تیتراژ سریال های تلویزیونی از بخش های پرطرفدار محسوب می شود و بر همین اساس تهیه کنندگان و حتی مدیران تلویزیونی با وسواس و توجه بسیاری برای انتخاب خوانندگان تیتراژ، انتخاب ترانه و تم موسیقیایی نظر و نظارت دارند.
حضور خوانندگان با هر گریت و درجه ای در تیتراژ یک سریال تلویزیونی اگرچه یک ماجرای دوسویه است و هم خواننده از این مسئله منتفع می شود و هم سریال و تیم سازنده اما چند نکته مهم در بحث تیتراژهای تلویزیونی قابل بررسی است.
اول اینکه نیاز است صدای خواننده و تنظیم موسیقیایی ترانه تیتراژ با فضای داستان به لحاظ تم و موقعیت روایت همخوانی داشته باشد. متاسفانه گاهی دیده می شود که بدون توجه به موقعیت داستان و فضای دراماتیک اثر، خواننده ای با لحن و تنظیمی بی ربط کاری را می سازد که هر یک در طول سریال نه تنها مکمل هم نیستند که حتی ساز خودشان را می زنند. در این شرایط انتخاب ترانه تیتراژ تنها به واسطه وجود ترانه رخ داده است نه چیز دیگری، در واقع ترانه های دقیقه نودی عاملی هستند تا سریال خالی روی آنتن نرود.
از زاویه ای دیگر این نکته دیده می شود که گاهی ترانه ها اثری جدا از مضمون سریال هستند و در واقع گویا ترانه تیتراژ و خواننده بر اساس قاعده انتخاب نشده اند و در حقیقت این تیتراژ از قبل آماده بوده و تنها بر روی سریال جانمایی شده است.
اگر نخواهیم به بحث خوانندگان پولی بپردازیم و از این بحث فاصله بگیریم به این نکته می رسیم که گاهی تیتراژها ناجی سریال ها هستند و نقش کتمان ناپذیری در موقعیت یک اثر نمایشی دارند. برخی از تیتراژها در واقع می آیند تا عیب و ایرادهای سریال را مرتفع کنند و گاهی حتی تیتراژ از سریال به مراتب قوی تر و غنی تر است. در طول این سالها سریال های بسیاری داشتیم که تنها به واسطه ترانه تیتراژشان ماندگار شدند و مخاطب اگرچه تک تک جملات ترانه ها را می شناسد هیچ کدام از لحظات سریال را به خاطر ندارد. در واقع تیتراژ یک قدم جلوتر از سریال است.
در پایان باید گفت تیتراژ و البته شخص خواننده و در نهایت نوع تنظیم و ترانه بخش مهم و موثر سریال های تلویزیونی محسوب می شوند. حضور محسن چاوشی، حجت اشرف زاده و سالار عقیلی را شما به رضا یزدانی خواننده موسیقی متن و بازیگر سریال «از یادها رفته» اضافه کنید تا از جایگاه موسیقی و ترانه در سریال های ماه رمضان 98 بیشتر بدانید.
ادامه دارد...