رضا مقصودی، فیلمنامهنویس و کارگردان سینما، در گفتوگو با خبرنگار برنا اظهار داشت: رسالت برنامههای سینمایی در تلویزیون آگاهی دادن به مردم است بهطوری که مردم با دیدن این برنامهها به درک بهتری از فیلمها برسند و ارتباط بیشتری بین مردم و سینما برقرار شود. قرار نیست این برنامهها به مردم فیلمسازی یاد دهند، برنامههای نقد و بررسی فیلمهای سینمایی کارشان ارائه ابزاری برای درک و تشخیص بهتر فیلمهای خوب یا بد است.
مقصودی خاطرنشان کرد: برخی مواقع شاهد پخش برنامههایی هستیم که به آموزشگاه فیلمسازی یا مرکزی برای عقدهگشایی و عصبانیت تبدیل میشوند. در این برنامههای سینمایی اگر جریانی خلاف جریان فکریشان وجود داشته باشد آن را نابود میکنند و این رفتار به شدت غیرحرفهای است. تلویزیون یک رسانه شخصی نیست که آن را به رینگ بوکسی علیه مخالفان تبدیل کنند و هر کس که مخالفش هستند را به برنامه دعوت کرده و با حمله، وی را منهدم کنند.
این کارگردان در ادامه گفت: نقد و تحلیل سینما در تلویزیون ما به بیراهه رفته و وضعیت آن هر روز بدتر میشود و آدرس غلط به بیننده میدهد. برخی از برنامههای سینمایی که در تلویزیون شاهد هستیم حتی به جای آموزنده بودن بدآموزی دارند و بعضاً شاهد بودیم توهینهای بدی به فیلمسازان و جریانهای فکری شده است که فکر میکنم نبود این برنامههای مخرب از بودنشان بهتر است.
وی افزود: بعضاً در این برنامهها شاهد مطرح شدن مسائلی هستیم که هیچ ربطی به عموم مردم ندارد. عمومی کردن برخی مباحث نه تنها هیچ جذابیتی برای مردم ندارد، بلکه برنامه را بسیار تخصصی و خستهکننده میکند و در نتیجه چنین برنامهای نمیتواند پل ارتباطی مردم و سینما باشد. بسیاری از مباحثی که در برنامههای سینمایی تلویزیون مطرح میشوند جایشان در تلویزیون نیست. بهتر است تلویزیون به بهتر شدن وضعیت سینما که از استقبال مردم از سینماها حاصل میشود فکر کند و رسالت درست نقد را در پیش بگیرد.
کارگردان فیلم سینمایی «خجالت نکش» اظهار داشت: نقد همیشه به شناخت مخاطب کمک کرده و این شناخت به کمک سینما میآید و از ابتدای تاریخ سینما افراد با بیان نکات مثبت یک فیلم مردم را ترغیب به دیدن آثار سینمایی میکردند و در ادامه این کار تبدیل به یک حرفه نقدنویسی شد که به شکل امروزی در آمده اما در سینمای ما نقدنویسی شکل و شمایلی کاملاً متفاوت با دیگر کشورها دارد.
مقصودی در پایان تصریح کرد: اغلب مخاطبان سینما، تلویزیون نمیبینند و به همین دلیل برنامههای تلویزیونی نمیتوانند در این بین چندان تأثیرگذار باشند. از طرفی در بسیاری مواقع نقدهای تند و منفی منجر به دیده شدن فیلمها میشود و این مسأله که یک نقد در برنامهای مثل برنامه «هفت» منجر به دیده شدن یا عدم استقبال مردم از فیلمی سینمایی شده توهمی بیش نیست. ارتباط دادن این دو مسأله که نقدهای سینمایی در یک برنامه بر میزان مخاطبان یک فیلم تأثیر میگذارد به هیچعنوان علمی نیست چراکه محاسبات دقیقی در آن وجود ندارد و ادعایی پوچ است. مردم به حرفهای یک منتقد چندان توجه ندارند و یک فیلم علاوه بر تبلیغات بیشتر با سفارش دوستان و آشنایان به هم مورد استقبال قرار میگیرد و اگر اینگونه نباشد قطعاً آن فیلم با ریزش مخاطب مواجه میشود و این هیچ ربطی به برنامهای مثل برنامه «هفت» یا «نقد سینما» و... ندارد.