به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، بر اساس این مقاله رویکرد دونالد ترامپ به جهان ملغمه ای فراتر از منافع شخصی، خودشیفتگی و توئیت های بی شمار نیست.
اهم موضوعات مطرح شده در این مقاله به شرح زیر است:
دهه جدید قرار است با ابهامات بسیاری آغاز شود، اما هیچ کدام از تهدیدِ کره شمالی برای بازگشت به آزمایش های موشکی و هسته ای پس از دوسال توقف، شرم آورتر نیست.
تصمیمات و موضع گیری های توئیتری ترامپ حتی برای مقامات ارشد دولت خود نیز شگفت آور بوده است. در طول سال 2019، سیاست خارجی ترامپ شخصی تر و در نتیجه بی ثبات و دمدمی مزاج شد.
زمینه جالب توجه در خصوص ترامپ نسبت به سایر همتایان خود این است که وی دیکتاتوری را در غریزه خود دارد. ترامپ با اخراج افراد جاافتاده تر از کابینه از مشاوره پذیری خودداری کرده و فرایندی که روزگاری تصمیمات مربوط به امنیت ملی از طریق آن و با بحث های طولانی و توافق انجام می گرفت را رها نموده است.
ترامپ در صدد کاهش مداخلات نظامی طولانی مدت و برگرداندن سربازان آمریکایی به خانه است. تصمیم وی مبنی بر عقب کشیدن بمب افکن هائی که با هدف ایران اعزام شده بودند، همین امر را نشان داد.
خروج امریکا از توافق هسته ای و تلاش برای ضربه زدن به اقتصاد ایران، علی رغم سیاستهای اعلامی ترامپ پتانسیل درگیری در خلیج فارس را به شدت افزایش داده است.
واشنگتن حضور خود در سوریه را تا چند صد کاهش می دهد، اما در مقابل 1800 سرباز را برای جلوگیری از تحرکات احتمالی ایران به عربستان سعودی اعزام می کند.
در غیاب یک سیاست منسجم، اقدامات مشخصی وجود دارد که ترامپ در صحنه جهانی اجرا می کند. مشکل این است که این اقدامات اغلب با یکدیگر در تضاد هستند.