کتابخانه و لوازم اتاق ابراهیم یونسی به دانشگاه پیام نور بانه اهدا شد

به گزارش خبرگزاری برنا در کردستان؛ بخشی از وسایل شخصی، وسایل اتاق کار و کتابهای کتابخانه این نویسنده و مترجم بانه‌ای روز چهار شنبه با حضور خانواده‌اش اهدا شد که پسر وی در این مراسم اظهار داشت: اقلام اهدا شده شامل کتاب‌های ترجمه و چاپ شده، کتاب‌های مرجع و برخی از یاد بودها و یادواره‌ های او است.

آزاد یونسی با اشاره به اینکه افزود: تا کنون بیش از ۹۰ جلد کتاب و ۱۲۰ مقاله از دکتر یونسی چاپ شده است افزود: یکی از کتاب‌های وی تاکنون اجازه چاپ نگرفته که درخواست می‌کنم این کتاب که به لحاظ علوم اجتماعی، جامعه شناسی و ژئوپلیتیکی منطقه اهمیت زیادی دارد، چاپ شود و در اختیار علاقمندان به کتاب های این نویسنده قرار بگیرد.

وی اظهار داشت: دکتر ابراهیم خان روزانه ۱۸ ساعت پشت میزش کار کرده که حاصل کارش خدشه ناپذیر است که امیدوارم دانشجویان و افراد علاقمند بتوانند آثاری گران‌بها همانند مانند این نویسنده خلق کنند.

از جمله ترجمه های وی دن کیشوت و سه تفنگدار برای نوجوانان، آرزوهای بزرگ، خانه قانون زده و داستان دو شهر از چارلز دیکنز، اسپارتاکوس از هوارد فاست، طوفان از ویلیام شکسپیر، آشیانه عقاب از کنستانس، جنبه های رمان از ای ام فورستر، سیری در نقد ادب روس و دفتر یادداشت های روزانه یک نویسنده اثر فئودور داستابوسکی را می توان نام برد.

از آثاری هم که این نویسنده نامی به رشته تحریر در آورده است می توان به مادرم 2 بار گریست، کج کلاه و کولی، خوش آمدی، شکفتن باغ، گورستان غریبان، دعا برای آرمین و داده شیرین اشاره کرد؛ همچنین کتاب هایی در حوزه داستان نویسی از وی به یادگار مانده است.

بسیاری از آثار داستانی ابراهیم یونسی در فضای کردستان است و خواننده به راحتی می تواند درک کند که خیلی از فضاهای رمان فضای جغرافیای، فکری و شخصیتی شهرستان محل تولدش بانه است.

بیشتر ترجمه های یونسی ترجمه رمان و تعدادی متون تاریخی در زمینه مساله کُرد، بوده است وی با زبان شناسی و تسلط بر زبان کُردی، توانسته بر مخزن واژگان فارسی واژه اضافه کند.

 ابراهیم یونسی داستان نویس، نویسنده و مترجم کرد در سال ۱۳۰۵ در در خانواده ای خانزاده در بانه دیده به جهان گشود و در نوزدهم بهمن سال ۱۳۹۰ بر اثر بیماری آلزایمر در گذشت و با خواست خود در آرامگاه سلیمان بگ بانه به خاک سپرده شد.

یونسی همچنین نخستین استاندار کردستان پس از انقلاب اسلامی ایران بود.