آرمین ایثاریان، کارگردان و مدرس سینما، در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: مبنای فیلم کوتاه در واقع شکلگیری ایدههای جدید و خلاقانه در بین جوانان است و به همین دلیل اهمیت ویژهای دارد. انجمن سینمای جوان را میتوان بزرگترین حامی در این حوزه دانست و آنطور که من اطلاع دارم از آثاری که شکل خلاقانهای دارند و احتمالاً میتوانند فیلمهای موفقی باشند در این انجمن حمایتهایی صورت میگیرد.
ایثاریان خاطرنشان کرد: در سالهای اخیر به لطف بخش هنر و تجربه تعداد اندکی از فیلمهای کوتاه اکران شدهاند اما حقیقت این است که این فیلمها چرخه اقتصادی چندانی ندارند و افرادی که بخواهند در آنها سرمایهگذاری کنند افراد بسیار اندکی هستند و انجمن سینمای جوان در این بین به عنوان یک مجموعه دولتی میتواند از تولید فیلمهای کوتاه حمایت کند.
او افزود: تصور من بر این است که مهمترین حلقه مفقوده در معنادار شدن فیلم کوتاه در سینمای ایران چرخه اقتصادی آن است. بحث و مشکل اصلی در این زمینه پخش فیلم است، باید مکانیزمی ساماندهی شود که مردم هم برای دیدن فیلم کوتاه بلیت بخرند و به سینما بروند و اکران فیلمهای کوتاه فقط محدود به بخش هنر و تجربه نشود و سرمایهگذار نیز بداند که امکان بازگشت سرمایه برای او وجود دارد. در چنین شرایطی است که یک فیلمساز میتواند به سراغ آثار بعدی برود. همانطور که اشاره کردم انجمن سینمای جوان و برخی تهیهکنندهها از تولید فیلمهای کوتاه حمایت میکنند اما بسیاری از فیلمها با هزینه شخصی ساخته میشوند.
این کارگردان در ادامه اظهار داشت: باید به سینمای فیلم کوتاه نگاهی جدی شود و این نگاه جدی تنها در صورتی به نتیجه میرسد که برای تولید فیلمهای کوتاه نیز بودجهای اختصاص داده شود. بسیاری از افرادی که میخواهند فیلم کوتاه بسازند با مشکل مالی مواجه هستند و این تخصیص بودجه باعث میشود که نگاهی جدیتر به فیلم کوتاه باشد و در نهایت شاهد بالنگی سینمای کوتاه خواهیم بود. امروز اگر یک نفر بخواهد فیلمی کوتاه تولید کند حداقل به 25 تا 30 میلیون تومان نیاز دارد و قطعاً با توجه به این موضوع همه شرایط تولید فیلم کوتاه ندارند.
کارگردان مستند سینمایی «اسرار دریاچه» گفت: نگاهی که امروز به فیلم کوتاه وجود دارد اینگونه است که اکثر فیلمسازان در این زمینه قصد دارند با ساخت فیلم کوتاه به سینمای بلند دست پیدا کنند و این در حالی است که فیلم کوتاه خود مدیومی مستقل است و در همه جای دنیا فیلمسازانی هستند که تنها فیلمهای کوتاه میسازند یا فیلمسازان فیلم بلند بعضاً به سراغ ساخت آثار کوتاه میروند. اهمیت فیلم کوتاه در کشور ما درک نشده و این در حالی است که با توجه به کمبود وقتی که همه افراد در جوامع مختلف با آن مواجه هستند، فیلم کوتاه نیاز جامعه مدرن به حساب میآید.
ایثاریان در ادامه اظهار داشت: من دبیر دهمین جشن مستقل فیلمهای کوتاه بودم و از طرفی در هیأت انتخاب بخش تجربی جشنواره فیلم کوتاه امسال نیز حضور داشتم و فیلمهای کوتاه متعددی را مشاهده کردم. به لحاظ ساختار و جنبههای خلاقانه، فیلم کوتاه ما از سینمای بلند پیشی گرفته و دلیل این اتفاق را میتوان هزینههای پایینتر نسبت به فیلمهای بلند دانست. هزینه کمتر امکان خلاقیت از لحاظ بصری، فرمی یا ساختاری در تولید آثار کوتاه را بیشتر میکند چرا که تهیهکننده فیلم بلند مبلغ بیشتری هزینه کرده و ریسک کمتری را پذیرفته است.
او تصریح کرد: در این روزها که فیلمهای کوتاه متعددی دیدهام یکی از خطرهای بزرگی که شاهدش بودم عجله فیلمسازان ما برای دیده شدن بود که به سراغ سوژههای داغ و ملتهب میروند و یا حتی نگاهی به جشنوارههای خارجی دارند و به شدت تحت تأثیر جو این جشنوارهها هستند. این موضوع بسیار نگرانکننده و خطرناک است. فیلمسازان ما در این زمینه معمولاً بدون تجربه زیستی درباره آنچه که مطرح میکنند با نگاهی به جشنوارههای خارجی فیلم میسازند. این شکل فیلمسازی که به نوعی جنبه کاسبکارانه دارد بسیار خطرناک است. امروز در فیلمهای کوتاه با حجم زیادی از آثار هنجارشکن و بسیار خشن مواجه هستیم که در آنها همه چیز بسیار عریان مطرح میشود. این موضوع باید آسیبشناسی شود، قطعاً بیپروایی میتواند در برخی مواقع ارزشمند باشد اما این حجم از بیپروایی که پر رنگترین مشخصه آثار ما شده بسیاری نگران کننده است.