موانع بسیار در هوشمند سازی مدارس ، هیجانی برنامه نریزید/ وعده های مدیران ارشد در اتاق های شیشه ای

به گزارش خبرنگار اجتماعی برنا؛ در هوشمند سازی مدارس اگر زیرساخت ها و فرهنگ سازی نظام آموزش متحول نشود پیشرفت تکنولوژی و ورود آن نه تنها موجب تغییر نمی شود بلکه منجر به افت سیستم آموزشی کنونی می شود. بنابراین تغییر درمدرسه های کنونی که به شکل کاملا سنتی در کشور وجود دارد نیازمند تدوین و اجرای زیرساخت های درست در کشور است. این در حالی است که بسیاری از کارشناسان هوشمند سازی یکباره مدارس را درست ندانسته و دلایل مشخصی را ارائه می دهند.

بر این اساس آنان معتقدند که در کشور ما مدارس کنونی نه تنها به لحاظ ساختاری بلکه از جهت تربیت معلمان برای آموزش دهی هوشمند نیز ناتوانند. اگر بخواهیم مدارس را به سمت الکترونیکی کردن سوق دهیم لازم است تا در بازه زمانی حدودا 20 ساله زمینه تغییرات را فراهم و اجرا کنیم. ما در بهترین حالت ابتدا باید ساختار آموزش و پرورش را چه به لحاظ تولید محتوا و کتب الکترونیکی و چه آموزش معلمان اصلاح کرده و سپس شمایل مدرسه و تجهیزات و ابعاد کلاس ها را متناسب با مدل کلاس ها تغییر دهیم و در نهایت نیز با فرهنگ سازی در بلند مدت به خانواده ها بیاموزیم که آموزش به شیوه الکترونیکی وقت تلف کردن نیست بلکه راهی برای نهادینه کردن آموزش ها بر ذهن دانش آموزان است.

ما درحالی درجای خود خشکمان زده است که درگیر عدم شفافیت و نظارت دقیق مسئولان کشور و همینطور تصمیمات عجولانه و سرسری شده ایم. این درحالی است که باید تغییرات را از پایه و به شکل قطره چکانی به مدارس تزریق کنیم تا بتوانیم در آینده پا به عرصه جدیدی از آموزش بگذاریم.

با این حال چندی پیش وزیر ارتباطات از امضای تفاهم نامه ای با وزیرآموزش و پرورش در خصوص هوشمند سازی مدارس و البته الکترونیکی شدن 10 مدرسه کپری خبر داد. این خبر در عین حال که می تواند نوید بخش اتفاق مثبتی در کشور باشد اما سوال های بسیاری را در ذهن مخاطب ایجاد می کند. نخست اینکه آیا مدارسی که هوشمند سازی شده اند زیرساخت های لازم را دارند؟ آیا تجهیزات لازم برای دانش آموزان این مدارس مهیا شده است یا خیر؟ آیا معلمانِ این مناطق شیوه تدریس و کار با سیستم الکترونیکی را آموخته اند؟

برای پاسخ به این سوالات با یک کارشناس ارشد آموزش و پرورش به گفت وگو نشستیم که در ادامه می خوانید:

بودجه، زیرساخت و آموزش معلمان؛ 3 مانع اصلی هوشمند سازی

محمد داوری با بیان اینکه در خصوص هوشمند سازی 3 مانع اصلی وجود دارد گفت: اولین مساله بودجه است. هنگامی که سخن از هوشمند سازی مدارس می شود یعنی کشور باید بتواند با سرمایه های دولت یک مدرسه را تجهیز و آماده کند. این درحالی است که اکنون دولت در موضوع حقوقی معلمان، سخت افزارهای فضای آموزشی ، تامین حداقل نیروهای مورد نیاز و غیره مشکل وجود دارد.

وی ادامه داد: خانواده ها نیز با مشکلات اقتصادی کنونی توان کمک به مدارس برای هوشمند سازی را ندارند و حتی نمی توانند برای فرزندانشان گوشی هوشمند یا تبلت تهیه کنند.

هیجانی برنامه نچینید

سخنگوی سازمان معلمان کشور در ادامه افزود: بعلاوه معلمان ما نه تنها در آموزش هوشمند مهارت و تخصص کافی را ندارند بلکه از نظر انگیزشی نیز آمادگی ندارند چراکه یک کلاس هوشمند نیازمند معلمی با انگیزه و پرشور است. این درحالی است در مدارس دولتی ما اکثر معلمان خواستار ندریس به همان شیوه پوسیده و قدیمی هستند.

وی ادامه داد: نبود فرهنگ و عدم تبلیغات درست نیز یکی از مواردی است که بر سرعت هوشمند سازی مدارس تاثیر معکوس می گذارد چراکه خانواده های ما عموما این شیوه تدریس را نمی شناسند و از آن به عنوان وقت تلف کردن و نوعی تفریح یاد می کنند.

داوری عنوان کرد: این موضوعات نشان دهنده این است که ما اکنون هیچ کدام از این موارد را در کشور مهیا نکرده ایم و نباید به شکل هیجانی برنامه ای را بدون درنظر گرفتن جوانب آن اعلام کنیم.

مدیران ارشد در اتاق های شیشه ای

وی با تاکید بر اینکه در هوشمند سازی نیازمند اصلاح زیرساخت ها هستیم افزود: متاسفانه مدیران ارشد ما در اتاق های شیشه ای هستند و از واقعیت ها به دورند. کارشناسان زیر نظر مدیران نیز در ابتدا خواسته مدیران ارشد را در نظر گرفته و بر اساس آن پیشنهادهای غیرکارشناسانه ای را ارائه می دهند در حالی که می توانند واقعیت های موجود در کشور را به وزیر یا مدیر مورد نظر منتقل کنند. در این راستا دیده می شود که یک وزیر به دلیل ناآگاهی، عملکرد مطلوبی را در مواجه با یک فرآیند کشوری از خود نشان نمی دهد.

وی تصریح کرد: بعلاوه کارشناسان حلقه های ستادی کشور نیز زمان طولانی است که از انجام وظایفشان شانه خالی می کنند. به این معنا که گاهی وزیر ایده درستی را ارائه می دهد اما زیرمجموعه او به دلیل عدم توجه به خواسته مافوق و فاصله گرفتن از واقعیت های موجود این کار را به تعلیق انداخته تا به فراموشی سپرده شود.

وعده های پوچ و توخالی دوای درد نیست!

این کارشناس دور بودن مدیران اجرایی از واقعیات را دلیل اصلی ضعف های نظام آموزش و پرورش کشور دانست و خاطرنشان کرد: بسیاری از وزاری ما در سال های خدمتشان تنها با حرف های پوچ و توخالی از مشکلات صحبت می کنند در صورتی که مردم به عنوان افرادی که این مشکلات را با تمام وجود لمس کرده اند نیازی به شنیدن چنین حرف هایی ندارند بلکه خواستار عملیاتی شدن آن ها هستند. همانطور که در مورد حذف کنکور، طبقاتی شدن مدارس، حذف کاغذ، مشق شب و غیره صحبت های بسیاری شد اما در عمل به جز یک هیچ بزرگ، چیزی دیده نشد.