بی قانونی در سینمای ایران، یعنی هرج و مرج

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ سیدرضا اورنگ در یادداشتی با تاکید بر تصویب قانون سینما در مجلس شورای اسلامی نوشت: در جهانی که ما زندگی می‌کنیم، همه چیز بر محور قانون می‌چرخد. آسمان قانون خود را دارد و زمین نیز تابع قوانین خاص خویش است. چرخه حیات آدمی هم قانونی دارد که آغاز و انتها دارد. بشر که خود تابع قانون طبیعت است، برای زندگی بهتر و کم کردن خطر، قوانینی را برای اداره اجتماع خود وضع کرده است، قوانینی که رعایت نکردن آن جرم محسوب می‌شود. هر پدیده‌ای در جهان قانون مخصوص به خود را داشته، دارد و خواهد داشت، زیرا اگر این‌گونه نباشد همه چیز از هم خواهد پاشید. 

در کشور ما نیز قانون حاکم است و هر سازمان و اداره‌‌ای قانون مصوب خود را دارد. مردم نیز باید در چارچوپ قانون حرکت کنند. هنر، با این که تجلی ذات انسان است، برای تولید و ارائه باید تابع قانونی باشد. قانونمندی به معنای حذف ذوق هنری نیست، زیرا کشف و شهود هنر وابسته به ذات انسان‌هاست. آنچه مد نظر است، تصویب قانون برای رعایت و حرمت گذاشتن به حق هنرمندان و مخاطبان هنر است. سینما، به عنوان هنر هفتم، تأثیرگذارترین و محبوب‌ترین هنر در جهان محسوب میشود. برای همین باید برای ارائه آن به مخاطب از قانون خاصی پیروی کند. تمام کشورهای صاحب سینما که پیشرفت‌های روزافزون داشته و دارند، مدیون قانونی مدون و مصوب برای تولید و ارائه آن هستند. 100 سال از حضور سینما در ایران میگذرد، اما هنوز قانونی مدون و مصوب برای آن وجود ندارد. در طول سالیان دراز هرکس و هر گروهی بنا بر سلیقه خود قصد داشته جهت سینما را به سمت و سویی که خود خواسته ببرد و برده است. هرج و مرجی که در حال حاضر در سینمای ایران وجود دارد، به خاطر نداشتن قانون است، قانونی که به تصویب مجلس برسد و تخلف از آن جرم محسوب شود. اگر قانون بر سینما حاکم باشد، بساط برخورد سلیقه‌ای مطمئناً از سینما رخت بر خواهد بست. 

اگر قانون وجود داشته با شد، هر گروهی به خود اجازه نخواهد داد تا مجمعی از افراد مورد وثوق خود تشکیل داده، بندهایی را در جمع خودی و به نفع  خودی تصویب کرده و بخواهد آن را به جامعه سینمایی و علاقه‌مندان آن تحمیل کند. اگر سینما قانون داشته باشد، هیچ مدیر دولتی نخواهد توانست، زیر مجموعه‌ای را که به دست او امانت داده‌اند، به سلیقه خود تغییر و اداره کند. نمی توان گفت در سینما قانون‌شکن وجود دارد، چون قانونی بر آن حاکم نیست که بخواهد شکسته شود. 

برخوردهای سلیقه‌ای که در تمام سطوح سینما دیده می‌شود به خاطر نبود قانون است. همه از خط قرمزها در سینما صحبت می‌کنند، اما هیچ‌کس چارچوبی برای این خط قرمزها ترسیم نکرده است. برای همین همه چیز بر مدار سلیقه‌ها می‌چرخد. سینما باید دارای قانون باشد، قانونی که مجلس تصویب کند و تخلف از آن جرم محسوب شود. بی قانونی سینمای ما را به هرج و مرج و نابودی خواهد کشاند. نمایندگان محترم مجلس، برای نجات سینما که در حال حاضر مهم‌ترین ابزار تبلیغات یک نظام محسوب می شود، هرچه زودتر قانونی را مصوب کنند تا سینمای ایران شکل واقعی خود را پیدا کند. 

تصویب این قانون توسط آنان، گوهر تابناکی است که بر پیشانی تاریخ سینمای ایران همواره خواهد درخشید.