هنگام «نه گفتن» به کودک پیش فعال جدی باشید/ والدین در اختلالات رفتاری کودک نقش وراثتی ندارند

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ زیبا منوچهرآبادی، روانشناس و مشاور کودک و نوجوان، با بیان اینکه کودکان بیش فعال به طور فطری و ذاتی دچار اختلالاتی هستند و با کودکان عادی تفاوت‌هایی دارند، گفت: اگرچه برخی بر این باورند که با افزایش سن، شیطنت کودکان رفع می‌شود اما در واقع این ناآرامی‌ گاهی تا اواخر دوران نوجوانی ادامه دارد.

او ادامه داد: والدین باید متوجه باشد که در پیش فعالی کودک‌شان نقشی نداشته اند و این اتفاق عموما فطری و ذاتی است. به طور طبیعی تا پیش از شش سالگی رفتارهای پرتنش و پرهیجان از خود بروز می‌دهند، اما برخی کودکان از سایر همسالان خود بی‌قرارتر و بهانه‌جوترند که به آنها کودکان پرنیاز یا بیش فعال گفته می‌شود. 

منوچهرآبادی با تاکید بر اینکه اغلب مشکلات این کودکان در زمینه‌های عاطفی، سازگاری‌های اجتماعی و پیشرفت‌های تحصیلی است که معمولا همیشگی و حل نشدنی هستند، عنوان کرد: رژیم غذایی نادرست، آسم، اگزما، میگرن، کج‌خلقی ناشی از آلرژی، اختلال شنوایی و ضربه‌ مغزی را از عوامل بروز مشکلات رفتاری در کودکان است. همچنین تحرک غیرطبیعی، حواس‌پرتی، نامنظمی، ناآرامی، کم خوابی و بدخوابی، فراموش‌کاری،‌ اشکال در یادگیری، رشد نایافتگی، نارسایی ذهنی، بی‌توجهی، سر به هوایی از ویژگی‌های کودکان بیش‌فعال است.

او به نشانه‌های کودکان پیش فعال اشاره کرد و گفت: این دسته از کودکان نمی‌توانند برای مدت کوتاهی روی یک موضوع تمرکز کنند، زود خسته می‌شوند و علاقه‌مندند توجه‌ خود را به موضوع جدیدتری جلب کنند، موقع بازی کودکان دیگر را اذیت می‌کنند، بازی دوستان‌شان را به هم می‌زنند، هنگام صحبت کردن کلام دیگران را قطع می‌کنند، صداهای آزاردهنده از خود در می‌آورند، سوت می‌زنند، زود گریه می‌کنند و به راحتی می‌ترسند و بسیاری از نشانه‌های دیگری که در کودکان پیش فعال وجود دارد.

این روانشناس کودک با تاکید بر اینکه هر کودک بیش فعالی ویژگی‌های خاص خودش را دارد، بیان کرد: هر کودک نیازهای فردی متفاوتی دارد. بنابراین درمان هر کودک با توجه به نیاز اصلی آنها انتخاب می‌شود.

منوچهرآبادی درباره نحوه برخورد با کودکان پر جنب‌ و جوش و بیش توضیحاتی ارائه داد و افزود: باتوجه به اینکه اغلب کودکان قادرند اوضاع را به نفع خود تغییر دهند، به همین دلیل به والدین توصیه می‌شود که اگر درونشان غوغایی برپاست سعی کنند به گونه‌ای با آنها رفتار کنند که از نظر ظاهری آرام به نظر برسند تا کودک متوجه پریشانی و ناآرامی آنها نشود.

او ادامه داد: همچنین هنگام «نه» گفتن به کودک جدی باشند تا کودک بداند نمی‌تواند با اصرار، مقاومت والدین را بشکند، در حضور کودک آهسته صحبت کنند که در این زمینه لازم است همه اعضای خانواده و اقوام همکاری کنند و تحت هر شرایطی آرامش خود را حفظ کنند. از طرفی والدین می‌توانند کودک خود را در ساعتی از شبانه‌روز برای چند دقیقه به سکوت و آرامش تشویق کنند، به‌گونه‌ای که هوا را از راه بینی وارد شش‌ها و بازدم را از دهان خارج کنند، این کار به ویژه در مواقعی که کودک احساساتی و هیجان زده است او را آرام می‌کند.