بعد از جنگ دوم، حتی یک روز هم جهانی خالی از جنگ نداشته‌ایم

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، متن این سخنرانی که با عنوان «راهبردهای جمهوری اسلامی ایران در امور داخلی و خارجی در شرایط اخیر» توسط غلامعلی حداد عادل ایراد شد، به این شرح است:

برای اینجانب به عنوان یک معلم دانشگاه مایه افتخار و جای خوشوقتی است که میتوانم در جمع گروهی از دانشگاهیان کشور چین در دانشگاه مطالعات بین المللی پکن حضور داشته باشم و نکاتی را در باب «راهبردهای جمهوری اسلامی ایران در امور داخلی و خارجی در شرایط جدید» بیان کنم. اجازه میخواهم پیش از بیان راهبردهای مورد نظر از شما دعوت کنم تا همراه با مردم و مسئولان جمهوری اسلامی ایران نگاهی سریع به اوضاع جهان کنونی داشته باشید. بیائید در حالی که در این تالار در آرامش در کنار یکدیگر نشسته ایم برای دقایقی اوضاع مردم کشورهایی نظیر سوریه و یمن و افغانستان و فلسطین و لیبی و سودان و ونزوئلا و بسیاری دیگر از مناطق جهان را به خاطر آوریم و در ذهن خود مجسم سازیم و یک لحظه به یادآوریم که تنها یک میلیون نفر در یمن به وبا مبتلا شده اند بی آنکه به غذا و دارو دسترسی داشته باشند. آری این یک حقیقت انکار ناپذیر است که جهانی که ما و شما در آن زندگی میکنیم جهانی است آکنده از جنگ و کشتار و خونریزی که در آن همه روزه صدها نفر کشته و هزاران نفر مجروح و دهها هزار نفر آواره و صدها هزار نفر گرسنه و بی پناه و بیمار میشوند. ما در جهانی زندگی میکنیم که گرفتار انواع خطرناکی از تروریسم است. تروریست هایی که به مردم بی گناه حمله می کنند و آنها را به اسارت می گیرند و در برابر چشم دیگران قلب آنها را زنده زنده از سینه شان در می آورند و میخورند. درست است که ما بعد از جنگ جهانی دوم، جنگ جهانی دیگری نداشته ایم، اما بعد از جنگ دوم، حتی یک روز هم جهانی خالی از جنگ نداشته ایم. دوستان گرامی و استادان محترم ما در جهان امروز با دولتها و قدرتهایی مواجه هستیم که رسما و صریحا عدم پایبندی خود را به نظامات و مقررات بین المللی اعلام و اعمال میکنند و اصول و قواعد مسلم را در روابط بین المللی به راحتی زیر پا میگذارند. قدرت هایی که دائما دولتها و ملتهای دیگر و حتی سازمان ملل و شورای امنیت و یونسکو و دادگاه های حقوقی بین المللی را تهدید میکنند. این قدرت ها، خود اعتراف میکنند که تروریست هایی مانند «داعش» را با پول و پشتیبانی خود به وجود آورده اند، با این حال پیوسته دم از مبارزه با تروریسم می زنند و هر ملتی را که در برابر تجاوز آنها و همدستان و مزدورانشان ایستادگی کند تروریست می نامند.

آنها به صورت علنی، بخشی از خاک یک کشور را به یک رژیم متجاوز دیگر می بخشند و با انواع دخالت ها در امور داخلی کشورهای دیگر سعی می کنند حکومت های قانونی آن کشورها را که با آراء مردم بر سر کار آمده اند سرنگون کنند. از حکومت های استبدادی که هیچ سر و کاری با دموکراسی و مردم سالاری ندارند، بلکه مردم جهان آنها را «قاتل» می شناسند آشکارا حمایت می کنند تا بتوانند آن حکومت ها را به تعبیر خود مانند یک «گاو شیرده» بدوشند. از سوی دیگر هر دولت و ملتی را که در برابر زورگوئی های آنها تسلیم نشود تهدید می کنند و می کوشند تا با تحریم اقتصادی، دولت ها و ملت های دیگر را به اصطلاح خودشان فلج کنند. این قدرت ها نه تنها به معاهدات و قراردادهای بین المللی پایبند نیستند، بلکه امضای خود را زیر قراردادهای دو جانبه و چند جانبه نظیر برجام، انکار میکنند. در حالی که مردم معترض به سیاست های خود را در تظاهرات خیابانی به گلوله می بندند از معترضان و حتی از تروریست ها در سایر کشورها در برابر دولت ها حمایت می کنند. آنان تروریست هایی را که دستشان به خون هفده هزار نفر از مردم ایران آلوده است در کشور خود پناه می دهند، آنگاه ملت ایران را تروریست می نامند. با تسلط بر رسانه ها و تهاجم رسانه ای به مدد دروغ و فریب و توطئه اهداف خود را در کشورهای دیگر پیگیری میکنند و هیچ فرهنگ مستقلی را ازهیچ ملتی برنمی تابند. در یک کلام خواهان «جهانی تک قطبی» هستند و خود را یگانه قطب و محور جهان می خواهند و می دانند.

چهل سال پیش در چنین جهانی، ملت ایران که مانند ملت چین در آسیا، از سابقه فرهنگی و تمدنی چند هزار ساله برخوردار است با دست خالی و بدون هیچگونه حمایت خارجی قیام کرد و با انقلاب اسلامی خود یکی از حکومت های دست نشانده همان قدرت های بزرگ را سرنگون نمود و از همان روز اول پیروزی با انواع توطئه ها و تهدیدها و تحریم های آن قدرتها روبرو شد و در برابر همه آن ها ایستادگی کرد. تنها کافی است اشاره کنیم که یکی از آن توطئه ها، جنگ هشت ساله ای بود که مردم قهرمان ما با تقدیم بیش از دویست هزار شهید و یک میلیون مجروح و خسارتها و خرابی های بسیار از آن سربلند بیرون آمدند. در حالی که ریشه های درخت این انقلاب پس از چهل سال عمیق تر شده و ساقه آن ستبر گشته و شاخ و برگ آن فزونی یافته است امروزه بیش از هر زمان دیگر ازجانب همان قدرت های یاغی با تحریم اقتصادی تحت فشار قرار گرفته است. این همان «شرایط اخیر» است که در عنوان این سخنرانی آمده است و دانشگاه مطالعات بین المللی پکن از من خواسته است تا «راهبردهای جمهوری اسلامی ایران را در امور داخلی و خارجی در شرایط اخیر» توضیح دهم.

نخست به ذکر مهمترین راهبردهای داخلی می پردازم:

١- راهبرد اصلی و مهم ما پایبندی به استقلال کشور و نفی تسلط بیگانگان بر سرنوشت کشور و ملت و تکیه بر فرهنگ اسلامی - ایرانی مردم ایران است. ما آنچنان که رهبر انقلاب اسلامی ایران، آیت الله خامنه ای اعلام کرده است می خواهیم در راه ایجاد تمدن نوین اسلامی گام برداریم.

۲- جمهوری اسلامی ایران بر اساس دموکراسی و مردم سالاری و آراء مردم بنا شده است. این مردمند که با آراء خود برای خود رهبر و رئیس جمهور و نمایندگان مجلس و اعضای شوراهای شهر و روستا انتخاب می کنند.

۳- راهبرد دیگر ما تکیه بر نیروی ملت و استفاده از امکانات و منابع داخلی خود ماست. سرمایه بزرگ ما نیروی انسانی جوان و تحصیل کرده است. پنج میلیون نفر دانشجویی که هم اکنون در دانشگاه های داخلی کشور مشغول به تحصیلند و اکثر آنان را زنان موفق و سخت کوش تشکیل می دهند. بخشی از این نیروی انسانی است. جمهوری اسلامی ایران با همین نیروهای تحصیل کرده راه خود را به سوی پیشرفت علمی هموار کرده و در حال حاضر در شاخه های متعددی از علوم، از پزشکی تا مهندسی در رتبه بندی های جهانی مقام بالایی را کسب کرده است. ما کشوری هستیم صاحب منابع طبیعی غنى و متنوع که نفت و گاز یکی از آنها است.

4- راهبرد مهم دیگر ما آن است که در برابر فشار اقتصادی و دشمنان مقاومت کنیم و این همان راهبردی است که در کشور ما «اقتصاد مقاومتی» نامیده می شود. افزایش تولید داخلی یکی از مؤلفه های اقتصاد مقاومتی است. تجربه چین گواه آن است که وقتی ملتی بر پایه امکانات داخلی، راه مستقل خود را ادامه دهد دیگران از مقابله با آن مأیوس خواهند شد.

5- افزایش توان دفاعی کشور در برابر تجاوز احتمالی، یکی دیگر از راهبردهای جمهوری اسلامی ایران است بی آنکه قصد تجاوز به هیچ کشور دیگری را داشته باشیم. ما دوران جنگ هشت ساله را که همه به دشمن ما سلاح می دادند و به ما حتی سیم خاردار نمی فروختند فراموش نکرده ایم.

اینک به توضیح راهبردهای جمهوری اسلامی ایران در امور خارجی می پردازم:

۱- مهمترین راهبرد ما در سیاست خارجی، داشتن حسن رابطه با عموم کشورهای جهان است. ما خواهان آنیم که با هر کشوری که قصد تسلط بر کشور ما و دخالت در سرنوشت ملت را نداشته باشد رابطه دوستانه داشته باشیم. از مداخله در امور داخلی کشورهای دیگر نیز پرهیز میکنیم و در عین حال از دولت های قانونی کشورهای دیگر حمایت می کنیم.

۲- در سیاست خارجی بنای ما بر تحکیم روابط سیاسی و اقتصادی و فرهنگی با کشورهای همسایه و کشورهای آسیایی و شرقی است. کشورهایی مانند چین و روسیه در راهبرد خارجی، جایگاهی ویژه دارند.

٣- ما به حکم ارزش های والای انسانی و فرهنگ اسلامی - ایرانی خود در مقابل دولت هایی که میخواهند با قلدری و زورگویی آقا و ارباب جهان و مردم جهان و از جمله ارباب ما باشند ایستادگی میکنیم و از مردم مظلوم، نظیر ملت های فلسطین و یمن حمایت خواهیم کرد.

ما به اصول و قواعد مسلم حاکم بر روابط بین المللی و قراردادهای چند جانبه و دو جانبه ملتها احترام می گذاریم و با هر گونه یکجانبه گرایی و افراط گرایی و تروریسم هم در منطقه و هم در سراسر جهان مخالفیم.

چین که کشور بزرگ و کهن شماست در سیاست خارجی ما جایگاه ویژه ای دارد. ایران و چین دو ملت بزرگ و کهن در قاره آسیا هستند که از دیرباز با هم روابط اقتصادی و فرهنگی داشته اند. راه تاریخی ابریشم که امروزه به صورت نماد حضور چین در فضای بین المللی درآمده است، از ایران می گذشته است. ما ثبات سیاسی و پیشرفت علمی و صنعتی و رشد اقتصادی چین را تحسین می کنیم و سیاست عدم مداخله چین در امور داخلی سایر کشورها را سیاستی عاقلانه و صحیح می دانیم و معتقدیم در دنیایی که عموم ملت ها از یاغی گری بعضى قدرتها رنج می برند چین میتواند با مقابله با تک قطبی شدن جهان، به ایجاد تعادل و توازن در فضای بین المللی کمک کند. روابط اقتصادی ایران و چین می تواند بر پایه واقعیت ها و امکانات دو کشور صورتی پایدار و با ثبات داشته باشد. ایران مستقل می تواند یکی از کشورهای تأمین کننده انرژی برای چین در حال توسعه باشد و چین نیز میتواند با سرمایه گذاری در ایران به رشد و توسعه کشور ما کمک کند. ما طرح بزرگ «یک پهنه، یک راه» را که بر اساس سابقه تاریخی جاده ابریشم شکل گرفته، طرحی مثبت و مفید تلقى می کنیم و خواهان حضور بیشتر و مشارکت گسترده تر در آنیم. جمهوری اسلامی ایران خواهان رابطه ای راهبردی و دراز مدت با چین است. برای برقراری چنین رابطه ای باید مقدمات و لوازم آن از جهات مختلف تأمین شود. مسلما یکی از مقدمات ضروری گسترش روابط فرهنگی است.

باید مطالعات ایرانشناسی در چین تقویت و خصوصا روزآمد شود. همچنین مطالعات چین شناسی در ایران گسترش یابد. علاوه بر این لازم است روابط علمی و دانشگاهی، به ویژه تبادل استاد و دانشجو سرعت و وسعت بیشتری پیدا کند. کشورهایی مانند ایران در یکصدوپنجاه سال گذشته عمدتا با غرب یعنی اروپا و آمریکا ارتباط داشته اند و روش ارتباط و زبان گفتگو با غرب را آموخته اند. اکنون هنگام آن است که راه و رسم ارتباط با شرق به ویژه چین نیز دانسته شود. آموزش زبان فارسی در چین و زبان چینی در ایران به عنوان زیربنای هر گونه رابطه، باید مهم تلقی شود. اعتقاد ما این است که چین می تواند در کاهش درد و رنج بسیاری از مردم جهان و ایجاد ثبات و آرامش و در یک کلمه در ساختن جهانی بهتر از آنچه امروز شاهد آنیم مؤثر باشد.

در بازدید از دانشگاه مطالعات بین المللی پکن، دکتر داوود دانش جعفری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، دکتر پور ابراهیمی، رییس کمیسیون اقتصادی مجلس، رسول زاده و حسینی موحد از مسؤولان دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام ، حداد عادل را همراهی می کردند.