به گزارش سرویس فرهنگوهنر برنا، محمدحسین ناصربخت پژوهشگر تئاتر و مدرس موسیقی گفت: تعزیه نمایشی آئینی- ملی موسیقایی است که اگر به این تعریف توجه کنیم، یکی از ارکان اصلی تعزیه موسیقی تلقی میشود. بسیاری از بزرگان موسیقی نیز در این زمینه بسیار سخن گفتهاند.
وی افزود: در دورهای که موسیقی با تنگناهای بسیاری مواجه بود تعزیه توانست موسیقی را حفظ کند و حتی این هنر دینی- ملی بسیاری از گوشههای موسیقایی را گسترش داد.
این مدرس با بیان اینکه آلبوم موسیقایی "پیشخوانی در تعزیه" اتفاق مبارکی بود که در زمینه حفظ و گسترش بخش موسیقی تعزیه رخ داد ابراز کرد: ما نباید تنها به سمت جهانی این هنر اکتفا و تعزیه را به حال خود رها کنیم.
ناصربخت ادامه داد: متأسفانه مدتی است که به دلیل کمتوجهی به تعزیه، موسیقی این هنر اصالت خود را از دست داده است و برخی برای آنکه مخاطب بیشتری در تعزیهخوانیهای خود داشته باشند موسیقیهایی را در شبیهخوانیهای خود اجرا کردند که به اصالت موسیقی تعزیه آسیب رساند.
وی با بیان اینکه آلبومهایی همچون "پیشخوانی در تعزیه" از جمله آثاری است که به دلیل داشتن نمونههای ملموس پژوهشی میتواند به حفظ این میراث معنوی کمک کند و نسل امروز را با نمونههای درست آن آشنا کند، گفت: ما آرشیوی از موسیقی تعزیه نداریم و باید برای تولید آثار موسیقایی که در تعزیهخوانیها استفاده میشد ثبت و ضبط کنیم و تا هنرمندان بزرگ تعزیه در سراسر ایران زنده هستند برای ثبت درست و صحیح این هنر از آنها بهره گیریم.
ناصربخت در پایان تصریح کرد: تعزیه امروز به عنوان هنر ملی ایران در یونسکو ثبت شده اما اگر در همین نقطه رها شود زمانی نمیگذرد که این هنر آئینی- مذهبی هنر در معرض خطر در یونسکو میشود و امیدوارم حوزه هنری به تولید این آلبوم در زمینه تعزیه و موسیقی تعزیه اکتفا نکند.