وقتی که نور گوشی های موبایل جای برق چشمان آشنایان می نشیند!

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی برنا؛ این روزها تلفن های همراه به شخصی ترین حوزه های زندگی ما راه یافته اند، آنقدر به ما نزدیک شده اند که از خصوصی ترین احوال ما هم خبر دارند. خودمان با اشتراک گذاری ها و ثبت کردن هایمان آنها را به این حوزه ها راه داده ایم. آنقدر ارتباطمان با این گوشی ها عمق گرفت که حساب کار از دستمان در رفت و اکنون کار به جایی رسیده است که زندگی بدون گوشی برای خیلی ها از ماها معنی ندارد. اما چه شد که به اینجا رسیدیم؟ فرهنگ ما چه چیزی را کم داشت که گوشی ها اینقدر راحت توانستند بخشی از هویت افراد شوند؟

در واکاوی این مسئله گفت و گویی با یک روانشناس داشته ایم که در ادامه می خوانید:

پروین ناظمی، روانشناس با بیان اینکه در عصر حاضر با ورود تکنولوژی به کشور ما استفاده های درست و نادرستی از آن صورت می گیرد، می گوید: «خود تکنولوژی مانند تلفن همراه، تبلت و کامپیوتر فی نفسه مشکلی ندارند، بلکه نوع استفاده از آنهاست که تعیین می کند این وسایل مفید هستند یا مضر. استفاده نادرست از تکنولوژی مشکلاتی را در جامعه ایجاد می کند. در حال حاضر در کشور ما میزان استفاده از تکنولوژی های تلفن همراه به شدت بالا رفته است. افراد از این فضاهای مجازی برای ارتباط با دیگران و به دست آوردن اطلاعات استفاده می کنند. اما مشکلی که وجود دارد این است که گاهی در این استفاده افراط صورت می گیرد. از سوی دیگر در این فضا اطلاعات درست و غلط در کنار هم وجود دارند و تفکیک کردن آنها کار دشواری است.»

وی با بیان اینکه، استفاده نادرست از تکنولوژی خانواده ها را از هم دور کرده است و باعث شده است که روابط واقعی تبدیل به روابط مجازی شوند، می افزاید: «افراد تنهایی خود را با فضای مجازی پر می کنند و از واقعیت های زندگی دور می شوند، در نتیجه از تمایل افراد به ارتباطات واقعی کاسته می شود. حضور در فضای مجازی زمانی مشکل آفرین می شود که افراد نتوانند مرزهای واقعی و مجازی زندگی را از هم تفکیک کنند. باید زمان را نوعی تنظیم کرد که سهم هر دو فضای واقعی و مجازی در آن در نظر گرفته شود. باید مکان ها و زمان های خاصی را برای استفاده از تلفن همراه مشخص کرد.»

وی ادامه می دهد: «در ریشه یابی اینکه اعتیاد و گرایش شدید به تلفن های همراه در کشور ما از چه چیزی ناشی می شود، سخن های زیادی گفته شده است. کارشناسان مختلف در این زمینه صحبت کرده اند. اما مسئله ای که در این زمینه اهمیت دارد این است که چرا علی رغم تمام سخنرانی های و هشدارهایی که صورت گرفته اند، هنوز هم  استفاده از تلفن همراه آمار بالایی را به خود اختصاص می دهد. چرا هنوز نتوانسته ایم به نتیجه مطلوبی برسیم که مردم استفاده درستی از تلفن همراه داشته باشند؟»

ناظمی با اشاره به اینکه، استفاده از تلفن همراه به مرز اعتیاد رسیده است، تصریح می کند: «اعتیاد به تلفن همراه به این معناست که افراد به تلفن های همراه وابستگی جسمی و روحی پیدا کرده اند. اعتیاد به فضای مجازی به روابط انسانی آسیب می زند. افراد از واقع گرایی در روابط انسانی دور می شوند و مشکلات و آسیب هایی را که در فضای واقعی دارند از یاد می برند.»

وی دلایل اقبال از فضای مجازی را اینگونه بیان می کند: « یکی از دلایل اصلی گرایش افراد به فضای مجازی، گمنامی ای است که در این فضا وجود دارد، افراد در این فضا می توانند به راحتی خود را بروز دهند و ترسی از مورد قضاوت قرار گرفتن نداشته باشند. از مزایای فضای مجازی برای افراد این است که می توانند خود واقعی شان را پنهان کنند، و خودشان را چیز دیگری نشان دهند.»

وی به راه هایی کاستن از این مشکل را اینگونه شرح می دهد: «ما زمانی می توانیم اعتیاد به فضای مجازی را در بزرگسالان و نوجوانان تعدیل کنیم که یک جایگزین مفید برای آنها داشته باشیم. ما اگر تلفن های همراه را از بچه ها بگیریم، چه چیزی داریم که به آنها بدهیم؟ اگر در کنار استفاده از فضای مجازی تفریحات و سرگرمی های مفید دیگر مانند ورزش کردن رواج پیدا می کرد، آنگاه از این فضای جدید هم استفاده های درستی صورت می گرفت. برای اصلاح این شرایط لازم است که بنیان های عاطفی خانواده مورد بازسازی مجدد قرار بگیرند. قبل از ورود تکنولوژی باید برای آن فرهنگسازی کرد و افراد را برای استفاده ی درست از آن آماده کرد. در کشورهای دیگر مانند  ژاپن با فرهنگسازی و آموزش توانسته اند استفاده درستی از تلفن همراه را بین اقشار مختلف جامعه نهادینه کنند. اصلی ترین منبع الگوبرداری بچه ها والدینشان هستند، اگر والدین استفاده درستی از تلفن همراه داشته باشند، فرزندانشان هم این رفتار را یاد می گیرند.»