سودآوری مدارس غیرانتفاعی با برچسب مدرسه الکترونیکی/ زیرساخت هوشمند سازی مدارس کشور مناسب نیست/ اول باید کتاب ها را الکترونیکی کرد

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ زمان به سرعت در حال عبور است و انسان ها هر روز دریچه تازه‌ای از علم را به‌روی جهان می‌گشایند و در کنار آن ابزارهایی را برای خود فراهم می‌کنند تا راه رسیدن به اهداف‌شان را هموارتر و ساده‌تر کنند.

ما در برهه‌ای از زمان و در آغاز انفجار تکنولوژی هستیم و همین موضوع گویای این است که دنیای امروز برای پیشرفت نیازمند ابزارهای نوین است و عقب ماندن از این قافله برابر است با عقب ماندن از علم روز جهانی.

در این راستا چندسالی است که مدارس جهان به سمت الکترونیکی یا هوشمند کردن کلاس‌ها و کتاب‌های درسی حرکت کرده‌اند چراکه همانطور که گفته شد امروزه شکل سنتی کلاس های درس دیگر پاسخگوی نیاز بشر نخواهد بود.

مدارس هوشمند مدارسی هستند که با داشتن امکانات ارتباطی کافی و با اتصال به شبکه‌های ملی و جهانی، دسترسی معلم و دانش‌آموز را به منابع عظیم علمی و محتوای آموزشی فراهم می‌کنند.

به این ترتیب به نظر می‌رسد با پیشرفت فوق العاده ای که در سال‌های اخیر شاهد آن بودیم، تعجب برانگیز نیست که آموزش الکترونیک بتواند دنیای آموزش و پرورش را زیر و رو کند.

البته ناگفته نماند نقش آموزش الکترونیک جایگزین آموزش سنتی در کلاس درس نیست، بلکه نقش مکمل آن را دارد. این موضوع به آن معناست که ما نیازمند ساختاری از آموزش هستیم که در آن مدارس ما هم بتوانند برای برخی از دروس به شکل سنتی آموزش را به دانش آموزان منتقل کنند و هم ابزارهای لازم جهت آموزش الکترونیکی را داشته باشند.

با این وجود به نظر می‌رسد که در حال حاضر کشور ما با نبود زیرساخت‌های درست در این حوزه مواجه است چراکه برای این کار نیاز به سواد رایانه‌ای، لزوم تهیه محتوای الکترونیکی، راغب بودن مدرسان، لزوم سرمایه‌گذاری در زمینه فناوری اطلاعات، نبود نیروی انسانی آموزش دیده و مناسب و محتوای بومی آموزشی لازم است.

در این راستا با یک آسیب شناس آموزشی در رابطه با الکترونیکی کردن کتب و مدارس کشور به گفت و گو نشستیم که در ادامه می خوانید:

هوشمندسازی مدارس در امتحان مردود شده است

عباس فرجی، کارشناس آسیب آموزشی، در گفت‌وگو با برنا با بیان اینکه هوشمندسازی مدارس اولین بار در کشور مالزی به مدت حدودا 10 سال صورت گرفت و پس از مدتی کنار گذاشته شد، اظهار کرد: هوشمندسازی مدارس طرحی است که در گذشته در بسیاری از مدارس جهان امتحانش را پس داده و متاسفانه مردود شده است.

وی ادامه داد: پس از مدتی برخی از کشورها راه شکست خورده مالزی را ادامه دادند که ایران نیز جزو یکی از آن کشورها بود. به این ترتیب در ایران نیز هزینه‌های بسیاری برای این کار صورت گرفت اما عملا همین سرنوشت برای ما نیز اتفاق افتاد.

عنوان هوشمند سازی مدارسِ غیرانتفاعی راهی برای سودآوری بیشتر

وی با بیان اینکه عدم داشتن زیرساخت مناسب از دلایل اصلی این شکست بود عنوان کرد: در ابتدای این طرح آموزش و پرورش چند تخته هوشمند در تعداد محدود برای کلاس‌ها گرفت و در عمل دیدیم که آن کلاس‌ها بیکار و خالی ماندند. سپس مدارس غیرانتفاعی باعنوان مدارس غیرانتفاعی هوشمند در جهت افزایش کلاس خود این کار را آغاز کردند که البته به لحاظ تجاری تنها برای مدرسه سودآوری داشت.

فرجی خاطرنشان کرد: به این ترتیب به نظر می‌رسد تا زمانی که ما کتب لازم با محتوای مرتبط برای هوشمندسازی مدارس را نداشته باشیم حرکت به این سمت کار اشتباهی است.

اصرار مدارس کشور بر شکست مجدد

وی گفت: نکته دیگر آموزش معلمان است چرا که یک مدرس لازم است بتواند با قلم و تخته‌های هوشمند کار کند. لذا در راستای الکترونیکی کردن مدارس اگر دقت نظری روی آن صورت نگیرد و محتوای آموزشی مرتبط را نداشته باشیم و مدارس ما برای این کار طراحی نشده باشد قطعا با شکست مواجه خواهیم شد هرچند که بسیاری از کشورها مسیر اشتباه را رفتند و شکست خوردند اما تفاوت عمده ما با آن ها در این است که ما پس از شکست اصرار داریم تا یک اشتباه را بدون اصلاح زیرساخت تکرار کنیم.

وی اضافه کرد: بعلاوه امکان هوشمند سازی در تمام مدارس کشور امکان پذیر نخواهد بود چراکه در کشور ما بسیاری از مدارس هستند که تعداد دانش آموزانش بسیار کم است و صرف هزینه برای این تعداد شاگرد در یک مدرسه هزینه مازاد محسوب می شود.

فرجی عنوان کرد: در این رابطه دو راه حل پیشنهاد می‌شود. نخست الکترونیکی کردن کتاب‌های که در مدارس وجود دارد و دوم ایجاد مدارس متمرکز، تا بتوانیم دانش آموزان را در آن جا جمع کنیم.

هوشمند سازی مدارس نیازمند کارگروه تخصصی است

این آسیب شناس در پایان گفت: بهترین گزینه برای این کار آموزش از راه دور به صورت محدود خواهد بود اما در آن صورت هم مشکلات خود را داریم. به همین دلیل لازم است تا یک گارگروه مخصوص انجام شده و این بحث در آنجا پیگیری شود. در غیر این صورت افراد به صورت جداگانه برنامه‌های متعددی را روی میز آموزش و پرورش خواهند گذاشت و این کار جز هزینه اضافه و بالا برای این سازمان حاصلی نخواهد داشت.