورهای ما خیلی بیشتر شده و مردم مداوم سوال می‌پرسند که فیلم کی برمی‌گردد؟ اصلا چرا توقیف شده؟ چه نهادی آن را توقیف کرده است؟ و... به طور کلی در مملکت ما مردم چیزی را که ممنوع می‌شود بیشتر دوست دارند. این واقعیتی است که من عینا در سینما دیدم.

وی ادامه داد: مردم فیلمی را که 4، 5 سال توقیف است را بیشتر می‌بینند. چون کنجکاو هستند بدانند داستان و سوژه فیلم چی بوده که توقیف کرده بودند؟! اخیرا فیلم  «آشغال‌های دوست داشتنی» را داشتیم که بعد از چند سال رفع توقیف شد، زمانی که فیلم اکران شد بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت و فروش خیلی خوبی داشت؛ چون مردم به اشتیاق اینکه فیلم توقیف بوده به سینما می‌آمدند و آن را می‌دیدند.

نظر شما