قانون نانوشته ارسال مستند به جشنواره های بین المللی فیلم

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، کارگاه «تکنیک های توزیع فیلم مستند در جشنواره‌ها» از سری نشست های نهمین جشنواره بین المللی فیلم وارش، با حضور احد محبی و محمدرضا فرطوسی عصر روز سه شنبه 10 اردیبهشت در مجتمع فرهنگی سینمایی وارش برگزار شد.

در بخش ابتدایی این کارگاه، احد محبی سوپروایزر سیستم‌های صدا و تصویر با اشاره به ضرورت کیفیت مناسب صدا و تصویر فیلم‌های مستند برای حضور در جشنواره های خارجی گفت: تصاویر دوربین های با بودجه کم معمولا با دوربین‌هایی انجام می‌شود که فشرده هستند. زمانی که نوبت به تدوین کردن این تصاویر در نرم افزارهای تدوین می‌رسد، نرم افزار شروع به پردازش این فایل ها کرده و در نهایت عملکرد سیستم  کند می شود.

وی افزود: اگر فرمت فیلم‌های مستند برای برادکست یا استاندارد پخش تلویزیونی مناسب نباشد، نمی توان آن را به جشنواره های بزرگ جهانی ارسال کرد زیرا قطعا در جشنواره شرکت داده نخواهد شد. مدتی قبل یکی از فیلم‌های مستند ایرانی به همین دلیل از جشنواره خارج شد. 

این هنرمند با اشاره به این که «ترنس کدینگ» قدم بعدی در فرآیند تدوین صدا و تصویر است گفت: برخی معتقدند اگر سیستم  و تجهیزات مونتاژ، با کیفیت باشند، قطعا نتیجه کار عالی خواهد شد اما این طور نیست. از نظر من یکی از شروط اصلی موفقیت در این کار، ترنس کدینگ است که فایل را از فرمت فشرده خارج می کند. متاسفانه معمولا فیلمسازان ایران این کار را انجام نمی‌دهند.

پس از توضیحات فنی احد محبی درباره تکنیک‌های توزیع فیلم مستند در جشنواره‌ها، محمدرضا فرطوسی کارگردان و منتقد سینما درباره تکنیک‌های توزیع فیلم برای جشنواره‌ها از منظر پلتفرم صحبت کرد.

وی بیان کرد: از آن جایی که شرکت در جشنواره های دنیا نیاز به سرمایه دارد و باید برایش هزینه کرد، فیلسماز باید بداند که فیلمش برای شرکت در چه جشنواره ای مناسب است. گاهی فیلمی ساخته می‌شود که همزمان در چند زیرمجموعه موضوعی قرار می گیرد. کارگردان باید هوشمندی به خرج دهد و فیلمش را برای شرکت در زیرمجموعه ای به جشنواره ها ارسال کند که به آن مرتبط تر است.

این فیلمساز در ادامه به نکته دیگری در زمینه ارسال فیلم به جشنواره‌های بزرگ اشاره کرد و گفت: شرکت در تمام جشنواره‌های دنیا پولی است باید با دقت انتخاب کنیم که فیلم‌ را به کدامیک از جشنواره ها بفرستیم. برخی از جشنواره ها صرفا مربوط به کارگردان های کار اولی است، برخی زن محور هستند و برخی فقط فیلم های دانشجویان را می پذیرند. گاهی حتی ملیت هم در آن ها نقش دارد.

وی در توضیح بیشتر این مساله جشنواره های بزرگ دنیا را به سه دسته ممتاز، میان رده و موضوعی تقسیم کرد و ادامه داد:  فیلمسازان گاهی بدون توجه به این که فیلم شان برای کدام جشنواره مناسب است، آن را به تمامی جشنواره‌ها می فرستند. در نهایت هم فیلم شان جایزه ای نمی گیرد و سرخورده می شوند. 

فرطوسی خاطر نشان کرد: وقتی می خواهید فیلمی را به یک جشنواره بفرستید 30 درصد ارسال ها باید برای جشنواره های الف، 50 درصد برای جشنواره های میان رده و 20 درصد مابقی برای جشنواره های موضوعی باشد و این به نوعی قانونی نانوشته است. 

او در پایان عنوان کرد: جشنواره ها برای پذیرفتن فیلم، قوانین خاص خودشان را دارند. تعداد زیادی از آن ها به دنبال اولین نمایش فیلم در جهان هستند و هیچ فیلم دیگری را نمی پذیرند. بسیاری از مستندسازان ایرانی از شرکت در این جشنواره‌ها باز می‌مانند زیرا بی خبر از این قانون، فیلم شان را در جشنواره های رده چندم شرکت می دهند و از شرکت در جشنواره های ممتاز باز می مانند.

نهمین جشنواره بین المللی فیلم وارش به دبیری مهدی قربانپور 9 الی 13 اردیبهشت در استان مازندران در حال برگزاری است.