جابر قاسمعلی، فیلمنامهنویس سینما و تلویزیون، در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: سانسور قطعاً مانع بزرگی در بیان مسائل مهم جامعه است، این مشکل تنها مربوط به سینما نمیشود، سینما و ادبیات همواره در کشور ما با سانسور درگیر بودهاند و سینما به خصوص در سالهای اخیر از سانسور ضربههای بسیاری خورده و آسیب دیده است.
قاسمعلی تصریح کرد: سانسور باعث شده در بسیاری مواقع زبان آثار سینماییمان الکن و در برخی مواقع ابتر باشد. برای تولید هر اثری معمولاً به سانسور برخورد میکنیم و برای توجیه آن افراد حامی سانسور به قانون متوسل میشوند. قطعاً کسی از قانون گریزان نیست و قانون باید معین کننده باشد اما اشکالی که وجود دارد به تفسیر افراد از قانون مربوط میشود که پس از انقلاب به معضل بزرگی برای ما تبدیل شد. امروز تفسیرهای نابخردانه و سلیقهای بسیاری به مقوله سانسور وارد میشوند و آنچه که امروز به عنوان سانسور میبینیم تفسیر غلط و سلیقهای افراد است.
او افزود: برخی از این تفاسیر غلط از قانون باعث میشوند که سانسورهای سلیقهای به وجود آید و این افراد برای پیش بردن اهداف خود به مراکز قضایی متوسل میشوند و از آنجا که نهادهای قضایی صلاحیت اظهارنظر درباره آثار سینمایی را ندارند بازتاب آثار در سطح جامعه را رصد میکنند و بلافاصله دستور تعلیق و حذف آثار هنری داده میشود. چنین رفتارهایی در جامعه و در بین اهالی سینما ایجاد یأس و ناامیدی میکند و آزادی عمل از هنرمند گرفته میشود.
این فیلمنامهنویس در ادامه گفت: اتفاقاً آزادی است که دستها را رو میکند و اگر آزادی را مطابق قانون فراهم کنیم و بتوانیم نظراتمان را برای هم به اشتراک بگذاریم هنر کشور به شکوفایی میرسد. بهتر است به مردم اعتماد کنیم و اجازه دهیم تا آنها تصمیم بگیرند. قطعاً تصمیمگیرندههای نهایی مردم هستند و آنها هستند که تصمیم میگیرند با تماشا کردن یا تماشا نکردن یک فیلم سرنوشت آن را مشخص کنند. هر هنرمندی باید خودش موضعی که با مردم دارد را مشخص کند و مردم هستند که به این هنرمند احساس نزدیکی میکنند یا خیر. سانسور مانع پویایی و شکوفایی است و با بیشتر شدن آن چیزی از هنر بالنده باقی نمیماند و همه آثار شبیه هم میشوند.
نویسنده فیلم سینمایی «تلفن همراه رئیس جمهور» تصریح کرد: در این کشور قانون وجود دارد و به وضوح میبینیم مردم، هنرمندان و کارگزاران هنری بیش از هر قشری به قانون احترام میگذارند و آن را رعایت میکنند. اتفاقاً افرادی که چنین ادعایی دارند و بعضاً به قانونمند بودن تأکید دارند بیش از سایر افراد آن را زیر پا میگذارند. اگر قرار است به قوانین کشور احترام بگذاریم پس باید بدانیم که وزارت فرهنگ و ارشاد تصمیمگیرنده نهایی برای اکران فیلمها است و این وزارتخانه با فیلترهای فراوانی که دارد وقتی فیلمی را برای اکران مناسب میداند سایر ارگانها و نهادها نیز باید به آن احترام بگذارند اما در نهایت شاهد هستیم که همان افراد مدعی قانونمداری، آن را زیر پا میگذارند. در این بین سوالی که به وجود میآید و باید از این افراد مدعی پرسید این است که آیا فقط ما باید قانون را رعایت کنیم؟ اتفاقاتی عجیب را شاهد هستیم و سوالات بسیاری وجود دارد، برای من سوال است که چطور مرکز قانون، با قانون مقابله کرده و مجوز صادر شده را باطل میکند.
قاسمعلی در پایان اظهار داشت: این رفتارها باعث میشود هنرمندان بی انگیزه و مأیوس شوند. عدهای میخواهند هنرمندان را شبیه به هم کنند و تنوع و گوناگونی را از هنر این کشور بگیرند و وقتی یک دیدن به وجود آید و طیفهای دیگر از بین بروند قطعاً از هنر چیزی باقی نمیماند.