تنوع جریان‌های سینمایی و باز شدن فضای نقد

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، ویژه برنامه «سودای سیمرغ» که از محل پردیس سینمایی ملت و از رادیو گفت‌وگو با اجرای «امیرعباس صباغ» پخش می‌شود، طی روزهای گذشته میزبان نویسندگان و منتقدان سینمایی بوده که بخشی از نظرها در پی می‌آید.

فیلم «تومان»(منتقد؛ کسری ولایی)

منتقدانی که به قراردادها و استانداردهای ایرانی عادت کرده‌اند، چنین فیلم رادیکالی در ابعاد سینمای ایران را نمی‌توانند دوست داشته باشند. «تومان» روایتی جاه‌طلبانه دارد و فیلمساز جهان فیلمش را بر اساس تم طمع و عدم قطعیت جاری در پس جنون قمار بنا کرده و بازی «میرسعید مولویان» از عناصر درخشان فیلم است که ای کاش در هیاهوی جشنواره گم نشود. 

فیلم «شنای پروانه»(منتقد؛ بهمن شیرمحمد و ایلیا محمدی‌نیا)

بهمن شیرمحمد؛ شنای پروانه در ادامه جریان فیلم‌هایی چون «ابد و یک روز» و «مغزهای کوچک زنگ‌زده» است و دنباله منطقی این فیلم‌هاست که در مجموع فیلم خوبی‌ست و برایم سوال بود، باوجود این حجم طراحی که در فیلم می‌بینیم، چرا فیلمساز این‌قدر به گرفتن نمای بسته اصرار دارد؟!

ایلیا محمدی‌نیا؛ «محمدکارت» به خوبی می‌تواند قصه تعریف کند و مخاطب را با خود همراه کند و به نظرم یکی از فیلمسازان آینده دار سینمای ایران است.

فیلم «روز صفر»(منتقد؛ کسری ولایی)

ملکان در اولین فیلمش سراغ تریلری جاسوسی رفته که جنس روایت و ساختار آن به اکشن‌های هالیوودی معروف با گرایش‌های دست‌راستی نزدیک می‌شود. برخلاف ساخته‌ی نرگس آبیار که با لحن و نگاهی متفاوت به سراغ موضوعی مشابه رفته بود، تصویری که از عبدالمالک ریگی در اینجا می‌بینیم، بیش از حد تحت تاثیر کلیشه‌های نخ‌نما شده است.

فیلم مغز استخوان(منتقد؛ امیررضا تجویدی)

فیلم شروعی مبتنی بر الگوهای فیلمنامه نویسی کلاسیک دارد و موضوع درگیرکننده‌ای را مطرح می‌کند که نمونه مشابه آن را در سینمای ایران کمتر دیده‌ایم، اما به یکباره با ورود شخصیت‌های جدید به داستان، موقعیت مرکزی کنار گذاشته می‌شود و با شخصیت‌های دیگری ادامه می یابد. از این روی دچار دوگانگی‌ست.

«مغز استخوان» یک ایده خیلی خوب را هدر داده و مسیری را در پیش گرفته که شبیه فیلم های کلیشه‌ای سینماست.

فیلم روز بلوا(منتقد؛ سیدآریا قریشی)

مشکلی که در اکثر فیلم‌های بهروز شعیبی وجود دارد و در فیلم «روز بلوا» هم ضربه زده محافظه کاری در پرداخت و اجراست. مسئله‌ای در این فیلم مطرح می‌شود که همه با آن درگیرند اما وارد عمق ماجرا نمی‌شود و به اشاره‌های حداقلی اکتفا می‌کند. 

فیلم «عامه پسند»(منتقد؛ حمیدرضا حاجی‌حسینی)  و فیلم «بی‌صدا حلزون»(منتقد؛ سیدآریا قریشی و ایلیامحمدی‌نیا) و فیلم «دوزیست» جزو دیگر آثاری بودند که در این برنامه مورد بررسی قرار گرفتند.

 همچنین «محمود گبرلو» در بخشی از این برنامه با اشاره به مسائل حاشیه ای که قبل از جشنواره بوجود آمده بود، گفت: بحث تحریم جشنواره که برخی مطرح کردند یک شوخی بیشتر نبود و خیلی از کسانی که فکر میکردیم نیایند، آمدند و درباره فیلم های‌شان حرف زدند.

گبرلو درباره پخش تولیدی برنامه‌های سینمایی تلویزیون در طول برگزاری جشنواره، گفت: به این مساله ایراد دارم؛ اما از زاویه دیگر با تخریب و خالی‌کردن زیرپای فیلم‌ها در جشنواره نیز مخالفم.

پوریا ذوالفقاری (منتقد) نیز درباره فضای برگزاری جشنواره فجر گفت؛ انتظار ما از جشنواره فیلم فجر باید متناسب با همان سالی باشد که پشت سر گذاشته‌ایم و نمی‌توان در سالی که این همه مشکلات از صدور پروانه نمایش گرفته تا مبهم بودن شاخص‌ها و معیارها؛ توقع معجزه داشته باشیم. نکته مثبت جشنواره امسال تنوع جریان‌های مختلف سینمایی‌ست که باز شدن فضای نقد همه این جریانات، یکی از مطالبات همیشگی ما از مسئولان جشنواره بوده است.

«ایمان صفا»(بازیگر)یکی از مهمانان این برنامه نیز درباره حضورش در فیلم «شنای پروانه» گفت: من اولین بازیگری بودم که در این فیلم قرارداد بستم. محمد کارت همیشه دغدغهمردم جنوب شهر را دارد و «شنای پروانه» یک فیلم قهرمان‌پرور است و حتما به این معنا نیست که ادامه فیلم‌های جنوب شهری باشد و یا از روی آن‌ها ساخته شده باشد.

صفا درباره صحنه‌های درگیری و خشن فیلم نیز گفت: همه آدم‌هایی که در صحنه دعوا جلوی دوربین رفتند بازیگر بودند و سخت‌ترین فیلم در 15 سال تجربه کاری‌ام همین فیلم بود، چون همه صحنه ها باید در واقعی‌ترین حالت ممکن اتفاق می‌افتاد. من حتی در صحنه دعوا دوبار به زمین کوبیده شدم اما ادامه دادم تا همه چیز طبیعی باشد.

ویژه برنامه «سودای سیمرغ» هر شب ساعت 20 الی 21 از رادیو گفت‌وگو به صورت زنده از محل اختصاصی رسانه‌های دیداری و شنیداری پردیس ملت به تهیه‌کنندگی «محمدجواد طالبی» و با اجرا و سردبیری «امیرعباس صباغ» اجرا می‌شود.