جنجالی از یک زندگی خصوصی!

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ اصغر نعیمی نویسنده فیلم «زندگی خصوصی» در یادداشتی نوشت: بیش از یک سال از عمر من صرف نوشتن فیلمنامه «زندگی خصوصی» شد. مایل بودم فیلمی بسازم که روایتی صریح از ذبح آرمان و عقیده در محضر مصلحت گرایی، قدرت طلبی و منیت ها باشد. در فیلم و طی فصلی که میان «حاج داوود» انقلابی آرمانگرای به حاشیه رانده شده -با ادای دینی به زنده نام حاج داوود کریمی- و ابراهیم کیانی می گذرد پرسشی اساسی مطرح می شود: «ما انقلاب کردیم که دین و اخلاق را حاکم کنیم، پس چه شد که به این جا رسیدیم؟»

آن زمان وزارت ارشاد دولت احمدی نژاد صراحتا با ساخت فیلم توسط من مخالفت کرد، طبق روالی نانوشته من در دایره ای نبودم که سازنده چنین فیلمی با این مضمون باشد، ناچار برای اینکه فیلم ساخته شود و حرف فیلمنامه زمین نماند، آن را واگذار کردم و زندگی خصوصی شد آن چه دیدید.اما فیلم حاصل هم تحمل نشد، چون بدون تعارف، چپ و راست، اصولگرا و اصلاح طلب را، در وضعیت فعلی، به یک اندازه مقصر و شایسته شماتت می دانست و به هیچ جریان سیاسی باج نداده بود.

جنایت و قتل همسر دوم در «زندگی خصوصی» تمثیل و دستاویزی بود برای نمایش انحطاط و سقوط جریان های سیاسی که خود را توجیه می کنند و مجاز می دانند که اخلاق را و حتی دین را قربانی هم کنند.گلوله ای که ابراهیم کیانی در فیلم به شقیقه همسر صیغه ای خود شلیک می کند قرار بود نمادی از خشونتی باشد که زیر پوست منش سیاسی ما همیشه حضور دارد و به وقت لزوم سبع و بی رحمانه خود را نشان می دهد، قلع و قمع می کند و مانع را به هر قیمت از سر راه بر می دارد.

دیروز در آپارتمانی واقع در سعادت آباد این خشونت جلوه ای حقیقی یافت و گلوله هایی، نه تمثیلی، که حقیقی زنی -یک همسر و مادر- را به قتل رساند. به قول دوست خوش ذوقی: «زندگی خصوصی بعد از سال ها توقیف، دیروز سرانجام اکران شد.»حال منتظرم ببینم آن ها که آن زمان دست در دست هم و متحد مانع نمایش فیلم زندگی خصوصی شدند و آن را از پرده پایین کشیدند، آیا امروز می توانند این حقیقت تلخ و موحش و این بازتاب صریح خشونت آمیخته با منش سیاسیون را هم سانسور کنند.