مهوش وقاری، بازیگر سینما و تلویزیون، در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: متأسفانه به دلیل وضعیت همسرم، محسن قاضی مرادی، که مدتهاست نیاز به مراقبت دارد هر پیشنهادی که طی این سالها برای همکاری بوده را رد کردم و ترجیح میدادم از همسرم مراقبت کنم و در کنارش باشم. در چند اثری نیز طی این مدت بازی کردم اما عوامل تولید این آثار با هم همکاری کرده و پذیرفته بودند که همراه با محسن قاضی مرادی در سر صحنه حاضر شوم.
وقاری خاطرنشان کرد: اینکه حضورم در سینما و تلویزیون کمرنگ شده تا اندازهای انتخاب خودم بوده و دلیل دیگرش این بوده که همکاران وضعیت من را میدانند و ترجیح میدهند به سراغ من نیایند و از بازیگران دیگری استفاده کنند. اینکه پیش از انتخاب خودم، من را حذف کردهاند به هیچعنوان اتفاق خوشایندی نیست.
وی افزود: همسرم محسن قاضیمرادی این روزها نمیتواند فعالیت چندانی داشته باشد، او یا روی تخت دراز کشیده یا کمکش میکنم و او را روی مبل میگذارم تا خسته نشود و مدام نیاز به مراقبت و نگهداری دارد. متأسفانه هیچ یک از مسئولان سراغی از ما نمیگیرند و من هم بهتر است گلایهای نداشته باشم چراکه گلایه کردن یا نکردن هیچ تأثیری ندارد و اتفاق مثبتی قطعاً رخ نمیدهد. متأسفانه هر گلایهای که مطرح میشود اینگونه تصور میکنند که من قصد مظلومنمایی داشتم یا مشکل مالی دارم. تمام مسأله و دغدغه امروز من همسرم است، ما یک زندگی مشترک داریم و مشکلاتمان به هم مربوط است و وقتی قرار است از او مراقبت کنم نمیتوانم فعالیت سینمایی یا تلویزیونی چندانی داشته باشم.
این بازیگر در ادامه گفت: متأسفانه هر روز که وضعیت جسمانی محسن قاضیمرادی بدتر میشود به جای اینکه حداقل برای روحیه دادن به سراغ ما بیایند برای ساخت مستند به ما رجوع میکنند. چرا زمانی که همسرم وضعیت بهتری داشت کسی سراغ ما را نمیگرفت؟ وقتی این سوال را از دوستانم میپرسم برای اینکه من را فریب دهند، میگویند در واقع میخواهیم این مستند را برای تو بسازیم که اینگونه از همسرت مراقبت میکنی. من تا امروز اجازه ندادم مستندی ساخته شود و در واقع احتیاجی به این کار ندارم و نمیخواهم کاری که امروز برای همسرم انجام میدهم را به نمایش بگذارم و به طور کل امروز محسن قاضیمرادی در شرایط مطلوب و جالبی نیست که از آن مستندی ساخته شود.
بازیگر مجموعه تلویزیونی «همسران» اظهار داشت: نمیدانم چرا ما عادت کردهایم افرادی که با هم زندگی میکنند یا با هم دوستی و رفاقتی دارند را در هر موضوع دیگری به هم مرتبط بدانیم. حتی وقتی که من و محسن قاضیمرادی در یک سریال یا فیلم با هم همبازی بودیم یا در مراسمی حاضر میشدیم نگاهی به ما داشتند که گویا ما به خاطر رابطهای که با هم داریم در اینجا حاضر هستیم. نمیدانم چرا نمیتوانیم افراد را با شخصیت خودشان جداگانه بشناسیم و جایگاهشان را جدا از روابطشان بدانیم.
وقاری تصریح کرد: من اگر امروز در کنار همسرم هستم به خاطر خودم است و نمیخواهم چیزی به نمایش بگذارم و اگر همه جا کنارش هستم به دلیل این است که او نیاز به یک همراه دارد و نمیدانم چرا هر وقت میخواهند کاری کنند و مثلاً مستندی درباره محسن قاضیمرادی بسازند من را با این وعده که این مستند به نفع تو است و تو را بیشتر نشان میدهیم میخواهند فریب بدهند.
وی افزود: قطعاً دلیل اصلی غیبت من در عرصه بازیگری، وخامت حال همسرم است. متأسفانه هر روز که حال همسرم رو به وخامت میرود به جای حداقل کمکهای روحی، سراغ ما را میگیرند تا از وضعیتمان مستند بسازند. کوچکترین انتظاری که ما از خانه سینما داریم این است که سراغی از ما بگیرند و ما را فراموش نکنند. هر بار در انتخابات شورای مرکزی خانه سینما افرادی که کاندیدا هستند را بر اساس معیارهایی انتخاب میکنیم که انتظار داریم اتفاقی مثبت رخ دهد اما پس از انتخاب هر فرد دیگر اتفاق مثبتی نمیبینیم. ما هم جزوی از جامعه هستیم و همه میبینیم که هزینههای اولیه زندگی چقدر وحشتناک شده و این شرایط برای کسی که بیماری دارد بدتر است. این هزینههای وحشتناک برای همه ما سخت است. من و همسرم بازنشسته آموزش و پرورش هستیم و مخارجمان را از حقوق بازنشستگیمان تأمین میکنیم. هر زمان که به عدم حمایت مسئولان و خانه سینما اشاره کردیم به ما اعتراض کردند مگر نیاز به حمایت مالی دارید؟ در حالیکه مشکلات تنها مشکلات مالی نیست و فکر میکنم محسن قاضیمرادی امروز بیش از هر چیز نیاز به کمک روحی دارد.
این بازیگر در ادامه اظهار داشت: تا امروز با هیچ یک از پیشنهادها برای ساخت یک مستند درباره محسن قاضیمرادی موافقت نکردم، این مستندها که هر روز پیشنهادات برای ساختش با وخامت حال همسرم بیشتر میشود، نه به من شخصیتی میدهد و نه به همسرم کمکی میکند. هدف از ساخت این مستندها را نمیدانم اما کاش وقتی حالش بهتر بود به سراغش میآمدند. بسیاری تصور میکنند که من حسادت میکنم اما قطعاً اگر من را درک کنند متوجه میشوند که دلیل عدم موافقتم چیست. در نهایت امیدوارم شرایط به شکلی مهیا شود که من هم بتوانم مثل گذشته کار کنم.