ققنوس عاشق ایران

سال ها بود که او را به رغم بزرگ و دست نیافتنی بودنش، "حاج قاسم" می نامیدم؛ که حس نوع دوستی و نزدیک بودنش به آحاد ملت، هرگز از بزرگ بودنش نمی کاست.

او که گاه در پسِ روزمرگی های زندگی، و در غبار سرکشی های مدامِ من از هر چه هست، محو می شد و دوباره به یکباره در عاشقانه های وطنی من ظهور می کرد...

در نگاه من، قهرمانی بود که در یک مکان نمی گنجید و باید در تمامی جهان جاری و ساری می بود تا شور و اشتیاق مبارزه با استکبار را در دل های آزادگان جهان ایجاد کند و چراغ مقاومت را روشن و زنده نگه دارد.

قهرمان رویاهای من، اسطوره ای بزرگ و تکرار نشدنی بود که گاه در خیال نمناک خویش، خستگی هایش را مادرانه در آغوش می کشیدم و در بیداری، سرچشمه های اشک را همراه با تعویذ دعا بدرقه ی راهش می کردم...

*

خبر صبح جمعه ی سیاه 1398 هجری خورشیدی، به قدری تلخ و سنگین بود که پس از شنیدن، توان گفتن و نوشتنی باقی نماند...

"حاج قاسم سلیمانی، سردار بزرگ سپاه اسلام، آسمانی شد."

خبری دردناک که اندوهی غم افزا و جانکاه را برای خیل عاشقان و مریدانش در سراسر جهان رقم زد...

"حاج قاسم سلیمانی" نامی بزرگ بود بر تارک آسمان سرزمین اهورایی من!

نامی که به پشتوانه ی آن، ایران اسلامی با امید و انگیزه ی بیشتری در مسیر هدف های خویش در حال حرکت بود ...

*

اکنون علمدار سپاه ایران در خون پاک خویش غلتیده و مستضعفان و ستمدیدگان جهان را داغدار و ماتم زده کرده است.

بی تردید "حاج قاسم"، فاتح قلب های انسان هایی در سراسر جهان است که معنای "امنیت" را به درستی برایشان به تصویر کشیده و تنها به همین دلیل است که در همیشه ی تاریخ، سربلند و سرافراز، ماندگار خواهد ماند.

ققنوس عاشق ایران اسلامی، در آتش ظلم و بیداد مستکبران جهان سوخت تا از خاکسترش ققنوس هایی متولد شوند که تک تکشان "سلیمانی" اند...

حالا ایران، پر از "قاسم سلیمانی" هایی است که با اراده ای استوارتر از گذشته و بصیرتی بیش از پیش، چهره ی سیاه شیطان را شناخته و در راه آزادی جهان و ظهور منجی عالم، عاشقانه ایستاده اند و در آرزوی شهادت، مرگ را زندگی می کنند.

*

قهرمان شجاع قصه های واقعی! از این پس مادران سرزمین من، در لالایی های خود، غیرت و مردانگی و شجاعت تو را برای کودکانشان آواز خواهند کرد و کودکان با قصه های تو آرام خواهند گرفت.

سردار قلب ها! اگرچه امروز رفتنت جهان را در بهتی غریب فرو برده و حال ما، حال یتیمانی است که پدر از دست داده اند، اما علم بر زمین نخواهد ماند...

جوانان انقلابی و غیور این مرز و بوم، بیدارتر از همیشه یادت را گرامی داشته و راهت را ادامه خواهند داد.

شهادت، گوارای وجود نازنینت و اشک های بی امان ما، بدرقه ی راهت مَرد!

...