به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ آموزش و پرورش در کشور ما با انواع و اقسام کمبودها دست و پنجه نرم میکند، هر جایش را که میتکانی مشکل تازهای از دلش بیرون میآید. در این بین آموزش و پرورش باید مسئولیت دانش آموزهایی را به عهده بگیرد که وضعیت متفاوتی دارند؛ دانش آموزانی که با معلولیت های مختلف مواجه هستند.
طبق آمارهای منتشر شده، 150 هزار دانش آموز در مدارس استثنایی کشور تحصیل میکنند. از این تعداد حدود 65 هزار نفر به روش تلفیقی در کلاسها حضور مییابند و مابقی در مدارس خاص در 7 گروه نابینا، ناشنوا، کم توان ذهنی، اختلالات عاطفی- رفتاری، جسمی- حرکتی، چند معلولیتی و اختلالات یادگیری مشغول به تحصیل هستند.
در مورد وضعیت دانش آموزان معلول گفتوگویی با یک کارشناس آموزش و پرورش داشتیم که در ادامه میخوانید:
محمدرضا نیکنژاد، کارشناس آموزش و پرورش، برخورد متفاوت کشورها با آموزش دانش آموزان معلول را اینگونه شرح داد: «از نظر نوع آموزشی که به افراد معلول داده می شود برخوردهای متفاوتی در دنیا وجود دارند. در بعضی از کشورها مانند کشور ما افراد معلول را از دانش آموزان عادی جدا میکنند و آنها را به مدارس ویژه خودشان میفرستند. شکل دیگری از آموزش که در دو دهه اخیر در کشورهای پیشرفته مثل فنلاند در زمینه آموزش دانش آموزان معلول رواج پیدا کرده این است که این نوع از بچه ها را در کنار بچههای عادی قرار میدهند. برای این دانش آموزان دو شیوه تدریس در نظر گرفته میشود؛ در کنار آموزشهای مشترک و یکسانی که با سایر بچههای عادی به آنها داده میشود، آموزشهای ویژهای هم برای این کودکان معلول با توجه به وضعیتشان وجود دارند. در مدارس پیشرفته دنیا تیمهایی در مدارس وجود دارند که افراد معلول را شناسایی میکنند، آنها را تحت نظر قرار میدهند و وضعیتشان را پیگیری میکنند تا از رشدی که در مدرسه باید صورت بگیرد عقب نمانند.»
وی وضعیت کشور ما را در آموزش به کودکان معلول اینگونه بیان کرد: «تا چند سال قبل کودکان معلول در مدارس ویژه خودشان درس میخواندند اما در سالهای اخیر با تلاشهای برخی از خانوادهها و همکاری مسئولان بعضی از این کودکان که شرایط حادی ندارند به مدارس عادی رفتهاند.»
نیکنژاد در مورد کمبود امکانات در آموزش کودکان معلول گفت: «دانش آموزان معلول، چه آنهایی که به مدارس عادی میروند و چه آنهایی که به مدارس خاص میروند با کمبود امکانات آموزشی مواجه هستند. بسیاری از بچههای معلولی که به مدارس عادی میروند، علاوه بر کمبود امکاناتی که برایشان وجود دارد، نمیتوانند از آموزههای معلمها بهخوبی استفاده کنند زیرا معلمها آموزشهای لازم برای برخورد با دانشآموزان معلول را ندیدهاند، بنابراین نمیتوانند به این کودکان با توجه به شرایطشان آموزش دهند.»
وی در پایان تأکید کرد: «آموزش و پرورش در کشور ما کلا آموزش و پرورش ضعیفی است، چه برسد به اینکه فرد مشکلی هم داشته باشد که شرایط چندین برابر سختتر میشود. آموزش و پرورش در کشور ما دچار کمبودهای ریشهای است. مدارس خاص در کشور ما مشکلاتی دارند که حتی حادتر از مدارس عادی هستند.»